سازمان سیا گروه ویژه ای را برای تحقیق درباره حملات نامرئی به دیپلمات ها و جاسوسان آمریکایی تشکیل می دهد

سازمان سیا گروه ویژه ای را برای تحقیق درباره حملات نامرئی به دیپلمات ها و جاسوسان آمریکایی تشکیل می دهد:

پس گذشت سه سال از زمانی که مارک پلیمرپولوس افسر ارشد سابق اطلاعات امریکا دچار حمله اسرارآمیزی در مسکو شد و زندگی اش برای همیشه تغییر کرد، سر انجام پزشکان علائم آسیب مغزی، مشکلات خواب و اضطراب را در وی تشخیص دادند.

مرکز پزشکی والتر رید پس از سالها تلاش پلیمرپولوس برای معالجه، بیماری وی را تشخیص داد. پلیمرپولوس یکی از 40 مقام دولت آمریکا است که در روسیه، چین،کوبا و سایر نقاط جهان قربانی حملات نامرئی شده اند. سازمان سیا اولین گروه ویژه خود جهت بررسی حملات مشکوک با اشعه مایکروویو به افسران اطلاعاتی آمریکا را تشکیل داده است. جریان پلیمرپولوس چالش پیچیده ای را برای بایدن در رویارویی با روسیه ایجاد کرده است. تعداد تجاوزاتی که روسیه علیه دموکراسی آمریکا و پرسنل آمریکایی انجام داده بسیار زیاد است. دولت بایدن طی هفته های آینده به دلیل مسمومیت و زندان رهبر مخالفان روسی الکسی ناوالی و هک نرم افزار شرکت سولار ویند تحریم هایی را علیه روسیه اعمال خواهد کرد. امکان پاسخ آمریکا به روسیه در رابطه با حملات مشکوک مایکرویو دور از انتظار است، اما بایدن متعهد شده در صورت به خطر افتادن جان آمریکایی ها و منافع امریکا با روسیه مقابله کند.

بنفشه کاظمی

https://edition.cnn.com/2021/02/24/politics/cia-diplomats-sonic-attacks-task-force/index.html

آیا روسیه جاسوسان سازمان سیا را با سلاح های سرّی هدف قرار می‌دهد

آیا روسیه جاسوسان سازمان سیا را با سلاح های سرّی هدف قرار می‌دهد؟       

مارک پلیمرپولوس با حالت سرگیجه و زنگ زدن گوش در هتل از خواب بیدار شد. وی می‌گوید: حالت تهوع داشتم و نمی توانستم روی پایم بایستم.

من بارها مورد اصابت گلوله قرار گرفتم ولی این ترسناک ترین تجربه زندگی ام بود. پلیمرپولوس معتقد است آن شب در مسکو هدف یک سلاح سرّی با اشعه مایکروویو قرار گرفته است. این مامور سیا به دنبال افشای فعالیت های مسکو از جمله مسمومیت سرگئی اسکریپال جاسوس سابق روسیه در انگلیس بود. در اوایل سفرش به روسیه دچار بیماری شد و حالت سرگیجه اش تا هنگام بازگشت به امریکا ادامه داشت اما سایر علائم بیماری از جمله سردردهای میگرنی هنوز هم از بین نرفته است. در سال 2016 نیز دیپلمات ها در هاوانا، کوبا و کانادا دچار حالت های مشابهی شده بودند که باعث شد شک او به موضوع حمله با سلاح سرّی تقویت شود. این علائم در افراد مختلف متفاوت بوده و هیچیک از شواهد به اندازه کافی محکم نبود که دولت آمریکا بتواند یک اتهام رسمی را مطرح کند. یک احتمال وجود دارد که آسیب وارده به این افراد از عوارض نوعی ابزار باشد که از طریق بمباران مایکروویو بر روی دستگاه های الکترونیکی به استخراج اطلاعات میپرداخته است. روشی که از دوران جنگ سرد آغاز شد. جان سیفر افسر سابق سیا که در روسیه کار میکرد می‌گوید سرویس هاس امنیتی روسیه سفارت آمریکا در مسکو را شدیداً با اشعه های مایکروویو و پالس های الکترونیکی مورد هدف قرار میدادند. او می‌گوید روسیه حتی خودرووهایی به این منظور داشت که می توانستند در شهر حرکت کنند و افراد را هدف قرار دهند.                      

بنفشه کاظمی 

https://www.bbc.com/news/world-europe-55854458

مقامات ایرلندی ابراز نگرانی کردند که توسعه سفارت روسیه در دوبلین ممکن است در راستای اقدامات جاسوسی باشد

مقامات ایرلندی ابراز نگرانی کردند که توسعه سفارت روسیه در دوبلین ممکن است در راستای اقدامات جاسوسی باشد  

ادعا میشود که محیط آرام پایتخت ایرلند همراه با وضعیت ضدجاسوسی آرام در این کشور مسکو را ترغیب کرده تا از سفارت خود در دوبلین به عنوان پایگاهی جهت پشتیبانی فعالیت های جاسوسی در کشورهای اروپایی غربی استفاده کند.

دولت ایرلند در سال 2018 در اقدامی عجیب طرح فوری منع توسعه سفارت روسیه را تصویب کرد. با این حال دولت نگران است مسکو با وجود تصویب این قانون نیز بتواند اقدامات خود در راستای” ایجاد مرکز اطلاعات”را ادامه دهد.به گفته تایمز دلیل نگرانی های دولت ایرلند وجود ساختمانی در داخل محوطه سفارت روسیه است که به نظر میرسد با در نظر گرفتن ویژگی های امنیتی -نظامی طراحی شده باشد. مسئله دیگر مربوط به پارکینگ زیرزمینی است که توسط روس ها در قسمت جنوبی سفارت ساخته شده و می تواند حداکثر 23 وسیله نقلیه را در خود جای دهد، در حالیکه فضای کافی برای پارک ماشین در داخل محوطه سفارت وجود دارد.

