سید محمد خاتمی به نقل از ابطحی: مصلح _ عدم براندازی _ عدم توانایی در سکوت برابر مشکلات _ عدم بسنده کردن به حرف (مرد عمل)

سید محمد خاتمی به نقل از ابطحی: مصلح _ عدم براندازی _ عدم توانایی در سکوت برابر مشکلات _ عدم بسنده کردن به حرف (مرد عمل)

سکوت بهترین انتخاب ممکن است ...  چون ظاهراً جناب ابطحی حوالی سال 88 ، ایران تشریف نداشتند.

#قضاوت_با_مخاطب

جهل_مرکب_ابد_الدهر-2

سوژه_سیاسی

پ.ن:

جمله ای از محمد علی ابطحی پیرامون نامه ای که سید محمد خاتمی برای رهبر انقلاب نوشت را در قاب تصویر مشاهده میکنید.

بحران مالی سال ۱۴۰۰ و انتخابات

بحران مالی سال 1400 و انتخابات

 

بنا بر آمار منتشر شده بسیار وحشتناک از افزایش ضریب فزاینده خلق نقدینگی که  عامل خلق 44 درصد خلق نقدینگی در نه ماهه سال 1399 شده و با توجه برنامه مالی سال آینده کسری بودجه بیشتر از چیزی که تصور می‌شد به چشم می‌خورد

 

اما کمی آمار رشد ضریب فزاینده خلق نقدینگی (قدرت خلق نقدینگی توسط بانکها) در نه ماهه سال 1399 موجب خلق 272 هزار میلیارد تومان نقدینگی (44 درصد کل نقدینگی ایجاد شده) گردید را بررسی کنیم

 

در دوره مرداد 1392 تا آذر 1399، رشد 50 درصدی ضریب فزاینده خلق نقدینگی عامل خلق 1050 هزار میلیارد تومان نقدینگی (40 درصد کل نقدینگی ایجاد شده) است.

 

در شرایطی که بانکهای مرکزی آمریکا و منطقه یورو با کاهش ضریب فزاینده خلق نقدینگی در سالهای اخیر و به ویژه در کرونا دولتها را تامین مالی کرده اند. بانک مرکزی ایران (با غوغاسالاری اقتصادخوانده های وابسته به بانک‌ها و بنگاه‌های خصولتی) ضریب فزاینده خلق نقدینگی را بالا برد و دولت مجبور شده تا با بهره 20 درصد از بانکها (با فروش اوراق بدهی که خود با توجه به  جیب خالی دولت در آینده یک بحران است ) استقراض کند!

 

اما خلق این نقدینگی با ارزش پول ملی چه می‌کند و اوراق بدهی دولتی با کاهش ارزش ریال  چه بر سر پولهای مردم می‌آورد را باید در آینده منتظر بود تا دید.

 

دولت جدید سال 1400 علاوه بر نقدینگی افسارگسیخته و کسری بودجه باید منتظر آشوب و بلواهای مالی بیشتری باشد.

میلاد اسدی

 

