اگر به ما بگویید چطور تحریم دور می زنید، قول می دهیم دیگر شما را تحریم نکنیم

اگر به ما بگویید چطور تحریم دور می زنید، قول می دهیم دیگر شما را تحریم نکنیم!

ارتباط فشار های دولت آمریکا برای "توافق گسترده تر" و دولت روحانی برای FATF در چیست؟

 

اخیرا آقای روحای در مورد FATF سخنانی گفته اند که جالب توجه است، گفته: برجام باشد یا نباشد، تحریم باشد یا نباشد FATF باید باشد چون هر دو به مثابه "دو پنجره برای ورود هوای تازه" هستند. سخن ایشان در مورد مستقل بودن برجام و FATF تا حدی درست است اما در تکمیل صحبت ایشان می توان گفت که این دو، در واقع مکمل یک‌دیگرند که با اصرار طرف غربی برجام پیگیری می شود.

با توجه به هم زمانی تمدید مهلت سه ماهه دولت در مورد بازرسی های آژانس انرژی اتمی و دور زدن قانون مجلس، و در کنار آن اصرار دوباره دولت بر تصویب لوایح FATF ، شاید بتوان گفت که توافق اخیر با آژانس به معنی خریدن زمان برای تصویب FATF باشد. دولت این بار با وعده رفع تحریم قریب الوقوع، برای تصویب این لوایح فشار می آورد. غربی ها به دولت وعده می دهند و دولت با وعده آن ها، در ایران وعده می دهد.

ایشان در قسمتی از سخنان خود گفته اگر FATF بد است چرا همه کشور ها جهان عضو آن شده اند؟ این سخن به نوعی هم درست است و هم نادرست. درست است، به این علت که کشور های تشکیل دهنده آن، ابتدائا کشور های صنعتی G7 و در راس آن ها آمریکا، از ایجاد آن هدفی را دنبال می کنند و برای آن ها منافعی در بردارد. اما آیا منافع آن ها با منافع ما هم پوشانی دارد؟ 

با یک نگاه کلی می توان گفت که مقایسه ایشان اساس غلط است. به جز موارد استثناء ، هیچ کدام از این کشور ها مثل ایران تحریم نیستند، و نیرو های نظامی آن ها در لیست تروریستی آمریکا قرار ندارند. حتی دولت جدید آمریکا نیز ترور شهید سردار سلیمانی را اقدام درستی می داند.

لازم است بدانیم که این لوایح، نه یک پیمان بین المللی، که یک پیمان بین چند کشور (بین الدولی یا Governmental- Inter) است. این نهاد 37 عضو و دو عضو همکار دارد. مهم ترین اعضای آن آمریکا، روسیه، چین عربستان، رژیم صهیونیستی و دیگر کشور های متحد آمریکا هستند و به نوعی، با فرض مثبت بودن آن برای ایران، با وجود تحریم ها هیچ تاثیر‌ مثبتی نمی تواند بر اقتصاد ایران داشته باشد . نکته جالب این که دولت روحانی، حتی در مورد کشور های همسایه، مثل ارمنستان، نبود FATF را دلیل پایین بودن روابط اقتصادی می داند. رییس اتاق بازرگانی ایران- ارمنستان گفته بود که " دلیل پایین بودن روابط تجاری ما با ارمنستان، نبود ارتباط بانکی بین دو کشور است، به خصوص در بحث FATF و مبارزه با پولشویی قاچاق، دولت ارمنستان بسیار سخت گیر است" (30 /11 /1398 )حال آنکه اصلا خود ارمنستان عضو FATF نیست و البته این سخن، با سخنان وزیر اقتصاد ارمنستان بعد از سفر به ایران مبنی بر اینکه "سطح روابط اقتصادی بین ایران و ارمنستان با سطح روابط دو کشور تناسب ندارد" متناقض است. به خصوص بعد از جنگ قره باغ، ارمنستان مصمم بود که ایران را جایگزین ترکیه در اقتصاد خود کند. در مورد کشور های متحد مثل روسیه یا سوریه هم وضع به همین منوال است. ما در بازار سوریه کم‌ترین سهم را داریم و حتی ترکیه، که با سوریه در حال جنگ مستقیم است، سهم بسیار بزرگی از بازر سوریه در اختیار دارد و این به معنی آن است که ظاهرا سوریه‌ای ها، چاره ای جز این نداشتند که خلاء اقتصادی کشوررشان را به وسیله ترکیه پر کنند.

اما نگرانی مخالفان FATF چیست؟ از اصلی‌ترین دالیل مخالفت با این لوایح، "بسته شدن راه تحریم" است. در سال های گذشته یکی از اصلی ترین چالش‌های صادرات انرژی ایران، بحث ارسال سوخت به ونزوئلا بوده. با این که محموله صادراتی از آن کشور ما است و هم فروشنده (ایران) و هم خریدار (ونزوئلا) به انجام معامله راضی هستند، و این معامله اصولا به هیچ طرف سومی ارتباط ندارد، بنا به حکم وزارت خزانه‌داری آمریکا، در صورت توقیف نفت‌کش‌های ایرانی محموله آن‌ها را مصادره می کنند. اخیرا نیز اعلام کردند که با فروش بنزین 4 نفت‌کش ایرانی، 40 میلیون دلار درآمد حاصل از آن را صرف "قربانیان تروریزم دولتی" می‌کنند. ضمن این که ونزوئلا، خود کشور نفت‌خیزی است که به دلیل تحریم‌های یک جانبه آمریکا توان تولید بنزین ندارد و ممکن بود که مشابه همین اتفاق در ونزوئلا، در سال 89 در مورد ایران هم اتفاق بیفتد. آمریکا با این ادعا که دولت مادورو و پیروزی او در انتخابات ونزوئلا را به رسمیت نمی‌شناسد، تحریم‌های شدیدی بر این کشور وضع کرده و ناگفته مشخص است که نبود بنزین در ونزوئلا فقط به ضرر مردم این کشور است نه حکومت آن، و البته این نکته‌ای است که می‌تواند برای ما بسیار درس‌آموز باشد، به این معنی که اصولا دیپلماسی نیز بر پایه قدرت بنا می‌شود، نه بر پایه "تنش زدایی".