بنفشه کاظمی

https://intelnews.org/2021/02/12/01-2955/

سفر قالیباف به روسیه تاثیری مثبت بر روابط دو کشور خواهد داشت

سفیر اسبق ایران در جمهوری‌آذربایجان:
سفر قالیباف به روسیه تاثیری مثبت بر روابط دو کشور خواهد داشت
یک کارشناس مسائل بین‌الملل سفر رییس مجلس شورای‌اسلامی به روسیه را بسیار مهم ارزیابی کرد.
محسن پاک‌آیین سفیر اسبق ایران در جمهوری آذربایجان، در گفت‌و‌گو با واحد سیاسی مصاف در خصوص سفر اخیر رییس مجلس به روسیه گفت: این سفر در زمانی انجام شده که دونالد ترامپ به عنوان یکی از اصلی‌ترین دشمنان ایران و مخالف توسعه روابط ایران و روسیه دیگر بر مسند قدرت نیست و در دوره‌ای که پساترامپ نامیده‌ می‌شود، هماهنگی‌های بیشتر بین جمهوری‌اسلامی‌ایران و روسیه در حوزه‌های دوجانبه، چندجانبه و مسائل منطقه‌ای ضرورت داشت.
وی افزود: ماهیت اصلی سفرآقای قالیباف به روسیه یک سفر پارلمانی بود برای تحکیم مناسبات مجالس دوکشور و هماهنگی‌ها در حوزه هایی مثل اجلاس‌های بین‌المجالس. اما در بعد دیگر، باتوجه به جایگاه آقای قالیباف به عنوان یکی از روسای سه قوه و عضو شورای عالی امنیت ملی کشور، گفت‌و‌گو پیرامون همکاری‌های دوجانبه و به خصوص یافتن راهکارهای جدید برای تحکیم مناسبات اقتصادی زمانی که هر دو کشور به دنبال مقاوم سازی اقتصادی هستند حائز اهمیت است.
پاک‌آیین گفت‌و‌گوی قالیباف با طرف‌های روسی در حوزه‌های انرژی، ترانزیت، مسائل سوریه، عراق، قفقاز، امنیت منطقه و احیای تروریسم را از محورهای مهم سفر اخیر رییس مجلس به روسیه دانست و گفت: در زمینه مسائل بین المللی و چندجانبه، مهم‌ترین حوزه مذاکره طرفین درباره برجام بود که در آن جمهوری اسلامی ایران مواضع قاطع خود درارتباط با لغو تحریم‌ها که برگرفته از سیاست قطعی رهبرانقلاب است را به اطلاع طرف روسی رسانده است و آن‌گونه که از مصاحبه‌های طرف روسی پیداست؛ روس‌ها مواضع همسویی با ایران در ارتباط با برجام داشتند و کاهش تعهدات برجامی در مقابل خروج آمریکا از برجام را حق ایران می‌دانستند.
این کارشناس مسائل بین الملل درباره پیام رهبرانقلاب به پوتین اظهار کرد: علی رغم ضعف اطلاع‌رسانی قبل از سفر رییس مجلس به روسیه که زمینه را برای جوسازی رسانه‌های معاند ایجاد کرد، از ابتدا مقرر بود که این سفر یک سفر پارلمانی باشد اما ارسال پیام رهبر انقلاب بر اهمیت آن افزود.
وی ادامه داد: از ابتدا مقرر بود که به دلیل شرایط خاص کرونایی پیام مقام معظم رهبری از طریق رییس مجلس به نماینده ویژه پوتین که همان رییس دومای روسیه بود داده شود و آن گونه که از مصاحبه‌های همراهان آقای قالیباف مشخص است پیام، بسیار مهم و فراگیر در حوزه‌های مختلف بوده از جمله مواضع ایران در خصوص لغو تحریم‌ها که به اطلاع طرف روسی رسانده شده است.
پاک‌آیین در پایان نتیجه گرفت که سفر رییس مجلس به روسیه سفری مثبت بوده و اظهار امیدواری کرد که در توسعه روابط و همکاری‌های راهبردی دو کشور موثر باشد.

سارا شکری

چپ‌ها و درگیری مسلحانه با رژیم

چپ‌ها و درگیری مسلحانه با رژیم

 

هنگامی که حاج امین‌الضرب، برای راه‌اندازی کارخانه برق- که یکی از خیابان‌های تهران موسوم به چراغ برق را روشنایی بخشید- مهندس روسی‌تبار را به کمک طلبید، هرگز گمان نمی‌برد این دانش آموخته فنی، با افکار مارکسیستی خود، وارد عرصه سیاسی کشور شود، وی که به حیدر عمواوغلی شهرت داشت.

 

بعدها با هدف کودتا در نهضت جنگل و ترور میرزا کوچک خان رهبر نهضت جنگل در کنار میرزا قرار گرفت، اما از آنجا که میرزا حاضر نبود به جز هویت اسلامی، شناسنامه دیگری برای نهضت ضداستعماری‌اش قائل شود؛ این دو به حالت اختلاف بنیادین از یکدیگر جدا شدند. جدایی ایدئولوژیکی که باعث شد تا مورخان «حیدر عمواوغلی» را همدست و محرک اصلی خالو قربان و دارودسته‌اش در راه اضمحلال نهضت جنگل و تقدیم سر میرزا به رضاخان معرفی کنند.تجربه تلخ این خیانت و تکرار آن توسط حزبی مانند حزب توده که آشکارا، اعضای خود را در خدمت جاسوسی برای اتحاد جماهیر شوروی سابق قرار داده و از مسکو فرمان می‌گرفت، باعث شد تا مردم ایران علی‌رغم مخالفت با شاه، هیچ‌گاه به گروه‌هایی از این دست اعتماد نکنند؛ و این بی‌اعتمادی از خیانت «پیشه‌وری» که با هدف جدایی آذربایجان و انضمام آن به خاک شوروی به مدت کوتاهی در عرصه سیاسی کشور جلوه‌گر شد، تا روز فروپاشی اردوگاه شرق همیشه سیر صعودی پیمود.

گذشته از سرنوشت گروه مارکسیستی موسوم به 53 نفر که به زندان‌های رضاخان دچار شدند و به قتل نظریه‌پرداز این گروه به نام تقی ارانی توسط پزشک احمدی انجامید و حضور گاه و بی‌گاه عناصر حزب توده در صحنه سیاسی ایران که به وزارت برخی از آنها در رژیم شاه نیز انجامید، نخستین گروهی که به شیوه مسلحانه رودرروی رژیم شاه ایستادند، توسط بیژن جزنی سازمان یافت، جالب اینکه پدر وی حسین جزنی در شمار افرادی بود که به فرقه دموکرات و «پیشه‌وری» پیوست و در جریان شکست این فرقه، به شوروی گریخت و در سال 1345 با تقاضای عفو از شاه به ایران بازگشت.

