کرونا و بی کفایتی بوریس جانسون
آنچه به قلم «روتنبرگ کاترین» در وبگاه «الجزیره‌قطر» می‌خوانید:
از همان آغاز شیوع کرونا ، یک دستور کار ملی‌گرایانه‌ی کوته‌نگر مشخصه روش برخورد دولت انگلیس با کووید 19 بوده است .
دولت جانسون نه تنها از همکاری با اتحادیه اروپا برای کسب تجهیزات پزشکی لازم امتناع کرد، بلکه ماهیت عالم گیر بودن این بیماری را نیز نپذیرفت.
بوریس جانسون کفایت لازم را در خلال این بحران از خود نشان نداده و با وعده های غیرقانونی در انجام آزمایش های عمومی کوتاهی کرده و مردم را در مورد شمار واقعی تلفات گمراه ساخته است.
به کارگیری اصطلاح «پیش پا افتادگی شر» شاید بتواند مساله را روشن سازد. هانا آرنت زمانی این اصطلاح را ابداع کرد که اخبار محاکمه آلدلف ایشمن را در اورشلیم برای نشریه نیویورکر پوشش می داد . او با این اصطلاح می‌خواست نشان دهد که چگونه این عضو حزب نازی وظایف اداری خود را بدون پرسش در مورد اهداف آنها انجام می داد.
آن چه که ما از انگلیس کرونا زده درک می کنیم این است که پیش پاافتادگی شر نه تنها از طریق اجرای وظایف دقیق اداری افراد بلکه از طریق اجرای این وظایف در یک شیوه ناکارآمد روی می دهد.
هنگامی که اهداف ملی خاصی در اولویت قرار گیرند ولی سازوکار رسیدن به آنها با بی کفایتی همراه و به فلاکت انسانی و تلفات وسیع منجر شود ، این هم می‌تواند پیش پا افتادگی شر باشد.
درواقع، حداقل برخی از اعضای دولت انگلیس که برای اجرای برگزیت اقدام کرده‌اند و اکنون در پشت گفتمان های ملی گرایانه مخفی شده اند تا بی مسئولیتی خود را در قبال علم و دانش توجیه کنند، در همین مقوله قرار می‌گیرند.
می‌دانیم که بسیاری از این تلفات انسانی قابل پیشگیری بود، زیرا در کشورهای بهتر تدارک شده نرخ تلفات اندک بوده است.
بی کفایتی و غفلت مدت زمانی است که ویژگی چشم انداز سیاسی انگلیس شده و این مساله با سال‌ها «سیاست‌های ریاضتی نولیبرالیستی» مرتبط است که طی آن قسمت بزرگی از بخش عمومی و خصوصی از منابع خالی شده اند.
بی کفایتی های مکرر دولت جانسون را نیز درست مانند پیش پا افتادگی شر مورد نظر آرنت، می‌توان شر در نظر گرفت .