نکته بسیار مهم دیگر در این مورد این که حتی آقای زیباکلام، که از طرفداران سرسخت تصویب FATF بوده (و احتمالا هست) و عواقب عدم تصویب و عواقب عدم تصویب آن را متوجه "تندرو ها" می دانست، به این نکته اذعان کرده که "در صورت پذیرفتن FATF دیگر از دور زدن تحریم خبری نیست، چرا که با پذیرش آن، تمام معادالت بانکی، نقل و انتقلات تجاری، واردات و صادرات، حواله جات ارزی و... برای طرف خارجی معلوم و مکشوف می شود". FATF شفافیت در امور مالی کشور مطلوب است، اما برای چه کسی؟ برای کسی که ما را تحریم می کند؟!

پذیرش FATF از سوی ایران، به اصرار طرف های خارجی است. حتی پمپئو وزیر امر خارجه پیشین در دولت ترامپ هم در کنفرانس مشترکی با همتای آلمانی خود، از ایران خواسته بود که دو الیحه باقی مانده از لوایح FATF یعنی "کنوانسیون تامین مالی تروریزم، CFT ”و کنوانسیون "پالرمو در مورد جرائم بین المللی سازمان یافته" را "بدون تاخیر" و "بی قید و شرط، و استثنا"بپذیرد. در مورد ایران، از نظر آن‌ها هم دور زدن تحریم و هم مخارج نظامی، مصداق "پول شویی" و "تامین مالی تروریزم" تعریف می‌شود و این را انکار هم نمی‌کنند. اخیرا ، وندی شرمن که پیش از این از دولت بایدن خواسته بود تا فورا به برجام بازگردد، نیز در اظهارات جدیدش گفته که "ما اکنون در سال 2016 نیستیم و شرایط ژئوپولیتیک منطقه تغییر کرده". شرمن قبل از این از دولت بایدن خواسته بود که سریعا به برجام برگردد، چرا که "وقت رو به اتمام است و ایرانی ها تا مدتی دیگر انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌کنند و احتمال پیروز شدن تندرو ها (Hardliners) زیاد است و اگر این طور شود خودتان حدس بزنید چه می‌شود" که از این سخنان می‌توان این طور برداشت کرد که او، دولت روحانی را در ایران به مثابه متحدی برای خویش می‌بیند و البته، همان‌طور که انتخابات  آمریکا، برای ما مهم است، انتخابات در ایران هم برای آمریکایی‌ها اهمیت ویژه دارد. به خصوص در شرایطی که دولت بایدن صراحتا می‌گوید که می‌خواهد از اهرم تحریم‌ها برای بازگرداندن ایران به تعهدات برجام و سپس مذاکره در مورد مسائل موشکی و منطقه‌ای استفاده کند، واضح است است که حتی با بازگشت ظاهری آمریکا به برجام، تحریم‌ها هم‌چنان به عنوان اهرم فشاری بر ایران استفاده می‌شود. تنها اهرم فشار ایران، کم کردن تعهدات برجامی و نظارت بازرسان آژانس بود، که آن هم با سفر اخیر رافائل گروسی و توافق اخیر دولت با آژانس از دست رفت. علاوه بر این خبر می رسد که دولت تولید اورانیوم فلزی را هم متوقف کرده تا در کنار هم، اهرم فشار دولت بایدن برای وادار کردن ایران به مذاکرات حساس تر، که عملا مربوط به خلع سلاح ایران هستند، برای آمریکا باقی بماند. این در شرایطی است که پس از تصویب برجام که راه رسیدن به سلاح اتمی را برای همیشه بست و خیال طرف‌های غربی را از این موضوع راحت کرد، و در عین حال تحمل تحریم و ترور دانشمندان هسته‌ای در خاک خود، این ما هستیم که باید برای طرف غربی شرط بگذاریم، و نه برعکس.

در چه صورت از لیست سیاه FATF خارج می‌شویم؟

در مجموع این بحث می توان گفت که انگیزه دولت‌های غربی از فشار بر ایران برای تصویب لوایح FATF اولا، بستن مسیر رود از سرچشمه و از داخل کشور است و دیگر، زمینه سازی برای گسترش توافق هسته‌ای برای در بر گرفتن قدرت نظامی ایران است و این همان چیزی است که چه در دوران اوباما، ترامپ یا بایدن، آمریکا نتوانسته با قدرت نظامی اش از ایران بگیرد. بنابراین و بنابر استدلالی که در اینجا مطرح شد، اگر آمریکا به اهداف اعالمی خود در گسترش توافق اتمی با ایران به یک توافق اتمی- نظامی نرسد، به هیچ وجه ایران را از لیست سیاه FATF خارج نخواهند کرد.

سید آریا مرتضوی

[1] https://en.mehrnews.com/news/146053/Pompeo-calls-on-Iran-to-ratify-FATF-treaties- 
without-delay 
[2] https://iranprimer.usip.org/blog/2021/jan/26/wendy-sherman-iran 
[3] http://otaghiranonline.ir/news/36599

رونمایی از نامزدهای حزب هزارچهره/ باند اصفهانی‌های کارگزاران با چه هدفی نظام را تخریب می‌کند

رونمایی از نامزدهای حزب هزارچهره/ باند اصفهانی‌های کارگزاران با چه هدفی نظام را تخریب می‌کند

 

حزب کارگزاران با سه نامزد از سه اقلیم متفاوت خودش را برای انتخابات آماده می‌کند. جالب‌توجه آن‌که افرادی از جانب این حزب خانوادگی به ستاد انتخاباتی اصلاح‌طلبان معرفی‌شده‌اند که حتی در ویژگی‌های اولیه هیچ شباهتی با یکدیگر ندارند!

از یک‌سو محمدجواد ظریف که سال‌ها چهره دیپلماتیک داشته و سابقه سیاسی و تشکیلاتی او تقریباً صفر است در برابر علی لاریجانی قرار دارد که هیچ ریشه اصلاح طلبانه حداقل تا به امروز نداشته، اما به طرز شگفت‌آوری نامزد یکی از احزاب افراطی اصلاحات است.