بیژن جزنی درمیان خانواده‌ای رشد و نمو کرد که عموم آنها با گرایش مارکسیستی در خدمت شوروی و حزب توده قرار داشتند، حتی مادرش نیز در شمار سازمان زنان حزب توده بود. بیژن جزنی که درتحلیل‌هایش از قیام 15 خرداد 1342 با عنوان شورش کور نام می‌برد(1) و از سوی دیگر خیانت‌های حزب توده را هم با تمام وجود احساس نموده بود، در ادامه راه به جبهه ملی پیوست، اما زمانی که احساس کرد سقف خواسته‌های اعضای جبهه ملی ایجاد رفرم در نوع سلطنت‌پهلوی دوم است، با حضور گروهی از دوستان خود در سازمان جوانان حزب توده و با هدف مبارزه قهرآمیز، نخستین هسته‌های چریکی جریان چپ را با حضور چهره‌هایی چون:‌ علی‌اکبر صفایی فراهانی، عباس سورکی ، سعید کلانتری، محمد چوپان‌زاده، حسن ضیاظریفی تشکل بخشید که بعدها با عنوان سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران شهرت یافت.

اعضای این گروه زمانی به عضوگیری در میان دانشجویان پرداختند و اقدام به تهیه سلاح کمری نمودند که تأمین‌کننده اسلحه آنها که فردی به نام آقایان بود با شماره رمز 8837 و با نام مستعار غزنوی با ساواک همکاری داشت.(2)

بدین ترتیب در سال 1346 اعضای این گروه که برای برطرف کردن تنگناهای مالی، سرقت از بانک‌ها را در دستور کار خود قرار داده بودند، در مورخه 19/10/1346 در پی تحویل گرفتن سلاح از آقایان به دام ساواک افتادند.

به دنبال بازداشت حسن ضیاظریفی در هنگام دیدار با احمد جلیل افشار و اعتراف آنها افرادی چون؛ صفایی فراهانی، صفاری آشتیانی، چوپان‌زاده، محمد مجید کیان‌زاده و سعید کلانتری تحت تعقیب قرار گرفتند. بازماندگان این گروه ابتدا راه فرار به عراق را در پیش گرفتند که در این میان گروهی از مرز گذشتند و گروهی به دام ساواک گرفتار آمدند و بدین ترتیب گروه جزنی از هم پاشید.

یکی از شکنجه‌گران ساواک به نام تهرانی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی دستگیر و محاکمه شد، در اعترافات خود ضمن اشاره به گروه 9 نفره بیژن جزنی یادآور شد:«پس از ترور رضا زندی‌پور رئیس کمیته مرکز شهربانی و راننده‌اش در اواخر سال 1353... یک روز در 7 فروردین 54‌[13] محمدحسن ناصری معروف به عضدی مرا به اتاق خود خواست و گفت قرار است عملیاتی انجام شود که آقای ثابتی گفته شما هم باید در عملیات باشید، پرسیدم چیست؟ گفت فضولی نکنید... در روز 29 فروردین رضاعطارپور تلفنی به من اطلاع داد که کاظم ذوالانوار(3) را به بازداشتگاه اوین منتقل نمایم. در آن موقع سرهنگ وزیری رئیس زندان اوین بود... ساعت 5/2 به رستوران رسیدم. رضا عطارپور، محمدحسن ناصری، پرویز بهمن فرنژاد معروف به دکتر جوان،(4) سعدی جلیل اصفهانی معروف به بابک، ناصر نوذری معروف به رسولی و محمدعلی شعبانی معروف به حسینی هم تقریبا همزمان با من آمده بودند... عطارپور گفت:... جزئیات کار را ثابتی بررسی کرده و تصویب شده و سرهنگ وزیری در جریان قرار گرفته و باید همان طور که آنها در دادگاه‌های انقلابی خود وقت و بی‌وقت تصمیم به ترور می‌گیرند، ما هم چند نفر از اعضای این سازمان‌ها را بکشیم...

... ما در قهوه‌خانه اکبر اوینی در نزدیکی بازداشتگاه اوین منتظر می‌شویم و با سرهنگ وزیری به محل می‌رویم.

رسولی و حسینی زودتر حرکت کردند و بعد از نیم ساعت به سوی قهوه‌خانه راه افتادیم و به قهوه‌خانه رسیدیم، رسولی و حسینی لباس زندانیان را تحویل گرفته [بودند]... سرهنگ وزیری خود را آماده کارزار با عده‌ای کرده بود که هم دستشان بسته بود و هم چشمشان... زندانیان را پیاده کرده و ردیف روی زمین نشاندند... اولین کسی که رگبار مسلسل را به سوی آنها بست سرهنگ وزیری بود... و همین طور رگبار بستند و بعد سعدی جلیل اصفهانی بالای سر همه رفت و تیر خلاص را شلیک کرد.» (5)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- ر.ک: به پرونده جزنی، ج 2، صص 101-99.
2- شاهدی، مظفر، ساواک، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی.
3- مهندس سیدکاظم ذوالانوار در سال 1326 در خانواده‌ای روحانی در شهر شیراز متولد شد. وی در همان اوان نوجوانی با فرهنگ قرآنی در جلسات تفسیر و قرائت قرآن و جلسات دینی آشنا شد، بدین سبب هنگامی که در سال 1346 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران راه یافت با بنیانگذاران سازمان مجاهدین آشنا شد و تا پیش از تغییر ایدئولوژیک منافقین و انحراف به سمت مارکسیسم، صادقانه از ارزش‌های اسلامی، دفاع می‌کرد.
4- وی پس از فرار به آمریکا در جریان انقلاب اسلامی، به همکاری با سازمان سیا و بخش فارسی رادیو آمریکا پرداخت و باجناق خود احمد بهارلو را به ریاست بخش فارسی رادیو آمریکا منصوب کرد.
5- حسن‌پور، قاسم، شکنجه‌گران می‌گویند، نشر موزه عبرت، صص 182-180.

پیروزی بایدن در انتخابات چه معنایی برای روسیه خواهد داشت؟

پیروزی بایدن در انتخابات چه معنایی برای روسیه خواهد داشت؟

 

روزنامه «کامرسانت»، چاپ مسکو در تحلیلی نوشت: 

تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری درایالات متحده که برای تاریخ 3 نوامبر (13 آبان ماه) برنامه ریزی شده، تنها حدود سه ماه دیگر باقی مانده و نتیجه آن به نظر می رسد که بیشتر از قبل غیرقابل پیش بینی شده باشد. اگر چند ماه پیش، نظرسنجی‌ها به طور واضح نشان می ‌ داد که "دونالد ترامپ" رئیس جمهوری فعلی از حزب جمهوری ‌ خواه، هیچ رقیب شایسته‌ای ندارد، از ماه ژوئن (خرداد- تیر ماه) "جوزف بایدن" که حق خود برای نامزدی ریاست جمهوری از طرف حزب دموکرات را تضمین کرده، به طور پیوسته و با ثبات از لحاظ محبوبیت، از ترامپ پیشی گرفته است. 