فریاد یا توهین بر سر بی کفایتی

فریاد یا توهین بر سر بی کفایتی
پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی که 42 سالگی خود را که هم‌چون درختی تنومند، بلوغ‌مندانه پی در پی مسیرهای رشد و بالندگی و شکوفایی را طی نمود، با بازخوانی یاد و نام امام و شهدا، بار دیگر در  قلب‌ها و یادها و و نمادین جشن گرفتیم. 
 جشن مبتکرانه 22 بهمن امسال که بعدها در تاریخ یادآوری خواهد شد، عاری از حاشیه نبود. شنیده‌ها حاکی از شعاری با عنوان مرگ بر .... در راهپیمایی نمادین امسال بود.
در این میان عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی دولت تدبیر و کاندید احتمالی ریاست جمهوری 1400 در پیام توئیتری خود ضمن محکوم نمودن این عمل بیان کرد: "شعار زشت مرگ بر رئیس جمهور روحانی نشان پدیده چند دولتی است و از کنار آن نباید به‌ سادگی گذشت. چنانچه خلیفه‌کشی باب شود، این راه را پایانی نیست". او در ادامه از همه جریان‌ها و نمایندگان مجلس درخواست می‌کند که: "در برابر این اقدام که به نماد حاکمیت اراده‌ی ملی توهین می‌کند، باید بایستیم. این یک شعار ارتجاعی و بازگشت به استبداد است". 
اما نکاتی چند به ذهن متبادر می‌شود:
- پاسخ صریح رهبری مبنی بر انتقاد از عملکرد علنی مسئولین غیبت محسوب نمی‌شود ولی نباید به گونه‌ای باشد که موجب تحقیر یا اهانت به اشخاص و یا تضعیف نهادهای نظام ج.ا.ا شود و یا سخنرانی اخیر ایشان مبنی بر رعایت ادب اسلامی، بدزبانی  بدگویی جمع شود. 
- اما اینکه این شعار، موید پدیده چند دولتی است یعنی چه؟ اساساً سوال اینجاست از کدام دولت صحبت می‌شود؟ مگر می‌شود جدای از دولت قانونی که قریب به هشت سال کشور را با تدابیر خود تحت سخت‌ترین مشکلات قرار داد و به راحتی از منویات بنیانگذار انقلاب مبنی بر عدم اعتماد به شیطان بزرگ اعراض نمود و یا عقب نشینی از همه دستاوردها؛ دولت دیگری را تصور نمود؟ دولتی که همواره و در هر حالتی دست برتر را دارد و به جای تامین مطالبات مردم، مطالبه‌گر است. بنظر می‌رسد مسئولین گاهی فراموش می‌کنند اینجا ایران است و این انقلاب را مردم با رهنمودهای زعمای خود به پا کردند و همواره تاکید و تاسی بر عمل به مُر قانون مدنظر بوده است، پس از کدام چند دولتی صحبت می‌کنید؟ 

کسانی که مسکن مهر را مزخرف خواندند به کدام دولت کنایه میزنند؟ دولت باتفنگ؟ همان دولت باتفنگی که پروژه های اقتصادی دولت را به سرانجام رساند و هنوز هم دولت اعتدال به آن بدهکار است. دولت اعتدال چرا هرزمان که فرصتی دست می دهد پنجه به روی نهادهای کارآمد می کشد؟ یک مسکن برای مستضعفان نساختند و ناکارآمدی خود را پشت شعاری پنهان می کنند و تهمت به نهادی کارآمد می زنند که از زمان سیل و زلزله علی الدوام درحال خدمت رسانی و بازسازی است.
- یکی از رویه‌های معمول این دولت از پاسخ‌گویی در خصوص عملکردشان همواره فرار رو به جلو بوده است. اگر آن زمانی که وزیر مسئول با  رها کردن چند سال از اصلی‌ترین وظیفه قانونی نهاد تحت مسئولیتش با وجود مجلس بی کفایت دوره دهم پاسخگو بود، و یا اگر آن روزی که در اثر تصادف دو قطار مسافربری بی کفایتی زیر سوال نرفت و با بیمه بودن مسافرین توهین به مردم داغدار شد و یا اگر آن روزی که رئیس جمهور در پاسخ به آمادگی و هماهنگی در خصوص افزایش حامل سوحت گفت: صبح جمعه فهمیدم، و ... . امروز فشارها و دردهای مردم شاید گوش شنوایی بهتری داشت و کار به شعار کشیده نمی‌شد. وزرا و رئیس جمهوری که به راحتی خود را به خواب زده و باوجود یکساله شدن زندگی در شرایط کرونایی هنوز ناتوان از کنترل بازار گوشت و مرغ و ... مردم است، راهی برای مردم جز ناراحتی و درد و توهین به این همه  بی‌کفایتی گذاشته است؟ 