نفر سوم نیز چهره مستعد برای انتخابات حزب کارگزاران محسن هاشمی است که دستاوردهای او در هدایت شورای شهر تهران در 4 سال گذشته؛ تنها تلاش برای عوض کردن نام چند خیابان بوده است. جالب‌توجه آنکه حتی از جهانگیری نیز به‌عنوان نامزد احتمالی کارگزاران در انتخابات نام‌برده‌اند، اما مشخص نیست اصلاح‌طلبان قرار است چگونه از دستاورد او در بر باد دادن سرمایه‌های ارزی کشور در طرح «دلار جهانگیری» دفاع خواهند کرد!

معرفی این تعداد قابل‌توجه از نامزدهای بی‌ارتباط با یکدیگر باعث می‌شود، کارگزاران لقب حزب هزارچهره را بگیرد!

محسن هاشمی در گفت‌وگو با تسنیم و با تشریح تعداد زیاد نامزدهای انتخاباتی حزب مطبوع خود می‌گوید: هم‌اکنون شرایط بیش از 10 نفر از کاندیداهای احتمالی در حزب مورد بررسی قرارگرفته که درنهایت بعضی از نامزدها ازجمله من و آقای جهانگیری به‌عنوان پتانسیل‌های اصلی حزب برای کاندیداتوری در انتخابات مطرح شدیم که البته باید با هردوی ما صحبت شود تا ببینیم قصد کاندیداتوری راداریم یا خیر.

هاشمی حتی پایش را فراتر گذاشته و ادعا می‌کند نه‌تنها از درون حزب که تعداد زیادی نامزد نیز در بیرون داریم! رئیس شورای مرکزی کارگزاران ادامه می‌دهد: برخی‌ها هم مثل آقای ظریف، زنگنه و پزشکیان به‌عنوان نامزدهای خارج حزب مطرح شدند که نسبت به آقای ظریف نظرات مثبت‌تر بود ولی نمی‌توان از حالا گفت که نظر قطعی حزب این است. البته پیش‌ازاین مرعشی، لاریجانی را نیز در صف نامزدهای موردبررسی در کارگزاران عنوان کرده بود.

جالب آنکه؛ باوجود حضور اتوبوسی کارگزاران در انتخابات 1400 همچنان طیف اصفهانی‌های این حزب با سیاه نمایی و القاء ناامیدی و استفاده از واژه‌هایی چون «بی‌اختیار بودن دولت» و «دست‌بسته بودن روحانی» با زیرکی هرچه‌تمام‌تر از زیر مسئولیت 8 سال ناکارآمدی روحانی شانه خالی کنند و حتی پرونده سیاه دولت متبوعشان را سفید کنند.

محمد عطریان‌فر متهم سابق امنیتی و رئیس کنگره کارگزاران به روزنامه آرمان گفته است که از بیرون به دولت فشار می‌آوردند که کار نکند! البته روز گذشته صادق خرازی از درون جبهه اصلاح‌طلبان تندرو، پاسخ این دست سخنان بی‌اساس را داده و می‌گوید: «بی‌عرضگی خودشان را به گردن فشار بیرونی می‌اندازند؛ اگر دولت نتوانسته کار کند از غرور و خودبینی خودش بوده که از همه کار نکشیده است»

محمد عطریان‌فر در مصاحبه با روزنامه آرمان در شرایطی از سنگ انداختن پیش پای دولت از سوی محافل خاص! برای خدمت‌رسانی می‌گوید که، دولت دلارباز روحانی در همین سه سال گذشته با بالا و پایین کردن شبانه قیمت ارز و کالاهای ضروری خود به سدی بزرگ در راه زندگی و زیست عادی مردم تبدیل‌شده است.

دولت مطلوب حزب کارگزاران، همین دولت اشرافی روی کار است که هاشمی نطفه آن را گذاشت و خاتمی و روحانی آن را پرورش دادند. رانت‌های داده‌شده به انبوه متهمانی که هم اکنون در دادگاه هستند و بسیاری دیگر که یا اعدام و یا به حبس‌های طولانی مدت محکوم شدند، سندی جالب‌توجه در تأیید آن است.

رئیس باند اصفهانی‌ها در حزب کارگزاران مدعی شده، برخی پول‌دارند و جلوی دولت را گرفته! و مردم دچار زحمت شده‌اند. شاید لازم باشد ایشان توضیح دهد که این دولت؛ دقیقاً قرار بوده چه‌کاری را انجام دهد که متوقف مانده یا جلوی آن گرفته‌شده است؟ و چرا گروه اشرافی کارگزاران شب انتخابات بازهم یاد مردم افتاده است؟

عطریان فر فراموش کرده که در دفاع از زندگی اشرافی خانواده هاشمی گفته بود: اگر هاشمی روز عاشورا به لتیان یا کیش می‌رود یا سوار چنان ماشینی می‌شود، ابایی ندارد. می‌گوید بگذار مردم ما را ببینند! کسانی که به همین سادگی به خودشان اجازه می‌دهند که با فراهم کردن شرایط زندگی خاص روی اعصاب مردم رژه بروند، اصولاً معیشت و زندگی محرومان و مستضعفان درجه‌ای از اعتبار برایشان ندارد.

عطریان فر احتمالاً هنوز یادش مانده که حسین رسام تهیه‌کننده فعلی رسانه‌های ضدانقلاب 5 سال زیر پای امثال او نشست و اطلاعات جمع کرد تا به سفارت انگلستان بفروشد. کسانی که وطنشان را می‌فروشند؛ در کنارش مردم آن را نیز فروخته‌اند. این نمایش و بازی درآوردن‌ها برای شب انتخابات کمی مصنوعی است!

https://t.me/sureesrafill/7818

دو اتفاق مهم که خوراک انتخاباتی غرب‌گرایان را تامین کرد

دو اتفاق مهم که خوراک انتخاباتی غرب‌گرایان را تامین کرد

 

در روزهای گذشته دو خبر بسیار مهم فضای رسانه‌ای کشور را درنوردید که با انطباق دو اتفاق، می‌توان به برنامه‌های اصلاح‌طلبان برای انتخابات 1400 پی برد.

