فریاد یا توهین بر سر بی کفایتی
پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی که 42 سالگی خود را که هم‌چون درختی تنومند، بلوغ‌مندانه پی در پی مسیرهای رشد و بالندگی و شکوفایی را طی نمود، با بازخوانی یاد و نام امام و شهدا، بار دیگر در قلب‌ها و یادها و و نمادین جشن گرفتیم.
جشن مبتکرانه 22 بهمن امسال که بعدها در تاریخ یادآوری خواهد شد، عاری از حاشیه نبود. شنیده‌ها حاکی از شعاری با عنوان مرگ بر .... در راهپیمایی نمادین امسال بود.
در این میان عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی دولت تدبیر و کاندید احتمالی ریاست جمهوری 1400 در پیام توئیتری خود ضمن محکوم نمودن این عمل بیان کرد: "شعار زشت مرگ بر رئیس جمهور روحانی نشان پدیده چند دولتی است و از کنار آن نباید به سادگی گذشت. چنانچه خلیفه‌کشی باب شود، این راه را پایانی نیست". او در ادامه از همه جریان‌ها و نمایندگان مجلس درخواست میکند که: "در برابر این اقدام که به نماد حاکمیت اراده‌ی ملی توهین میکند، باید بایستیم. این یک شعار ارتجاعی و بازگشت به استبداد است".
اما نکاتی چند به ذهن متبادر میشود:
- پاسخ صریح رهبری مبنی بر انتقاد از عملکرد علنی مسئولین غیبت محسوب نمی‌شود ولی نباید به گونه‌ای باشد که موجب تحقیر یا اهانت به اشخاص و یا تضعیف نهادهای نظام ج.ا.ا شود و یا سخنرانی اخیر ایشان مبنی بر رعایت ادب اسلامی، بدزبانی بدگویی جمع شود.
- اما اینکه این شعار، موید پدیده چند دولتی است یعنی چه؟ اساساً سوال اینجاست از کدام دولت صحبت میشود؟ مگر میشود جدای از دولت قانونی که قریب به هشت سال کشور را با تدابیر خود تحت سخت‌ترین مشکلات قرار داد و به راحتی از منویات بنیانگذار انقلاب مبنی بر عدم اعتماد به شیطان بزرگ اعراض نمود و یا عقب نشینی از همه دستاوردها؛ دولت دیگری را تصور نمود؟ دولتی که همواره و در هر حالتی دست برتر را دارد و به جای تامین مطالبات مردم، مطالبه‌گر است. بنظر میرسد مسئولین گاهی فراموش می‌کنند اینجا ایران است و این انقلاب را مردم با رهنمودهای زعمای خود به پا کردند و همواره تاکید و تاسی بر عمل به مُر قانون مدنظر بوده است، پس از کدام چند دولتی صحبت می‌کنید؟
کسانی که مسکن مهر را مزخرف خواندند به کدام دولت کنایه میزنند؟ دولت باتفنگ؟ همان دولت باتفنگی که پروژه های اقتصادی دولت را به سرانجام رساند و هنوز هم دولت اعتدال به آن بدهکار است. دولت اعتدال چرا هرزمان که فرصتی دست می دهد پنجه به روی نهادهای کارآمد می کشد؟ یک مسکن برای مستضعفان نساختند و ناکارآمدی خود را پشت شعاری پنهان می کنند و تهمت به نهادی کارآمد می زنند که از زمان سیل و زلزله علی الدوام درحال خدمت رسانی و بازسازی است.
- یکی از رویه‌های معمول این دولت از پاسخ‌گویی در خصوص عملکردشان همواره فرار رو به جلو بوده است. اگر آن زمانی که وزیر مسئول با رها کردن چند سال از اصلی‌ترین وظیفه قانونی نهاد تحت مسئولیتش با وجود مجلس بی کفایت دوره دهم پاسخگو بود، و یا اگر آن روزی که در اثر تصادف دو قطار مسافربری بی کفایتی زیر سوال نرفت و با بیمه بودن مسافرین توهین به مردم داغدار شد و یا اگر آن روزی که رئیس جمهور در پاسخ به آمادگی و هماهنگی در خصوص افزایش حامل سوحت گفت: صبح جمعه فهمیدم، و ... . امروز فشارها و دردهای مردم شاید گوش شنوایی بهتری داشت و کار به شعار کشیده نمی‌شد. وزرا و رئیس جمهوری که به راحتی خود را به خواب زده و باوجود یکساله شدن زندگی در شرایط کرونایی هنوز ناتوان از کنترل بازار گوشت و مرغ و ... مردم است، راهی برای مردم جز ناراحتی و درد و توهین به این همه بی‌کفایتی گذاشته است؟
برخوردن این شعار به آقایان حاکی از کارآمدی و رضایت مردمی از ایشان است؟ چه کردید در این 8 سال که مردم از شما این چنین پذیرایی می کنند؟ با چه استدلالی می گویید شعارها سازماندهی شده بوده است؟
- سوال اینجاست چرا ملت و اراده ملی تنها در مرحله مشارکت و اخذ رای از آنها باقی می‌ماند؟ اگر حاکمیت مبتنی بر اراده‌ی ملی است پس چگونه است که پاسخ‌گوی عملکرد بودن و تامین مطالبات، حق مردم نیست؟ زمان انتخابات از کدام مردم صحبت میشود که پس از آن حتی کمترین توجه به معیشت مردم نیز مورد بی‌مهری است؟ بپذیریم اگر حاکمیت مبتنی بر اراده ملی است، توهین به بی‌تفاوتی و بی‌کفایتی دولت خواب زده هم برآمده از همان اراده ملی است.
- کدام خلیفه کشی و کدام استبداد؟ دولتی که لیدر آن منتقدین را با چوب انواع و اقسام توهین‌ها می‌راند، و خود را عقل کل و تدبیر خود را برتر میداند، از کدام استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که از سال 92 تا 96 تنها 53 مورد توهین به منتقدین خود نموده است، چطور از استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که بی ادبی را با ادبیات منقلی خود آغاز نمود از کدام حرمت ها می تواند دم بزند؟ توهین ها را شما آغاز نموده اید و حال منتقدید؟
تنها درس عبرتی که باقی می‌ماند آن که مردم با دقت نظر بیشتری در انتخابات آتی مشارکت نمایند.
وزیر محترم دولتی که هست و نیست هسته ای را به ثمن بخس داد، در گفتگوی خبری، صحبتهایی کرد که بار آن تا مدتها بر دوش نظام سنگینی خواهد کرد. آن هم در انتهای عمر این دولت. آن هم درست چند روز پیش از اجرای گام جدید کاهش تعهدات برجامی ایران که طبق مصوبه مجلس ، در این گام ایران اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی که شامل نظارت‌های گسترده غرب بر صنعت هسته‌ای است را متوقف خواهد کرد.
چگونه باور کنیم برای سرپوش بر این صحبتها این جنجال سازی را بر سر شعار تعدادی موتورسوار در اصفهان شروع نکردید؟ از کجا که این موتورسوارها از طرف شما سازماندهی نشده باشند؟
محمد بروجردی