طی هفته‌های اخیر، برتری آقای بایدن به شاخص 8.6 درصد قابل توجه رسیده است و اگرچه این بدان معنا نیست که بطور قطع ایالات متحده در ماه نوامبر رئیس جمهور جدیدی خواهد داشت، ولی روزنامه "کامرسانت" تصمیم گرفته تا بررسی کند پیروزی احتمالی جوزف بایدن 77 ساله، چه نتیجه ‌ای برای روابط آمریکا با روسیه خواهد داشت.  

البته تجربه انتخابات گذشته در ایالات متحده نشان می دهد که جامعه شناسی فریب دهنده ای دارد و اطمینان از پیروزی کسی پیش از موعد غیرممکن است، ولی می توان عواقب مثبت و منفی احتمالی پیروزی بایدن برای روسیه را تجزیه و تحلیل کرد. 

خود بایدن اخیراً مدعی شده که "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهوری روسیه نمی خواهد که وی پیروز شود. وی گفته است: «وقتی من معاون رئیس جمهور بودم، چندین بار گفتگوی بسیار شفاف و صریحی با رئیس جمهور پوتین داشتم. و من فکر می کنم، یکی از دلایلی که او نمی خواهد من رئیس جمهور بشوم، این است که او می‌داند که چنین مذاکرات صریحی وجود خواهد داشت.» 

در واقع، کمتر کسی مذاکرات معاون رئیس جمهور سابق آمریکا در مسکو را دوست داشت. بیشترین تحریکات در نتیجه سفر جوزف بایدن به روسیه در ماه مارس سال 2011 بود. در آن زمان، این مهمان عالی رتبه آمریکایی در محل اقامت سفیر آمریکا در مسکو با مخالفان دولت دیدار کرده و آشکارا اظهار داشت که ولادیمیر پوتین نباید برای یک دوره سوم به سمت ریاست جمهوری برسد. شاید منظور فعلی بایدن از "گفتگوهای صریح و شفاف"، دقیقاً همین قبیل دخالت‌های آشکار و بی شرمانه در امور داخلی روسیه باشد. 

خود جوزف بایدن اطمینان دارد که در دوره ریاست جمهوری وی، روابط با روسیه بهتر نخواهد شد. به عنوان مثال، وی اخیراً مدعی شده که سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا به او هشدار داده‌اند که مقامات روس سعی دارند در انتخابات ماه نوامبر مداخله کنند تا مشروعیت آنها را تضعیف کنند. به گفته بایدن، اگر رئیس جمهور شود، مسکو مجبور است "بهای چنین اقداماتی را بپردازد". 

علاوه بر این، بایدن قول داده که برای واردات کالاها از چین و روسیه به ایالات متحده و سایر کشورهای عضو ناتو و همچنین برای مقابله با نفوذ روزافزون روسیه در اروپا و مناطق دیگر محدودیت ‌ ایجاد کند. 

موضوع کنترل تسلیحات و عدم گسترش سلاح‌های کشتار جمعی شاید تنها عرصه ‌ای باشد که از جوزف بایدن می توان انتظار نتایجی به نفع روسیه را داشت. این مسئله قبل از هرچیز به پیمان دوجانبه روسیه و آمریکا در زمینه کاهش و محدود سازی تسلیحات تهاجمی راهبردی (معروف به استارت) مربوط است که ظاهرا دونالد ترامپ به سادگی قصد دارد در فوریه سال 2021 به آن پایان دهد، در حالی‌که مسکو پیشنهاد کرده آن را برای پنج سال دیگر تمدید کنند. رئیس فعلی کاخ سفید شرط تمدید این پیمان را مشارکت چین در مسئله کنترل تسلیحات قرار داده است. بنابراین، سرنوشت این توافقنامه همچنان مشخص و بعید است ظرف شش ماه آینده، این وضعیت تغییری کند.

جوزف بایدن از هم اکنون قول داده است که در صورت انتخاب شدن، پیمان استارت را تمدید خواهد کرد.

البته وضعیت توافقنامه‌های دیگر پیچیده‌تر است. بدین ترتیب، حتی انتخاب جوزف بایدن نیز مانعی برای دونالد ترامپ نخواهد شد تا در 22 نوامبر، ایالات متحده را از پیمان "آسمان باز" خارج کند. این توافق نامه به 34 کشور عضو آن، از جمله ایالات متحده و روسیه اجازه می دهد تا پروازهای شناسایی را بر فراز خاک یکدیگر انجام دهند تا شفافیت و اعتماد متقابل تقویت شود.

این تصمیم دولت آمریکا در پایان ماه نوامبر اجرا خواهد شد و اگر جوزف بایدن بخواهد ایالات متحده را به پیمان برگرداند، مجبور است با کمیته ویژه رایزنی تماس بگیرد. با توجه به اینکه در میان دموکرات‌ها کسانی وجود دارند که درباره مزایای این پیمان برای آمریکا تردید دارند، مسئله بازگشت اتوماتیک وار ایالات متحده به این توافقنامه مبهم است. 

علاوه بر این قطعاً نباید انتظار داشت که روسیه و آمریکا به پیمان نابودی موشک‌های دارای برد متوسط و کوتاه‌تر که ایالات متحده سال گذشته از آن خارج شد، بازگردند. پرونده این پیمان را باید دیگر بسته شده در نظر گرفت، البته دولت جوزف بایدن به صورت فرضی ممکن است آمادگی بیشتری را برای انعقاد توافق نامه‌های جدیدی درباره عدم استقرار چنین موشک ‌هایی در برخی مناطق از جهان نشان دهد. 

در خصوص عدم گسترش تسلیحات هسته‌ای، ستاد انتخاباتی جوزف بایدن از هم اکنون اعلام کرد که وی آماده است تا ایالات متحده را به توافق هسته‌ای با ایران (برنامه جامع اقدام مشترک "برجام") که دونالد ترامپ در سال 2018 بطور یکجانبه از آن خارج شد، بازگرداند.

با این حال، این مسئله چندان آسان نخواهد بود. اولاً، برای اینکه در شش ماه باقی مانده، دولت فعلی آمریکا می تواند اطمینان حاصل کند که هیچ چیز از توافق هسته ‌ای باقی نخواهد ماند. و دوم اینکه، ایران ممکن است شروطی را برای ایالات متحده قرار دهد که طرفین نتوانند به توافق برسند.