1- قانون اقدام راهبردی مجلس شورای اسلامی، دولت را ملزم کرد تا تعهدات ایران به برجام را منقضی کرده و با آغاز غنی‌سازی و لغو پروتکل الحاقی، مقدمات لغو تحریم‌ها توسط آمریکا را فراهم کند. قرار بود در تاریخ 5 اسفند، اجرای پروتکل الحاقی که جزو تعهدات برجامی ایران بود به‌کلی متوقف شود.

اما دولت در مذاکره‌ای که با گروسی مدیر آژانس انرژی اتمی داشت، در بیانیه‌ای مشترک اعلام کرد که تا سه ماه دیگر دوربین‌های آژانس در سایت‌های هسته‌ای ایران برقرار خواهد بود؛ اما دولت اعلام کرد که فیلم این دوربین‌ها ضبط می‌شود و در پایان مهلت سه‌ماهه، اگر آمریکا تحریم‌ها را لغو کرد، آن‌ها را در اختیار آژانس قرار می‌دهد.

بیانیه مشترک دولت و آژانس با اعتراض شدید مجلس همراه شد و نمایندگان مردم این اقدام دولت را به‌نوعی دور زدن قانون اقدام راهبردی و کاهش فشار از روی آمریکا دانستند. ماجرا هر چه که بود، برای تعیین تکلیف به قوه قضائیه ارجاع داده شد.

2-مدتی بود که رسانه‌ها از گروگان‌گیری معیشت توسط دولت سخن به میان می‌آوردند و هشتگ هایی نیز در شبکه‌های اجتماعی داغ شد. این ادعای رسانه‌ها، با مصاحبه محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور اثبات شد. ایشان در مصاحبه‌ای اعلام کردند که قیمت اصلی دلار پایین‌تر از این حد است و دولت به‌عمد قیمت دلار را بالا نگه داشته است و سعی دارد با کنترل قیمت دلار، اقتصاد را برای مقابله با تحریم‌ها محکم نگه دارد!

اما با انطباق دو خبر بالا می‌توان به یک نتیجه انتخاباتی مهم رسید:

پایان مهلت سه‌ماهه دولت به آمریکا برای لغو تحریم‌ها، در خردادماه محقق می‌شود؛ یعنی پایان این مهلت، آغاز گرم شدن تنور انتخاباتی در کشور است. دولتی که به گفته واعظی می‌تواند قیمت دلار را به‌راحتی تغییر دهد، در بحبوحه انتخابات 1400 قیمت ارز، طلا و... را به میزان قابل‌توجهی کاهش خواهد داد. از سوی دیگر آمریکا نیز برخی از تحریم‌های نمادین را در پایان مهلت سه‌ماهه لغو خواهد کرد. درنتیجه یک گشایش اقتصادی محدود و حباب گونه‌ای در جامعه ایجاد می‌شود که خوراک تبلیغاتی غرب‌گرایان برای جذب رأی از مردم را فراهم می‌کند.

از طرفی با روی کار آمدن یک غرب‌گرا در ایران، ایالات‌متحده نیز می‌تواند به انجام مذاکره برای تحقق برجام منطقه‌ای و موشکی امیدوار باشد. اتفاقات فوق خبر از نوعی همکاری برد_برد بین اصلاح‌طلبان و بایدن می‌دهد!

فردین ساریخانی

ریل گذاری جدید و صحیح ایران در سیاست خارجی

ریل گذاری جدید و صحیح ایران در سیاست خارجی

 

بر طبق اعلان رسانه های خارجی معتبر ، ایران رسما درخواست حضور غیررسمی آمریکا در جلسه 4+1 در خصوص برجام را رد کرد. این پاسخ در واکنش به درخواست اروپا از آمریکا و موافقت ایالات متحده برای شرکت بدون لغو تحریم ها در این نشست است.

 

شواهد و قرائن نشان می دهد دولت بایدن از بدو روی کار آمدن ، به دنبال حفظ سرمایه به جای مانده از دولت ترامپ و بهره برداری حداکثری از تحریم های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی و اثر منفی آن بر اقتصاد ایران است.

 

به عبارت بهتر دولت دموکرات در تلاش است تا  ساختار تحریم ها را برای فشار بر سایر مولفه های قدرت جمهوری اسلامی از جمله فناوری موشکی و منطقه ای حفظ کرده و همزمان مساعدت های قطره چکانی نسبت به اقتصاد ایران داشته باشد تا بتواند پیشروی های دیپلماتیک اش را استمرار بخشد.

 

اما غافل از این که ایران نیز خود را پیروز منازعه با ترامپ و سیاست فشار حداکثری او می داند و دیگر حاضر نیست در قبال اخذ ثمنی بخس ، اهرم های فشار خود را در زمینه هسته ای تقدیم طرف مقابل کند.

 

تهران نیک می داند که خود را با وضع کنونی وفق داده و اثر تحریم های اقتصادی آمریکا براقتصادش روز به روز کاهش می یابد و به همان نسبت و البته با شتاب بسیار زیاد برنامه هسته ای خود را توسعه خواهد داد.

 

ادامه این وضعیت برای غرب قابل پذیرش نیست و باید راه چاره بیاندیشد ؛ زیرا اولا آمریکا به دنبال حل مسئله با ایران و شیفت کردن به سمت چین است و نمی تواند همزمان در چند جبهه درگیر شود . دوم این که گزینه نظامی نیز به طور کامل کنار رفته است و حتی آمریکایی ها جرات ندارند از روی میز بودن همه گزینه ها صحبت کنند و مکررا بر حل مسئله از طریق دیپلماتیک اصرار دارند. و دلیل سوم اینست که غرب نمی تواند به هیچ عنوان هسته ای شدن ایران را بپذیرد.

 

پس باید یا از طریق وعده های زیبا و عمل نسیه به آن ، فعالیت های هسته ای ایران را فریز نماید یا این که واقعا حاضر باشد تحریم ها را عینا و بالمره لغو کند.

 

روش اول دردوره اوباما به کار گرفته شد و در حال حاضر نیز دنبال می شود اما به نظر می رسد اجماعی درجریانات سیاسی درون نظام جمهوری اسلامی وجود دارد که دیگر جز در صورت لغو عملی تحریم ها ، ایران به برجام بازنخواهد گشت ؛ پس مسیر اول دیگر قابل ادامه نیست.

