و از دعاهاى آن حضرت (ع) است هرگاه بیمار مىشد یا اندوه و بلیهى بدو رو مىآورد.
خداوندا سپاس تو را بر آن تندرستى که همیشه از آن برخوردار بودم، سپاس تو را بر این بیمارى که در تن من پدید آوردى
و نمىدانم کدام یک از این دو حال به شکرگزارى سزاوارتر است و کدام یک از این دو هنگام به سپاس اولیتر؟
آیا هنگام تندرستى که روزیهاى پاکیزهى خود را بر من گوارا ساخته بودى و مرا در طلب رضایت و فضل خود چالاک گردانیده و براى اداى طاعاتى که توفیق دادى مرا نیرو بخشیدهاى
یا هنگام بیمارى که مرا از آلودگیها پاک کردى و تحفهها فرستادى تا بار پشت مرا از گناهان سبک گردانى و از چرک معصیت که بدان آلودهام پاک سازى و متوجه کردى مرا که قدر نعمت پیشین را بدانم، و به یاد من آوردى که به توبه زنگ گناه را از خویشتن بزدایم
و در این میان نویسندگان بر من چندان عمل صالح نوشتند که در اندیشهى هیچ دل نگنجد و هیچ زبان یاراى برشمردن آن را ندارد و هیچ یک از اندامهاى من رنجى براى آن عمل نکشیده بلکه محض فضل و احسان تست
خدایا پس درود بر محمد و آل او فرست و آنچه را براى من پسندیدهى محبوب من گردان و تحمل آنچه فرود آوردهاى بر من آسان ساز و از پلیدیهاى اعمال گذشتهام پاک کن و شر کارهاى پیش را از من دور گردان و کام مرا از عافیت شیرین کن و سردى تندرستى را به من بچشان و چنان کن که از این بیمارى سوى عفو تو راه یابم و از این فرسودگى به آمرزش تو نائل شوم و از این اندوه به شادى از جانب تو رسم و از این سختى که بهبود یابم به گشایش از طرف تو کامیاب گردم
که تو بىاستحقاق احسان مىکنى و بىدریغ نعمت مىبخشى توئى بخشندهى کریم و صاحب بزرگى و تعظیم.