برخوردن این شعار به آقایان حاکی از کارآمدی و رضایت مردمی از ایشان است؟ چه کردید در این 8 سال که مردم از شما این چنین پذیرایی می کنند؟ با چه استدلالی می گویید شعارها سازماندهی شده بوده است؟
- سوال اینجاست چرا ملت و اراده ملی تنها در  مرحله مشارکت و اخذ رای از آنها باقی می‌ماند؟ اگر حاکمیت مبتنی بر اراده‌ی ملی است پس چگونه است که پاسخ‌گوی عملکرد بودن و تامین مطالبات، حق مردم نیست؟ زمان انتخابات از کدام مردم صحبت می‌شود که پس از آن حتی کمترین توجه به معیشت مردم نیز مورد بی‌مهری است؟ بپذیریم اگر حاکمیت مبتنی بر اراده ملی است، توهین به بی‌تفاوتی و بی‌کفایتی دولت خواب زده هم برآمده از همان اراده ملی است.
- کدام خلیفه کشی و کدام استبداد؟ دولتی که لیدر آن منتقدین را با چوب انواع و اقسام توهین‌ها می‌راند، و خود را عقل کل و تدبیر خود را برتر می‌داند، از کدام استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که از سال 92 تا 96 تنها 53 مورد توهین به منتقدین خود نموده است، چطور از استبداد سخن می‌گوید؟ دولتی که بی ادبی را با ادبیات منقلی خود آغاز نمود از کدام حرمت ها می تواند دم بزند؟ توهین ها را شما آغاز نموده اید و حال منتقدید؟
تنها درس عبرتی که باقی می‌ماند آن که مردم با دقت نظر بیشتری در انتخابات آتی مشارکت نمایند.

وزیر محترم دولتی که هست و نیست هسته ای را به ثمن بخس داد، در گفتگوی خبری، صحبتهایی کرد که بار آن تا مدتها بر دوش نظام سنگینی خواهد کرد. آن هم در انتهای عمر این دولت. آن هم درست چند روز پیش از اجرای گام جدید کاهش تعهدات برجامی ایران که طبق مصوبه مجلس ، در این گام ایران اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی که شامل نظارت‌های گسترده غرب بر صنعت هسته‌ای است را متوقف خواهد کرد.

چگونه باور کنیم برای سرپوش بر این صحبتها این جنجال سازی را بر سر شعار تعدادی موتورسوار در اصفهان شروع نکردید؟ از کجا که این موتورسوارها از طرف شما سازماندهی نشده باشند؟

محمد بروجردی

باز هم دور زدن دستورات رهبری

باز هم دور زدن دستورات رهبری 

آقای حسن روحانی همان گونه که در ماجرای مذاکرات هسته ای و برجام، بارها دستورات و هشدارهای صریح رهبری نظام را نادیده گرفت و یک خسارت محض به نام برجام را به نظام تحمیل کرد؛ و همان گونه که نهی صریح مقام معظم رهبری در عدم اجرای سند ننگین 2030 را نادیده گرفت و حتی در بودجه پیشنهادی 1400، برای اجرای آن ردیف بودجه در نظر گرفته بود؛ و همان گونه که هشدارها و دستورات مکرر رهبری نظام برای اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را تا کنون نادیده گرفته است؛ و همان گونه که تا کنون به هشدارهای مکرر رهبری در مدیریت صحیح فضای مجازی، بی توجهی کرده است؛ این بار نیز نهی صریح رهبری نظام مبنی بر عدم خرید واکسن آمریکایی و انگلیسی و فرانسوی را نادیده گرفته و بنا دارد تا چندین میلیون دوز واکسن کرونا از کواکس (که تشکیلات آمریکایی صهیونیستی بیل گیتس، یکی از اعضای اصلی آن می باشد) را خریداری و به ملت مسلمان ایران تزریق کنند. 

سعید نمکی وزیر بهداشت، در این زمینه اظهار داشت: حدود 16 میلیون و 800 هزار دوز واکسن را از طریق کواکس به کشور وارد خواهیم کرد و هر فرد باید دو دوز از این واکسن را تزریق کند و این تعداد واکسن را برای جمعیت حدود 8 میلیون و 400 هزار نفر گروه آسیب پذیر در کشور مانند سالمندان و بیماران دارای بیماری‌های زمینه‌ای پیش خرید کرده‌ایم. 

جالب است که طبق اظهار سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس، آقای جهانپور سخنگوی سازمان غذا و داروی ایران، به عضویت اتحادیه کواکس درآمده است!

در همین زمینه، کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی، طی نامه‌ای خطاب به آقای حسن روحانی نوشت : از شما انتظار می‌رود علاوه بر اعلام ممنوعیت ورود واکسن از سه کشور آمریکا، انگلیس و فرانسه (که به لطف دقت و تدبیر حکیمانه مقام معظم رهبری) مقرر شد، مراقبت بفرمایید که واکسن‌های تولیدی این کشورها و هرگونه واکسن تولید شده از سوی مراکز غیرقابل اعتماد، به واسطه‌گری کشور ثالث نیز وارد کشور نشود.