 

اما روش دوم لغو عملی تحریم هاست که بی شک دست ایران را در ایجاد رفاه برای مردمش باز می کند،  راهبرد مقاومت فعال را موفق  نشان می دهد و مهم تر این که ثروتی کلان را در دستان دولت برخاسته از میان جریان ضد غرب که احتمالا درانتخابات 1400 پیروز خواهد شد ، قرار خواهد داد.

 

در عدم تمایل آمریکا نسبت به گزینه دوم تردیدی وجود ندارد، لکن این مسیر برایش کم هزینه تر از جنگی است که می داند در آن نتیجه موثری نخواهد گرفت، زیرا فناوری اتمی در ایران بومی شده و حمله سخت حداکثر می تواند در روند آن اخلال چند ساله ایجاد نماید.

 

بنابراین نگارنده باور دارد ایران در حال حاضر بهترین روش ممکن را در پیش گرفته و ریل گذاری صحیحی را در خصوص تعامل با غرب انجام داده است و تداوم چنین مسیری بی شک به کوتاه آمدن طرف مقابل خواهد انجامید.

علیرضا تقوی نیا

پشت پرده سراوان؛ ایران در مسیر سوریه شدن

پشت پرده سراوان؛ ایران در مسیر سوریه شدن!

 

جو بایدن به‌عنوان یک دموکرات برنامه‌های ویژه‌ای برای منطقه و آغاز نبردهای نیابتی با ایران دارد. برنامه اصلی بایدن در منطقه را می‌توان در طرح مسیر سوم خلاصه کرد. این طرح شوم بر دو عنصر مهم استوار است:

1-ایجاد آشوب در منطقه به کمک گروه‌های تروریستی و تکفیری

2-افزایش قومیت‌گرایی و تجزیه منطقه و دستیابی به خاورمیانه جدید

بایدن در حال احیای هسته‌های خاموش داعش و القاعده در منطقه است. او که ایده پرداز تشکیل داعش برای مقابله با محور مقاومت است، راه بازی گرفتن از تروریست‌های وهابی را به‌خوبی می‌داند. دولت داعش در مرزهای غربی ایران با تیزهوشی و رشادت‌های سردار سلیمانی نابود شد، اما این بار ماجرا قدری فرق کرده است.

بایدن این بار سعی دارد داعش را به افغانستان و پاکستان و در نزدیکی مرزهای شرقی ایران منتقل کند. تا به این شکل علاوه بر تجزیه افغانستان، مقدمات قومیت‌گرایی، آشوب و تجزیه‌طلبی در ایران را نیز فراهم کند.

علاوه بر مرزهای شرقی، با نفوذ اسرائیل به کردستان عراق و جمهوری آذربایجان باید منتظر آشوب‌آفرینی مسلحین پان کرد و پان ترک نیز در مرزهای شمال غرب و غرب کشور نیز باشیم.

چندی پیش و بعد از حمله به اتوبوس نیروهای مسلح در بلوچستان، اندیشکده آمریکایی آینده اوراسیا با تشریح طرح مرزهای خونین به این موضوع اشاره کرد که باید بلوچستان را به کردستان دیگری تبدیل کنیم!

ماجرا زمانی عجیب‌تر می‌شود که بدانیم صدها مدرسه وهابی در بلوچستان پاکستان در حال تربیت شبه‌نظامیانی با تفکر وهابیت هستند و سعی دارند اهل سنت این منطقه را به سمت تفکر داعش سوق دهند.

از طرفی سفرهای مشکوک مولوی عبدالحمید به عربستان و ترکیه و اظهارات عجیب او درباره حکومت اهل سنت در ایران پرده از خیلی مسائل برمی‌دارد.

به‌علاوه دیدارهای انتخاباتی مولوی عبدالحمید با حسن روحانی باعث ارتباط تنگاتنگ ایشان با جبهه اصلاح‌طلبی شده است و جالب‌تر اینکه آشوب‌های سراوان چند هفته پس از هشدار (بخوانید گرا دادن) سعید حجاریان تئوریسین اصلاحات، مبنی بر مسلح شدن قومیت‌های مرزی اتفاق می‌افتد!

امروز محور مقاومت، رژیم صهیونیستی را از سه طرف به‌وسیله حزب‌الله لبنان، مقاومت سوریه و نوار غزه محاصره کرده است و تسلیح کرانه باختری نیز در دستور کار است. از طرفی آمریکا تمامی جنگ‌های نیابتی خود در یمن، عراق، سوریه و داعش را نیز به ایران باخته است. ازاین‌رو، محور عبری، عربی، غربی سعی دارند تا با مسلح کردن تجزیه‌طلبان، مرزهای ایران را ناامن کرده و به این شکل ایران را مانند سوریه، مشغول داخل کنند تا فشار ایران بر اسرائیل کاهش یابد.

فردین ساریخانی

ایران و دور زدن تحریم

 

ایران و دور زدن تحریم

رسانه فارسی زبان آلمان، دویچه وله، ارسال محموله سوخت ایران را با عنوان ارسال بنزین جمهوری اسلامی به ونزوئلا پوشش داده و آن را غیر قانونی می‌خواند.

به این معنی که ایران برای ارسال کالای خود به ونزوئلا، و در شرایطی که دو طرف به انجام معامله راضی هستند، باید از آمریکا و سه کشور اروپایی اجازه بگیرد و کشورهای تحریم شده از سوی "چهار قدرت جهانی" نیز، باید یک دیگر را تحریم کنند. همه این ها درحالی است که سه کشور اروپایی که تاکنون ایران را در برجام نگه داشته‌اند، به جدیت به دنبال اجرا و تصویب توصیه‌های FATF در ایران بودند، با این عنوان که "اگر به ما بگویید چطور تحریم‌ها را دور می زنید، قول می‌دهیم دیگر شما را تحریم نکنیم". در مورد FATF و نتایج آن در شرایط تحریم باید یادآوری کرد که آقای زیباکلام (از طرفداران سرسخت تصویب این توافق) اخیرا در یادداشتی در روزنامه "دنیای اقتصاد" به این مسئله اذعان کرده بود که "پذیرفتن FATF به معنی معلوم و مکشوف (شفاف) شدن معاملات ایران در داخل و خارج کشور است و پس از آن دیگر از دور زدن تحریم خبری نیست". ایشان پیش از این مسئولیت عدم پذیرش FATF را بر عهده "تندروها" دانسته بود.