به عنوان مثال، "کاظم جلالی" سفیر ایران در روسیه در مصاحبه اخیر خود با روزنامه "کامرسانت" اعلام کرد که بر اساس ارزیابی تهران، خروج واشنگتن از توافق هسته ‌ای برای طرف ایرانی حداقل 200 میلیارد دلار هزینه داشته است و بطور واضح یادآور شد که آمریکایی‌ها اگر بخواهند به برجام بازگردند، باید این ضررها را جبران کنند. 

هرچند دونالد ترامپ دوست دارد تکرار کند که به رغم آنکه او به تبانی با کرملین متهم شده، این دولت وی بوده که سخت ترین تحریم ‌ها را علیه مسکو اعمال کرده، ولی واقعیت این چنین نیست: در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، افراد حقیقی و حقوقی بیشتری در فهرست تحریم‌های آمریکا علیه روسیه قرار گرفتند.

علاوه بر آن، این باراک اوباما بود که یکی از مهمترین ضربات را به مسکو وارد کرده و اموال دیپلماتیک روسیه در برخی شهرهای آمریکا را مصادره کرده و ده‌ها دیپلمات روس را از این کشور اخراج کرد. 

البته دونالد ترامپ هم در این مسئله به سرعت ‌ در حال پیشروی است و به تازگی تحریم‌هایی را علیه "رمضان قدیروف" رئیس منطقه چچن اعمال کرد، پنج شرکت روسیه را در فهرست سیاه قرار داد و از سرمایه گذاران اروپایی خواسته تا از طرح خط لوله گاز "نورد استریم 2" خارج شوند و تهدید کرده که در غیر این صورت، اقدامات محدودکننده ای علیه آنها اعمال خواهد کرد.

نباید انتظار داشته باشیم که جوزف بایدن تصمیم بگیرد که به طور اساسی در سیاست آمریکا در این جهت گیری  تجدید نظر کند.

دلیل تشدید تحریم‌های ضد روسی در صورت پیروزی جوزف بایدن، ممکن است تعهد مرسوم روسای جمهور دموکرات آمریکایی در به اصطلاح ترویج دموکراسی، دفاع از حقوق بشر و ارزش‌های لیبرال باشد. جوزف بایدن اخیراً در میان کشورهایی که این اهداف را تهدید می کنند، از چین و روسیه نام برد.

دونالد ترامپ مبارزه با چین و نفوذ روزافزون این کشور را یکی از اهداف اصلی نخستین دوره ریاست جمهوری خود اعلام کرده است و در ماه های اخیر هم وی و اعضای دولتش دائماً بخاطر شیوع ویروس کرونا، برای ظلم و ستم علیه مسلمان اویغور و استفاده از شرکت "هواوی" برای جاسوسی، از چین انتقاد کرده‌اند.

مقامات پکن معتقدند که پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات بعید است دریچه‌ای از فرصت‌های راهبردی را برای پیشرفت اساسی در روابط دو کشور باز کند. البته تنش شدید کنونی در روابط دو کشور، در صورت پیروزی جوزف بایدن، فروکش خواهد کرد.

بطور کلی از سیاستمدار باتجربه‌ای مانند جو بایدن که برعکس دونالد ترامپ، همواره تصمیمات منطقی و اصولی می ‌گیرد، انتظار سیاستی به مراتب قابل پیش بینی‌تر می ‌رود. احتمالاً حتی در رویارویی در عرصه فناوری‌های پیشرفته نیز آتش ‌بس برقرار شود و در مجموع  ممکن است دستور کار تعامل با سایر کشورها به طور کلی گسترش پیدا کند.

https://www.kommersant.ru/doc/4432768

روسیه و نوستالژی گذشته

 روسیه و نوستالژی گذشته

 

روسیه هفتاد و پنجمین سالگرد پیروزی مقابل آلمان نازی در جنگ جهانی دوم را علیرغم لغو رژه های نظامی به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار کرد. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در مراسمی کم سر و صدا بر بنای یادبود شعله ابدی گل رز گذاشت.

 

این مراسم که معمولا در سطح گسترده برگزار می شود یکی از روزهای مهم در تقویم کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق است که در مجموع حدود 26 میلیون در جنگ جهانی دوم کشته دادند. روز شنبه جنگنده ها بر فراز مسکو به پرواز در آمدند و پرچم روسیه را با دود رنگی در آسمان نقش کردند و صفی از سربازان در برابر پوتین در کنار دیوارهای کرملین رژه رفتند.

 

تلویزیون دولتی روسیه تصاویر رژه سال پیش در میدان سرخ مسکو را پخش کرد. پوتین ماه پیش رژه بزرگ روز پیروزی را که معمولا با رژه ستون هایی از نظامیان، سربازان سابق، وسایل نقلیه تاریخی ارتش سرخ و تجهیزات مدرن نظامی در میدان سرخ برگزار می شود لغو کرد.

 

وی روز شنبه در نطقی تلویزیونی گفت: "کهنه سربازان ما برای پیروزی زندگی بر مرگ جنگیدند و اتحاد و استقامت آنها میراث همیشگی آنها برای ما خواهد بود. می دانیم و اعتقاد راسخ داریم که وقتی در کنار هم می ایستیم شکست ناپذیر هستیم."

 

همانگونه که در بخش های پیشین هم بدان اشاره کردیم در زمان یلتسین و همین طور دهه نخست ریاست جمهوری پوتین، روس ها برای پذیرفته شدن از جانب غربی ها سعی در زدودن گذشته خود داشتند تا به عنوان یک کشور غربی در جامعه بین الملل پذیرفته شوند.

 

 اما دو دهه طول کشید تا روس ها دریابند که نه تنها از سوی کشورهای غربی پذیرفته نشده اند بلکه همچنان به دید یک دشمن به آنها نگریسته می شود از آنجایی که هویت سیاسی و حتا فرهنگی یک روس به عنوان پرچم دار مارکسیسم از میان رفته بود سران کرملین به فکر احیای یک هویت مستقل برای روسیه شدند.

 

بازگشت به تاریخ تزارها و جنگ سرد و نیرومند نمودن کلیسای ارتدکس از این دست سیاست های روسیه برای ایجاد یک هویت برای ایجاد یک روسیه نوین است که از مهمترین سیاست های مسکو و شخص پوتین از سال 2010 به این سواست، هرچند همچنان هویت غربی دوران پسا شوروی بر روسیه حاکم است.