اگر مسئولان ناچار به وارد کردن واکسن مورد تایید کواکس هستند، خواهشمندیم دقیقا مشخص و اعلام شود که اولا واکسن از چه نوعی است و چه تعداد و چه زمانی و به عنوان محصول کدام کشور وارد خواهد شد.

ثانیا منطقی و مورد توقع مردم عزیز است که وارد کنندگان این واکسن خارجی (مانند سازندگان واکسن ایرانی) ابتدا واکسن را روی خود و خانواده‌هایشان تست بفرمایند و در صورت تایید بی ضرر بودن، در اختیار مردم قرار گیرد.»

به ملت عزیز ایران هشدار می‌دهیم اگر جناب آقای حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، محمود واعظی، سعید نمکی و معاونین وزیر بهداشت، از استفاده از این واکسن خودداری کردند، بدانید که ماجرا مشکوک است و جان خود و اعضای خانواده‌ خود را به خطر نیندازید .

کامران غضنفری

راستی‌آزمایی اظهارات ظریف در مجلس

راستی‌آزمایی اظهارات ظریف در مجلس

 

همان‌گونه که قابل پیش‌بینی هم بود، این‌بار نیز ظریف با دستان خالی در برابر نمایندگان ملت حاضر شد و توضیحات قانع‌کننده‌ای برای منتخبان مردم نداشت. او که نتیجه 7 سال دیپلماسی‌اش در برابر غربی‌ها به‌رغم وعده‌های پُرطمطراق، نه تنها مشکل تحریم‌ها را حل نکرده بلکه ده‌ها تحریم دیگر به آنها اضافه و مشکلات متعدد دیگری را متوجه اقتصاد کشور و مردم کرده است، روز گذشته به‌جای پاسخگویی، مسائلی را مطرح کرد که با واکنش نمایندگان مواجه شده و برای دقایقی فضای مجلس را هم متشنج کرد. هر چند که با گذشت 7 سال اظهارات دولتمردان، به‌ویژه مسئول و اعضای دستگاه سیاست خارجی کشور در پیشگاه ملت نیاز چندانی به «راستی‌آزمایی» ندارد و مردم ما در این سال‌ها طعم صداقت و راستگویی آنها را به خوبی در زندگی و معیشت خود چشیده‌اند، اما صرفا به جهت ثبت در تاریخ، درباره چند مورد از مسائلی که آقای ظریف در جلسه دیروز مجلس مطرح کرده‌اند، نکاتی را به ایشان و همچنین مخاطبان ارجمند یاد‌آور می‌شویم.
 

هیچگاه مسائل داخلی را به خارج نبردم!
وزیر امور خارجه کشورمان با‌ اشاره به اینکه سیاست خارجی، حوزه دعوای جناحی و گروهی نیست، خطاب به نمایندگان گفت: من هیچ‌گاه مسائل داخلی را به خارج نبردم. چنین اظهاراتی از سوی ظریف در حالی است که او بارها برای بدست آوردن منافع جناحی در مسئولیتی که باید برای منافع ملی ایران می‌جنگید سوءاستفاده کرد. او در سال93 در شورای روابط خارجی آمریکا حضور پیدا کرد. فارغ از اینکه چرا باید وزیر خارجه کشورمان در چنین جلسه‌ای شرکت کند اما صحبت‌های ظریف در جمع دشمنان تعجب‌برانگیز بود. در این نشست وزیرخارجه کشورمان در پاسخ به سؤال ‌هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مسئول بخش خاورمیانه وودرو ویلسون با گره زدن مسئله دیپلماسی به انتخابات گفته بود مذاکرات هسته‌ای تأثیر مستقیم بر مسائل داخلی ایران خواهد داشت و در صورت شکست مذاکرات، دوستان او انتخابات مجلس آینده را به جریان غرب‌ستیز واگذار خواهند کرد.
 