سیدآریا مرتضوی

بی بی سی انگلیسی: گفت‌و‌گو ها با ایران، ضربه‌ی انقضاء بازرسی‌های اتمی را دور می‌کند

بی بی سی انگلیسی: گفت‌و‌گو ها با ایران، ضربه‌ی انقضاء بازرسی‌های اتمی را "دور می‌کند"

بی بی سی، در گزارشی با قرار دادن عکسی از شهید، محسن فخری زاده در ابتدای یادداشت خود و با عنوان دانشمند برجسته هسته‌ای ایران که در نوامبر به قتل رسید، شروع می‌کند و در ادامه می نویسد:

ایران و ناظر هسته‌ای جهانی، یعنی سازمان بین المللی انرژی اتمی IAEA، بر سر تمهیداتی موقتی برای انحراف تصمیم این کشور برای محدود کردن دسترسی بازرسان این آژانس، توافق کرده‌اند. رئیس آژانس انرژی اتمی، رافائل گروسی می‌گوید که این اقدامات، آژانس را "قادر به حفظ میزان لازم برای پایش (مانیتورینگ) و تایید برنامه هسته ای ایران" می‌کند. او البته وارد جزئیات نشد اما اضافه کرد که "نتایج خوبی به دست آوردیم و این، نجات موقعیت بود". این اقدام در پی تصمیم ایران برای کاهش محدودیت‌ها و انقضائی که برای بازرسی‌های آژانس، درصورت برداشته نشدن تحریم‌های آمریکا قرار داده، انجام می‌شود‌. براساس این توافق، ایران تصاویر سایت‌های هسته ای را تا 3 ماه نگه می‌دارد و درصورت لغو تحریم‌ها به  آژانس تحویل داده می‌شوند و در غیر این صورت، پاک خواهند شد. این توافق به شکل قابل توجهی، اثر قانون جدید ایران که از روز سه شنبه اجرایی می‌شود را کاهش می‌دهد. بحران اتمی ایران، برای حدود 20‌سال، برنامه‌ای بین المللی بوده. ایران اصرار دارد که برنامه هسته‌ای اش صلح آمیز است و کشور های مشکوک، آن را جزئی از جاه‌طلبی‌های ایران به سمت بمب هسته‌ای می‌دانند.

مشکل کجاست؟ ایران و آمریکا هرکدام سرسختانه بر موضع خود پافشاری می‌کنند‌. آمریکا اصرار دارد که اول ایران، به پایبندی به توافق برگردد اما ایران، آن را مشروط به برداشته شدن تحریم‌ها کرده است.

خروج یک طرفه آمریکا از توافق سال 2015، باعث عمیق شدن نگرانی اعضای باقی مانده در برجام شد که این بتواند باعث هموار شدن راه ایران به سمت سلاح هسته‌ای شود‌. ماه گذشته، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا گفت که با وضعیت موجود، ایران "تنها چند ماه" برای به دست آوردن مواد شکافت‌پذیر مورد نیاز برای ساخت سلاح اتمی فاصله دارد. او همین طور اضافه کرد که اگر ایران به همین صورت به کاهش محدودیت‌ها ادامه دهد، این زمان می‌تواند به "چند هفته" کاهش پیدا کند [1].

اما چرا دولت آمریکا و مشخصا خود جو بایدن، با وجود این که قبل از انتخاب شدن گفته بود به توافق برجام، که در زمان معاونت خودش در دولت اوباما امضا شده، بر می‌گردد، برنگشت؟ پاسخ را در اظهارات دولت جدید آمریکا و البته "توصیه" های الیوت آبرامز،‌ مسئول میز اقدام (علیه) ایران به دولت جدید بایدن، باید جست‌و‌جو کرد. همان طور که خود نیز اعلام کرده‌اند، به دنبال گسترش توافق اتمی با ایران، به توافقی که برد مشوک‌ها و حضور منطقه‌ای ایران را در بر بگیرد هستند و دولت جدید می‌خواهد از "اهرم فشاری" مثل تحریم‌ها، که از دولت قبل به ارث برده‌ استفاده کند. درست زمانی که دولت ترامپ در دو ماه پایانی عمر خود، مشغول تنگ تر کردن تحریم‌ها علیه ایران بود، نماینده ویژه امریکا در امور ایران، به رییس جمهور منتخب، جو بایدن توصیه کرد که از اهرم فشار تحریم‌ها برای کاهش تهدیدات اتمی و منطقه ای ایران استفاده کند. او درباره تکرار "اشتباهی" که اوباما در زمان توافق با ایران انجام داد، به دولت بایدن هشدار داد‌. او می گفت "ما هنوز دو ماه نوامبر و دسامبر را داریم و از آن برای تحریم علیه تسلیحات، سلاح‌های کشتار جمعی، حقوق بشر و غیره، استفاده خواهیم کرد"... ما یک اهرم فشار عالی داریم پس بیایید از آن استفاده کنیم! اگر ما این ابزار را دور بیندازیم، واقعا ناراحت‌کننده و احمقانه خواهد بود... این فرصت وجود دارد که به کمک متحدانمان، آلمان فرانسه و بریتانیا، به یک توافق خوب برای حل هر دو مسئله موشک‌ها و تهدیدات منطقه‌ای ایران برسیم". او ابراز امیدواری کرده بود که درسال اول دولت بایدن به چنین توافقی دست یافته شود. جالب این که سفیر آمریکا در لبنان هم، گفته بود که ما می توانیم تحریم هایی علیه شخصیت های لبنانی و ارتباط با حزب الله لبنان، به خاطر ارتباط با ایران، وضع کنیم [2].

سید آریا مرتضوی

منابع
[1] https://www.bbc.com/news/world-middle-east-56030497

[2] https://www.reuters.com/article/iran-nuclear-usa-sanctions-int-idUSKBN2852DD

علیرضا زاکانی رئیس مرکز پژوهش های مجلس:

علیرضا زاکانی رئیس مرکز پژوهش های مجلس

بیانیه سازمان انرژی اتمی هم خلاف قانون اساسی است؛ هم خلاف قانون مجلس و هم فرمایشات رهبرانقلاب

کسانی در دولت فقط به فکر گذشت از منافع ملی هستند.