 

محمد وفاپور

تقابل آمریکا، اروپا و روسیه پس‌از غلبه بر کرونا

تقابل آمریکا، اروپا و روسیه پس‌از غلبه بر کرونا

آنچه به قلم «شفیق منیر» در وبگاه «عربی21» می‌خوانید:

هرگونه رویارویی آمریکا و چین مانند جدال دو بوکسور در رینگ است و دیگر کشورها تماشاچیِ بی‌طرف یا طرفدار یکی از آنها هستند. مناقشات منطقه بین کشورهای عربی و ایران و ترکیه هیچ ارتباطی با این دو بوکسور ندارد و این ها (آمریکا و چین) بر سر و روی یکدیگر می کوبند. دیگر کشمکش های منطقه ای هم همینطور است.

 

جنگ جهانی بین آمریکا و چین هنوز از نظر نظامی و از نظر مقدمات راهبردی و تاکتیکی و از نظر ایجاد ائتلاف ها و آماده سازی جبهه ها، آغاز نشده است. سئوال این است که آیا پس از کرونا تهیه مقدمات راهبردی و تاکتیکی برای چنین جنگی و تشکیل ائتلاف ها و آماده سازی جبهه ها آغاز خواهد شد یا این که دوطرف مانند دو بوکسور روی رینگ به مبارزه به تنهایی ادامه خواهند داد؟

 

آمریکا با در افتادن با چین و فشار آوردن بر اروپا و باج خواهی از کشورهای عربی خلیج (فارس) به دنبال آن است که اوضاع اقتصادی داخلی آمریکا را بهبود بخشد تا هدف اصلی اش یعنی انتخاب مجدد به ریاست جمهوری تضمین شود. 
 

اما نکته اینجاست که آمریکا در دوره زمامداری ترامپ هیچ دوستی بجز نتانیاهو برای خودش در جهان باقی نگذاشته است.
 

 مشکل واقعی سیاست ترامپ، رفتار متناقض او در راهبرد جنگ با چین است که نیازمند تشکیل گسترده ترین ائتلاف در جهان علیه پکن است. عامل این مشکل، شعار «نخست آمریکا» که موجب باج خواهی اقتصادی از دوستان آمریکا شده و شعار «نخست ترامپ» به معنای اولویت داشتن انتخاب مجدد او است.
 

باج خواهی های مالی و اقتصادی آمریکا برای تضمین موفقیتش در انتخابات آینده، به علت شیوع کرونا و مدیریت ناموفق این بحران، بر باد رفت و اکنون ترامپ در وحشت از ناکامی در انتخابات به سر می برد.

 

اگر ترامپ در انتخابات آینده ریاست جمهوری شکست بخورد نمی تواند این شکست را بپذیرد و حامیان متعصب و نژادپرست و مسلح او آمریکا را با معضلی مواجه خواهند کرد که دموکراسی آمریکا تاکنون تجربه نکرده است. با این حال اگر رئیس جمهور آینده آمریکا یک دموکرات هم باشد به راهبرد مقابله با چین به عنوان دشمن شماره 1 ادامه خواهد داد چرا که آمریکا نمی تواند بپذیرد چین بر این کشور برتری یابد.

 

اگر ترامپ در انتخابات آینده ریاست جمهوری پیروز شود، از زیر فشاری که اکنون برای انتخاب مجدد متحمل می شود رها خواهد شد و فرصت خواهد داشت روابط آمریکا را با اروپا و ژاپن و هند و شماری از کشورها جهان سوم به منظور رویارویی با چین تقویت کند. اما این کار برای او بدون هزینه نخواهد بود و با ذهنیتی که تاکنون از ترامپ سراغ داریم او تمایلی به پرداخت چنین هزینه ای نخواهد داشت.
 

به طور خلاصه، روابط آمریکا با اروپا و روسیه است که سرنوشت توازن قوای بین المللی بین آمریکا و چین را رقم خواهد زد.

چرا عربستان اروپا را انتخاب کرد؟

 

 چرا عربستان اروپا را انتخاب کرد؟

 

 

با آغاز جنگ قیمتی میان عربستان و روسیه، بازار اروپا به عنوان بازار اصلی در تیررس ریاض قرار گرفته است؛ بازاری که بازار سنتی روس‌ها محسوب می‌شود و عربستان در تخفیف‌هایی که اعلام کرده است، بیشترین میزان را به اروپا اختصاص داده است.

 

برای آنکه بدانیم دقیقا چه اتفاقی رخ داده است بهتر است در ابتدا به شیوه قیمت‌گذاری نفت توسط شرکت‌های ملی نفت از جمله آرامکو بپردازیم؛ 

اصولا در کشورهای تولید کننده مانند عربستان، تحویل فیزیکی یا نقدی نفت از طریق قراردادهای بلندمدت صورت می‌گیرد. قراردادهای بلندمدت بین 1 تا 2 سال اعتبار دارد و از این فرمول تبعیت می کند P_x=P_r± D :

بر اساس این فرمولp_x  قیمت نفت مورد معامله است؛ P_r قیمت نفت خام مرجع یا شاخص و D مابه‌التفاوت قیمت نفت است. در این نوع قراردادها معمولاً، تنها، رقم مابه‌التفاوت در زمان قرارداد، تعیین می‌شود. معمولاً بهای هر بشکه طلای سیاه مورد قرارداد بر اساس یک بنچمارک تعیین شده و دولت‌ها در فروش‌های رسمی خود با استفاده از این فرمول، قیمت خود را اعلام می‌کنند. معمولاً قیمت نفت مرجع در دوره بارگیری یا تحویل مبنای محاسبه قیمت نهایی نفت است.

 

این مابه التفاوت، توسط هر کشور صادرکننده‌ای به‌طور مستقل تعیین می‌شود و بسیاری از کشورها به‌صورت ماهانه، هفتگی و حتی روزانه بهای نفت خود را با توجه به فرمول و خواص نفت خود اعلام می‌کنند.

 

در معاملات رسم بر این است که اگر قیمت نفت درج‌شده در قرارداد، بیشتر از قیمت روز باشد فروشنده در محموله‌های بعدی با کاهش مابه‌التفاوت و تعدیل قیمت، بخشی از ضرر خریدار را جبران می‌کند که عربستان این ابزار را یکی از شاخص‌های مشخص شده برای تعیین قیمت نفت خود تعیین کرده است.

