هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمیشود، مگر به وساطت مقام امام هشتم....
مقام رضا در عرفان و
اخلاق اسلامی از بالاترین مقامات است که در آثار مختلف روایی، اخلاقی و
عرفانی از آن بحث شده است. این اصطلاح ریشه در قرآن کریم و اسمای الهی دارد
و خداوند خود را بدین لقب و صفت ستوده و از آن به رضوان تعبیر کرده است.
(1)
تعریف مقام رضا در عرفان
از نگاه عرفا برای مقام رضا تعاریف متعددی مطرح شده است. از نظر برخی رضا
عبارت از است رفع کراهت و استحلای مرارت احکام قضا که بعد از عبور از منزل
توکل است و نهایت مقام سالکان است. (2) بعضی رضا را خشنودی بنده از خداوند و
مقدرات او می دانند و معتقدند مقام رضا فوق مقام تسلیم دون مقام فنا است.
(3)
این مقام از آن جهت که مفتاح مغالق ابواب باقی مقامات است، به باب الله الاعظم موسوم شده است.(4)
علت تسمیه حضرت رضا علیه السلام به این نام
هر یک از امامان دوازده گانه با وجود برخورداری از کمالات و فضایل اخلاقی
در حد کامل و تمام، به نوعی بیانگر تجلی یکی از اسماء و صفات الهی بوده و
بیش از دیگران در ظهور آن صفت درخشیده اند. در واقع نام های همه ائمه بازگو
کننده یک سلسله واقعیاتی متناسب با شخصیت آنها بوده است.
جهت مطالعه متن کامل به ادامه مطلب مراجعه نمایید...