رئیس جمهور بعد از فرمایشات رهبری مواضعی می گیرند که خلاف منافع ملی است.

خسارت اجرای بیانیه سازمان انرژی اتمی کمتر از برجام نیست.

قانون مجلس حاوی حفظ و توسعه توانمندی هسته ای و رفع تحریم بود.

ما تا کجا باید چشممان را بر خیانتها ببندیم.

مجلس اراده کرده اراده دشمن را زمین کوب کند.

از گروگان گرفتن معیشت جلوگیری می کنیم.

کلی گویی های موجود در برجام در بیانیه هم نوشته شده است.

مجددا می خواهند تنفس مصنوعی به دشمن بدهند.

دولت راهی ندارد جز اجرای قانون.

دشمنان بدانند دوره گول زدن افکار عمومی تمام شده است.

هیچ اهمیتی جز ابطال بیانیه قائل نیستیم.

 جناب آقای زاکانی!

از هشت ماه قبل ، بارها به جنابعالی و آقای قالیباف گفتیم که هر یک روزی که به حسن  روحانی مهلت بدهید، وی ضربات و خسارت‌های جدیدی به کشور و مردم وارد خواهد کرد، اما شما نخواستید باور کنید.

جنابعالی و آقای قالیباف با یک شایعه کذب و خلاف واقع، جلوی عزل و برکناری حسن روحانی را گرفتید.

از هشت ماه قبل تا کنون، روحانی صدها هزار میلیارد تومان به کشور و مردم خسارت وارد کرده است.

 آنچه را که ما در خشت خام می دیدیم، شما نتوانستید حتی در آینه آن را ببینید.

جنابعالی و آقای قالیباف در این خسارت ها و خیانت های حسن روحانی شریک و سهیم هستید و باید به مردم پاسخ بدهید.

برای جبران، هنوز هم دیر نیست. هر چه سریعتر دست این فرد را از دستگاه اجرایی کشور قطع کنید و جلوی خسارت های کلان دیگر را بگیرید.

مراقب تنفس مصنوعی به اصلاح طلبان باشید

مراقب تنفس مصنوعی به اصلاح طلبان باشید؛

 اصلاح طلبی چیز بدی نیست. اتفاقا اصلاح، یک امر واجب و ضروری برای تمام سیستم هاست برای مبارزه با آنتروپی منفی است.
 اما آنهایی که سوار جریان اصلاح طلبی شدند، اهداف شومی داشتند که امروز دیگر گفتن این حرفها ادعا نیست، بلکه حقایقی است که جلوی چشم همه وجود دارد.
التماس های وزیر خارجه ایران برای حمایت از برجام و دست آورد سازی از طریق برجام مخالف صریح آزادی و استقلال کشور بود و ما را به دوران وابستگی قبل از انقلاب بر گرداند.
8 سال کشور را درگیر منافع قدرتهای بزرگ کردند و در طول تمام این سالها یک "فریز همه جانبه" در تمام بخشهای کشور بوجود آوردند. 
غربیها خواستار جنگ نیستند. آنها برنامه های "فرو پاشی از درون" و "پاسخ های سخت و حساب شده" را دنبال می کنند. اگر نفوذی در کار نباشد، امکان اجرای هیچکدام از این برنامه ها در کشور وجود ندارد.
ما اکنون به اطمینان کامل میتوانیم بگوئیم حراج 62 تن طلا از پشتوانه پول ملی که حاصل صدها سال جنگ و کشته شدن هم وطنان زیادی در طول تاریخ بوده، یک جنایت اقتصادی تاریخی است. 
از سوی دیگر افزایش نقدینگی از 574 هزار میلیارد تومان به بیش از 3000 هزار میلیارد تومان، یک حمله گاز انبری و یک طرح براندازی اقتصادی تمام عیار است.
ما اکنون با اطمینان میتوانیم بگوئیم در 8 سال گذشته در هیچ بخشی پیشرفت نداشته ایم و هیچ بخشی نیست که دچار بحران نباشد. طبیعی است که غربیها بخواهند این روند ادامه داشته باشد. 
حالا در یک اقدام هوشمندانه غربیها در صدد دادن تنفس مصنوعی به جسم مرده جریان موسوم به اصلاح طلبی است، تا بتوانند 8 سال دیگر کشور را فریز کنند. بدون شک همکاری ایی در کار نیست. هدف تضعیف ساختارهای کلی کشور است.
مردم باید هوشیار باشند. در اکثر کشورهای جهان، تنها یک اقدام از هزاران اقدام دولت مستقر در ایران، کافیست تا شخص و حزب مطبوعش برای همیشه از عرصه سیاسی حذف شوند. 
آزموده را آزمودن خطاست.
به یقین کامل میتوان گفت: گشایشی در کار نیست و اگر هم باشد باعث فروپاشی اقتصادی ایران خواهد شد. 
بازی قشنگی است که در صورت توافق و عدم توافق ایران بازنده است.