همچنین پیشتر و هنگامی‌ که روحانی به‌عنوان دبیرشورای عالی امنیت‌ملی در دولت اصلاحات مشغول مذاکره با طرف غربی بود نیز ظریف در سخنانی که فیلمش سال‌ها بعد منتشر شد خطاب به البرادعی دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌ گفته بود: «بسیاری از کاندیداهای ریاست جمهوری از شکست مذاکرات ما سود می‌برند.آنها موفقیتی در این گفت‌وگوها نمی‌بینند و از طرفی آنها آدم‌های پرنفوذی هستند. اعتبار اروپایی‌ها و مذاکره‌کنندگان ایرانی هر دو در ایران از دست رفته است».
 

آینده نشان خواهد داد که برجام سند افتخار ایران است!
وزیر امور خارجه کشورمان در جلسه دیروز مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از اظهارات خود، توافق هسته‌ای موسوم به برجام را سند افتخار ایران دانست و گفت: برجام تحمیلی بر آمریکا بود، تاریخ و آینده نشان خواهد داد که برجام سند افتخار ایران است و خواهد بود و در تاریخ این کشور ثبت خواهد شد.
 

چنین اظهاراتی در حالی است که دولتمردان بارها مدعی بودند که میوه‌های برجام و به عبارتی سیب و گلابی برجام به‌زودی خواهد رسید، اما میوه‌های برجام چیزی جز افزایش تحریم‌ها و تشدید گرانی و رکود و بیکاری نبود. سؤال از وزیر محترم امور خارجه این است که آیا بتن‌ریزی در صنعت هسته‌ای سند افتخار است؟! آیا افزایش سرسام‌آور قیمت دلار تا آستانه 22 هزارتومان، سند افتخار است؟! آیا کوچک شدن سفره مردم سند افتخار است؟! آیا خروج 9700 کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده (از مجموع 10 هزار کیلوگرم) از کشور، سند افتخار است؟! خروج این مقدار اورانیوم، معادل 97 درصد کل اورانیوم غنی‌شده در 10 سال بود که با تلاش دانشمندان ایرانی صورت گرفته بود. اکنون 24 ماه از خروج آمریکا و همچنین قریب به 60 ماه از امضای برجام سپری شده است. این مدت زمان طولانی در حالی سپری شده است که هیچ دستاوردی از برجام عاید کشورمان نشده است.
 

همچنین آقای ظریف که در نشست وزیران خارجه 1+5 و ایران در مهر 96، خطاب به غربی‌ها فهرستی از گلایه‌های ایران را طرح و گفته بود که ایالات متحده آن‌طور که در توافق هسته‌ای مقررشده، تحریم‌ها را رفع نکرده و «ما هنوز نمی‌توانیم در انگلستان یک حساب بانکی باز کنیم»، اما دیروز در مجلس این توافق را سند افتخار ایران نامید، پاسخ نمی‌دهد که از آن روز تا دیروز چه اتفاق مثبتی از این توافق عاید کشورمان شده که تا این حد نظر او را تغییر داده است.
 

سیاست خارجی در حوزه اختیارات رهبری است!
یکی دیگر از مسائلی که محمدجواد ظریف در پاسخ به انتقاد نمایندگان مجلس درباره برجام مطرح کرد، یادآوری حدود و اختیارات رهبری در قانون اساسی به‌ویژه در موضوع سیاست خارجی بود. ظریف مسئولیت سیاست خارجی ایران را برعهده رهبر انقلاب اسلامی دانست و افزود: «سیاست خارجی در قانون اساسی در حوزه اختیارات مقام معظم رهبری است و سیاست‌های کلی نظام در حوزه سیاست خارجی را ایشان تعیین می‌کنند».
 

در اینکه کلیت چنین سخنی از سوی وزیر امور خارجه درست و صحیح است شکی نیست، اما نکته اینجاست که هدف او از طرح چنین مسئله‌ای رسیدن به این نتیجه است که «چون سیاست خارجی در حوزه اختیارات مقام معظم رهبری است، پس مسئولیت برجام هم با ایشان است».
 

این درحالی است که موضع رهبر معظم انقلاب از ابتدای مذاکرات تا به امروز کاملاً شفاف و روشن بوده است. اما صرفا به جهت یادآوری و نمونه، ایشان خرداد سال گذشته در جمع دانشجویان صراحتا فرمودند: «من به برجام به‌صورتی که عمل و محقق شد اعتقادی نداشتم و این را به رئیس‌جمهور و وزیر خارجه هم گفتم».
 