 

در واقع و در حالت عادی، قیمتی که مثلا عربستان برای انواع نفت خود برای تحویل در ماه بعد اعلام می‌کند، یک رویه مرسوم در بازار است ولی این موضوع زمانی تبدیل به یک جنگ قیمتی می‌شود که کاهش یا افزایش قیمت نفت، فراتر از تحولات بازار نفت و معادلات قیمتی باشد نه آنکه سعوی ها برای هر بشکه از نفت سبک خود، 25 دلار قیمت تعین کرده‌اند!

 

اقدامی که عربستان در کاهش شدید قیمت نفت خود انجام داد، یک بدعت بسیار قدیمی است که نمونه تاریخی آن برای چند دهه پیش است؛ همزمان با این کاهش قیمت، این کشور ادعا کرده قصد دارد تولید خود را به بالای 12 میلیون بشکه در روز برساند و هدف از این اقدام، تثبیت بازارهای خود است در حالی که عربستان بازارهای سنتی و پایدار خود را دارد و چنین توجیهی ، تنها برای فشار به روسیه جهت پذیرش کاهش تولید است.

 

به همین دلیل، آل سعود نقطه اتکای جنگ خود را بازار اروپا قرار داده؛ جایی که روسیه با فشارهای آمریکا مواجه شده است و زمزمه تحریم این کشور در بازار نفت اروپا به گوش می‌رسد. این بازار پذیرای  بیش از 3 میلیون بشکه نفت خام روسیه است و رقابت همواره میان ایران و روسیه در این بازار بوده است که با حذف ایران از بازار، روسیه یکه تاز شده است.   

 

بر اساس آخرین آمارها، اروپایی‌ها روزانه 15 میلیون بشکه نفت مصرف می‌کنند؛ عربستان سهمی معادل 5 درصد از بازار اروپا را در اختیار دارد هرچند که این یک تخمین است؛ آمار رسمی که از سال 2018 در اختیار است نشان می‌دهد عربستان معادل 6.6 درصد صادرات خود را به اروپا اختصاص داده است. البته این میزان در دوره‌ای به 3 درصد رسیده است اما با این وجود، متوسط صادرات نفت عربستان به اروپا کمتر از 400  هزار بشکه در روزاست.

 

البته بخشی از این نفت، برای ذخیره‌سازی در بندر رتردام هلند به عنوان یکی از مناطقی که عربستان نفت خود را در آن ذخیره می‌کند، ارسال شده است. طبق آمارهای موجود، روسیه بیشترین سهم را در تامین نفت مورد نیاز اروپا دارد.

 

سهم مسکو از بازار اروپا معادل 27 درصد است؛ پس از روسیه، کشور نروژ با 10.7 درصد، عراق با 8.6 درصد، قزاقستان با 8.2 درصد، نیجریه با 7.6 درصد، آمریکا با 7.1 درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

 

در مقابل اما بیش از 70 درصد صادرات نفت عربستان به کشورهای شرق آسیا از جمله چین، کره جنوبی، ژاپن، تایوان و ... است. اینکه عربستان برای ضربه زدن به روسیه بازار اروپا را انتخاب کرده نشان می‌دهد این کشور قصد دارد با تخفیف‌های نجومی نفت، ضربه مهلکی را به روسیه وارد کند که کاملا در راستای اهداف غربی‌هاست. نفت عرب لایت عربستان نزدیک‌ترین به نفت اورال روسیه است و عربستان با علم بر این موضوع، برای نخستین بار به جنگ با روسیه در بازار سنتی این کشور گام برداشته است.

 

 

عربستان هم اکنون حدود 9.6 میلیون بشکه نفت تولید می‌کند که بین 6.8 تا 7 میلیون بشکه آن صادر می‌شود؛ حدود 5 میلیون بشکه از صادرات نفت عربستان به پالایشگاه‌هایی می‌رود که آرامکو در آن سهامدار است  ما بقی به سایر پالایشگاه‌ها منتقل می‌شود. 

 

 

بیشتر بازارهای سعودی تا سال 2024 تضمین شده است و با تولید فعلی عربستان – 9.6 میلیون بشکه در روز- نفت مازادی برای سایر مشتریان وجود ندارد تا ریاض برای برطرف کردن این موضوع، افزایش تولید را در دستور کار خود قرار دهد.

 

واکنش روس‌ها به این جنگ قیمتی، مقابله به مثل است؛

 

این کشور اعلام کرده است آماده افزایش تولید است و می‌تواند حداقل 400 هزار بشکه به تولید خود بیافزاید؛ این به معنای پمپاژ نفت بیشتر به بازاری است که اروپایی‌ها منتفع آن خواهند بود هرچند در کوتاه مدت. 

 

ضمن اینکه روسیه در برنامه راهبردی خود، برای افزایش صادرات نفت خود به هند برنامه ریزی کرده که در صورت تحقق این مهم، عربستان احساس خطر بیشتری خواهد کرد و جنگ بیشتری میان طرفین شکل خواهد گرفت.

 

چه کسی فکر می‌کرد روسیه و عربستان که طی سه سال اخیر به متحدان نفتی یکدیگر تبدیل شده بودند، روزی در یک جنگ نفتی، دنیا را دگرگون کنند؟!

 

وحید حاجی‌پور

اژدها در بند تزارها

 

اژدها در بند تزارها

 

 

در روز 2 دسامبر سال 2019 میلادی، خط لوله قدرت سیبری افتتاح شد. 

شرکت گازپروم با ساخت این پروژه 8 هزار کیلومتری توانست برای نخستین بار به بازار گاز اژدهای زرد وارد شود.

براساس اعلام شرکت گازپروم، برای رسیدن این پروژه به اوج ظرفیت آن، باید تا سال 2025 میلادی صبر کرد.

 

چینی‌ها از این گاز وارداتی در حوزه های مختلف استفاده خواهند کرد. هرچند این طرح نقاط ضعف و قوت مختلفی دارد؛ پس از امضای قرارداد پروژه قرن در سال 2014 میلادی، شرکت گازپروم پنج سال و نیم برای ساخت این خط لوله زمان صرف کرد. علاوه بر ساخت این خط لوله، توسعه میدان‌های گازی آمور، چایاندا و کویکتا با بیش از 3 تریلیون روبل (47 میلیارد دلار ) سرمایه‌گذاری انجام شده است. این پروژه را باید پرهزینه‌ترین طرح شرکت گازپروم در دوره فعالیت آن دانست.