مجید گودرزی

فریاد یا توهین بر سر بی کفایتی

فریاد یا توهین بر سر بی کفایتی
پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی که 42 سالگی خود را که هم‌چون درختی تنومند، بلوغ‌مندانه پی در پی مسیرهای رشد و بالندگی و شکوفایی را طی نمود، با بازخوانی یاد و نام امام و شهدا، بار دیگر در  قلب‌ها و یادها و و نمادین جشن گرفتیم. 
 جشن مبتکرانه 22 بهمن امسال که بعدها در تاریخ یادآوری خواهد شد، عاری از حاشیه نبود. شنیده‌ها حاکی از شعاری با عنوان مرگ بر .... در راهپیمایی نمادین امسال بود.
در این میان عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی دولت تدبیر و کاندید احتمالی ریاست جمهوری 1400 در پیام توئیتری خود ضمن محکوم نمودن این عمل بیان کرد: "شعار زشت مرگ بر رئیس جمهور روحانی نشان پدیده چند دولتی است و از کنار آن نباید به‌ سادگی گذشت. چنانچه خلیفه‌کشی باب شود، این راه را پایانی نیست". او در ادامه از همه جریان‌ها و نمایندگان مجلس درخواست می‌کند که: "در برابر این اقدام که به نماد حاکمیت اراده‌ی ملی توهین می‌کند، باید بایستیم. این یک شعار ارتجاعی و بازگشت به استبداد است". 
اما نکاتی چند به ذهن متبادر می‌شود:
- پاسخ صریح رهبری مبنی بر انتقاد از عملکرد علنی مسئولین غیبت محسوب نمی‌شود ولی نباید به گونه‌ای باشد که موجب تحقیر یا اهانت به اشخاص و یا تضعیف نهادهای نظام ج.ا.ا شود و یا سخنرانی اخیر ایشان مبنی بر رعایت ادب اسلامی، بدزبانی  بدگویی جمع شود. 
- اما اینکه این شعار، موید پدیده چند دولتی است یعنی چه؟ اساساً سوال اینجاست از کدام دولت صحبت می‌شود؟ مگر می‌شود جدای از دولت قانونی که قریب به هشت سال کشور را با تدابیر خود تحت سخت‌ترین مشکلات قرار داد و به راحتی از منویات بنیانگذار انقلاب مبنی بر عدم اعتماد به شیطان بزرگ اعراض نمود و یا عقب نشینی از همه دستاوردها؛ دولت دیگری را تصور نمود؟ دولتی که همواره و در هر حالتی دست برتر را دارد و به جای تامین مطالبات مردم، مطالبه‌گر است. بنظر می‌رسد مسئولین گاهی فراموش می‌کنند اینجا ایران است و این انقلاب را مردم با رهنمودهای زعمای خود به پا کردند و همواره تاکید و تاسی بر عمل به مُر قانون مدنظر بوده است، پس از کدام چند دولتی صحبت می‌کنید؟ 

کسانی که مسکن مهر را مزخرف خواندند به کدام دولت کنایه میزنند؟ دولت باتفنگ؟ همان دولت باتفنگی که پروژه های اقتصادی دولت را به سرانجام رساند و هنوز هم دولت اعتدال به آن بدهکار است. دولت اعتدال چرا هرزمان که فرصتی دست می دهد پنجه به روی نهادهای کارآمد می کشد؟ یک مسکن برای مستضعفان نساختند و ناکارآمدی خود را پشت شعاری پنهان می کنند و تهمت به نهادی کارآمد می زنند که از زمان سیل و زلزله علی الدوام درحال خدمت رسانی و بازسازی است.
- یکی از رویه‌های معمول این دولت از پاسخ‌گویی در خصوص عملکردشان همواره فرار رو به جلو بوده است. اگر آن زمانی که وزیر مسئول با  رها کردن چند سال از اصلی‌ترین وظیفه قانونی نهاد تحت مسئولیتش با وجود مجلس بی کفایت دوره دهم پاسخگو بود، و یا اگر آن روزی که در اثر تصادف دو قطار مسافربری بی کفایتی زیر سوال نرفت و با بیمه بودن مسافرین توهین به مردم داغدار شد و یا اگر آن روزی که رئیس جمهور در پاسخ به آمادگی و هماهنگی در خصوص افزایش حامل سوحت گفت: صبح جمعه فهمیدم، و ... . امروز فشارها و دردهای مردم شاید گوش شنوایی بهتری داشت و کار به شعار کشیده نمی‌شد. وزرا و رئیس جمهوری که به راحتی خود را به خواب زده و باوجود یکساله شدن زندگی در شرایط کرونایی هنوز ناتوان از کنترل بازار گوشت و مرغ و ... مردم است، راهی برای مردم جز ناراحتی و درد و توهین به این همه  بی‌کفایتی گذاشته است؟ 

برخوردن این شعار به آقایان حاکی از کارآمدی و رضایت مردمی از ایشان است؟ چه کردید در این 8 سال که مردم از شما این چنین پذیرایی می کنند؟ با چه استدلالی می گویید شعارها سازماندهی شده بوده است؟
- سوال اینجاست چرا ملت و اراده ملی تنها در  مرحله مشارکت و اخذ رای از آنها باقی می‌ماند؟ اگر حاکمیت مبتنی بر اراده‌ی ملی است پس چگونه است که پاسخ‌گوی عملکرد بودن و تامین مطالبات، حق مردم نیست؟ زمان انتخابات از کدام مردم صحبت می‌شود که پس از آن حتی کمترین توجه به معیشت مردم نیز مورد بی‌مهری است؟ بپذیریم اگر حاکمیت مبتنی بر اراده ملی است، توهین به بی‌تفاوتی و بی‌کفایتی دولت خواب زده هم برآمده از همان اراده ملی است.
- کدام خلیفه کشی و کدام استبداد؟ دولتی که لیدر آن منتقدین را با چوب انواع و اقسام توهین‌ها می‌راند، و خود را عقل کل و تدبیر خود را برتر می‌داند، از کدام استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که از سال 92 تا 96 تنها 53 مورد توهین به منتقدین خود نموده است، چطور از استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که بی ادبی را با ادبیات منقلی خود آغاز نمود از کدام حرمت ها می تواند دم بزند؟ توهین ها را شما آغاز نموده اید و حال منتقدید؟
تنها درس عبرتی که باقی می‌ماند آن که مردم با دقت نظر بیشتری در انتخابات آتی مشارکت نمایند.

وزیر محترم دولتی که هست و نیست هسته ای را به ثمن بخس داد، در گفتگوی خبری، صحبتهایی کرد که بار آن تا مدتها بر دوش نظام سنگینی خواهد کرد. آن هم در انتهای عمر این دولت. آن هم درست چند روز پیش از اجرای گام جدید کاهش تعهدات برجامی ایران که طبق مصوبه مجلس ، در این گام ایران اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی که شامل نظارت‌های گسترده غرب بر صنعت هسته‌ای است را متوقف خواهد کرد.

چگونه باور کنیم برای سرپوش بر این صحبتها این جنجال سازی را بر سر شعار تعدادی موتورسوار در اصفهان شروع نکردید؟ از کجا که این موتورسوارها از طرف شما سازماندهی نشده باشند؟

محمد بروجردی