 

 

این پروژه برای چینی‌ها نیز دستاوردهای بزرگی به دنبال خواهد داشت. این خط لوله به استان‌های شمال شرق چین متصل شده که تاکنون وابستگی زیادی به زغال سنگ داشته‌اند. قدیمی‌ترین نیروگاه‌های تولید برق و حرارت چین در این استان‌ها قرار دارد. ده‌ها واحد‌های صنعتی بزرگ مصرف کننده زغال سنگ نیز در آن‌ها قرار دارد. مصرف این میزان زیاد زغال سنگ، تاثیر گسترده‌ای بر محیط زیست این استان‌های شمالی داشته است.

 

 

چینی‌ها با دارا بودن شبکه عظیم انتقال گاز طبیعی می‌توانند گاز وارداتی از روسیه را به مناطق مختلف و‌ تا پکن و استان‌های جنوبی کشورشان منتقل کنند. با راه‌اندازی پروژه خط لوله قدرت سیبری، چینی‌ها می‌توانند توسعه شبکه انتقال گاز کشورشان را با سرعت بیشتری اجرا کنند.

 

در استان پهناور هیلونگ ژیانگ، به عنوان منطقه پایانی خط لوله قدرت سیبری، اقدامات لازم برای توسعه شبکه انتقال محلی گاز طبیعی در دست اجراست؛ گاز عرضه شده توسط خط لوله قدرت سیبری، می‌تواند در زمان‌های اوج تقاضای استان‌های شمالی چین در فصل زمستان، از کارایی بالایی برخوردار باشد.

 

 

از سوی دیگر، به دلیل ناتوانی ترکمنستان در اجرای تعهدات خود در زمینه صدور گاز به چین در سال‌های اخیر، اجرای خط لوله قدرت سیبری یک دستاورد بزرگ محسوب می‌شود.

 

 

با آغاز عرضه گاز روسیه، رهبران پکن قادر خواهند بود  در جهت مقررات‌زدایی در بازار گاز طبیعی کشورشان گام بردارند. تاکنون دو بورس تجارت گاز در چین راه اندازی شده و در آینده نزدیک یک شرکت خصوصی بهره‌بردار عملیات انتقال گاز، تأسیس خواهد شد.

 

دولت چین چندی پیش دستورالعملی برای حذف مقررات قیمت‌گذاری گاز طبیعی در شبکه محلی توزیع گاز این کشور ابلاغ کرده است. در این شرایط، راه برای قیمت‌گذاری رقابتی، انعطاف پذیر و سودآور هموار خواهد شد. در سال‌های گذشته، شرکت پتروچاینا به دلیل فقدان آزادی عمل در تعیین قیمت و نوسانات تقاضا در ماه‌های مختلف سال، با میلیاردها دلار ضرر مالی روبرو شده است.

 

براساس اکثر پیش بینی‌ها، در 15 تا 20سال آینده، شاهد رشد مصرف گاز در اکثر بخش‌های اقتصاد چین خواهیم بود. انستیتوی اقتصاد و فناوری شرکت سی ان پی سی پیش‌بینی کرده که در سال 2040 میلادی، مصرف گاز این کشور به 695 میلیارد متر مکعب خواهد رسید. عدد مشابه در سال 2018 میلادی 282 میلیارد متر مکعب بوده‌ است.

 

از سوی دیگر، مصرف گاز در کشور چین به سیاست‌های دولت در بخش‌های جایگزینی زغال سنگ، توسعه انرژی‌های پاک، امنیت انرژی و میزان وابستگی به واردات انواع سوخت وابستگی قابل توجهی دارد. برنامه‌های چین برای توسعه میادین گازی این کشور را نیز باید یک عامل تاثیرگذار به شمار آورد. توسعه منابع گاز شیل نیز با چالش‌های مختلفی روبرو است.

 

در کوتاه مدت، امکان دستیابی به اهداف تعیین شده برای تولید گاز از میادین داخلی چین وجود ندارد. در سال 2018 میلادی، 10 میلیارد متر مکعب گاز از این ذخایر برداشت شده بود.

 

بدین ترتیب برنامه دولت برای دستیابی به تولید 20 میلیارد متر مکعب گاز در سال جاری میلادی، قطعا محقق نخواهد شد. به همین ترتیب، تحقق پیش‌بینی‌های گذشته پکن در مورد افق‌های بلندمدت نیز با چالش‌های مختلفی روبرو خواهند بود.چینی‌ها در حال مذاکره با روس‌ها در مورد طرح‌های دیگر صادرات گاز نظیر پروژه التای و یا مسیر شرق دور هستند.

 

 

چین همواره در مذاکرات خود، موضع‌گیری‌های سخت‌گیرانه‌ای در مورد قیمت داشته است. به همین دلیل، مذاکرات دوکشور، زمان‌بر و پیچیده خواهد بود. 

 

برنامه‌های روسیه در صدور گاز به دولت‌های آسیایی از ذخایر گاز سیبری تامین می‌شود. در دهه‌های 1970 و 1980 میلادی، آن‌ها برای اکتشاف و تولید از دو میدان گازی اورینگوی و یامبورگ و به دلیل اختلافات مرزی با همسایگانشان از نیروهای نظامی بهره بردند.

 

هم اینک، دو میدان عظیم چایاندا و کویکتا با مجموع ذخیره 3.9 تریلیون متر مکعب برای تأمین گاز خط لوله‌های صادراتی به چین در نظر گرفته شده‌اند. سایر ذخایر گاز سیبری که 2.5 تریلیون متر مکعب است، برای تولید ال ان جی از طریق واحدهای کوچک بخش خصوصی در نظر گرفته است. برای ساکنان مناطق دورافتاده نیز ال ان جی یک گزینه مناسب به شمار می‌رود. یکی دیگر از گزینه‌ها، ساخت تأسیسات پتروشیمی است که شرکت نفت ایرکوتسک برای احداث یک طرح، اعلام آمادگی کرده است.

 

خط لوله قدرت سیبری را باید یک پروژه بزرگ و سرآغاز اقداماتی عظیم تر در چارچوب همکاری‌های دو‌ کشور قدرتمند روسیه و چین دانست. 

 

 

اما در مورد پروژه‌های گازی دو‌ کشور، ابهام‌ها و مسائل مختلفی نظیر تقاضای بلندمدت گاز چین، میزان تولید از ذخایر داخلی، وضعیت بازار جهانی ال ان جی و چگونگی سازوکار قیمتگذاری گاز طبیعی صادراتی وجود دارد. بهترین راه پیش بینی آینده، ساختن آن است.

 

 

محسن داوری