ایشان تأکید کردند: «شما چشم و گوش دارید. نامه‌ای که من نوشتم را ببینید. ببینید تصویب برجام چه شکلی بوده و چه شرایطی داشته است. اگر آن شرایط اعمال نشد وظیفه رهبری این نیست که بگوید برجام نباید باشد. عقیده من این است که رهبری در زمینه‌های اجرایی نباید ورود کند مگر جایی که به حرکت کلی انقلاب مربوط است.»
 

رهبر معظم انقلاب همچنین در سال 94 و همان ماه‌های ابتدایی توافق برجام در دیدار با رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری به روشنی موضع خود درباره برجام را بیان کرده و فرمودند: «اینکه نشستیم مذاکره کردیم، در بعضی از موارد کوتاه آمدیم، یک امتیازاتی دادیم، عمدتاًً برای این بود که تحریم‌ها برداشته بشود؛ اگر بنا است تحریم‌ها برداشته نشود، پس معامله‌ای وجود ندارد، دیگر اصلاً این معنا ندارد. مسئولین این را باید مشخّص کنند و نگویند که مثلاً او برای قانع کردن رقبای داخلی خودش این حرف را می‌زند.»
 

هر هفته با سردار سلیمانی جلسه داشتم!
وزیر امور خارجه همچنین روز گذشته و در صحن علنی مجلس در توجیه برجام و ضربات ویران‌کننده‌ای که به منافع ملی وارد کرده از هماهنگی اقدامات خود با سپهبد شهید سلیمانی سخن گفت و افزود: شهید حاج قاسم سلیمانی و بنده هر هفته با هم نشست داشتیم و هماهنگی می‌کردیم، صحبت‌های منطقه‌ای با هماهنگی یکدیگر بود و آنهایی که ایشان، سیدحسن نصرالله و مقاومت عراق و لبنان و فلسطین را می‌شناسند و با آنها دمخور هستند، می‌دانند که روابط ما چگونه بود.
 

آقای ظریف چنان درباره رفاقت و هم افقی با سردار سلیمانی سخن گفت که انگار کسی غیر از او، چند هفته پس از ‌ترور سبعانه حاج قاسم، برای مذاکره با قاتلان سردار چراغ سبز داد! کسی که پا روی خون سردار مقاومت بگذارد، حق دارد ادعای برادری کند؟
 

اسفندماه 97 پس از 7 سال جنگ با ‌تروریست‌ها، بشار اسد به تهران آمد تا سفیر پیروزی مقاومت باشد. با این حال ظریف در رفتاری سطح پایین و غیرملی استعفا کرد و نگذاشت آن‌طور که باید و شاید اهمیت این سفر مهم و تأثیرگذار هم در داخل و هم در خارج از کشور مطرح شود، آن هم تنها به این دلیل که در جریان این سفر نبوده. دیروز اما وی برای سرشکن کردن هزینه‌های شکست برجام مدعی شد که هر هفته با سردار سلیمانی جلسه داشته و مسائل منطقه‌ای را با وی هماهنگ می‌کرده است.
 

ظریف همچنین در حالی از هماهنگی با سردار سلیمانی سخن گفت که، سردار شهید و سرافراز کشورمان، اسفند 97 طی سخنانی در کرمان درباره برجام گفته بود «برای دشمن، برجام، سه ضلعی است نه یک ضلعی. اوباما فکر می‌‌کرد به مرور زمان به دو ضلع دیگر می‌‌رسد. اینکه اصرار می‌‌کنند بر برجام 2، برای این است که می‌خواهند این تحرکی را که از ایران اسلامی به جهان اسلام روح و جان داده، بخشکانند. اگر العیاذبالله ما رفتیم و در برجام 2 شرکت کردیم، تمام می‌شود؟ نه، برجام اصلی در داخل ایران است. آنها برجام سه هم خواهند داشت، چون معتقدند چشمه باید در ایران خشکانده شود.»
 

وزیر محترم امور خارجه پاسخ نمی‌دهند که چه کسانی دنبال برجام دو و سه بودند؟ چه کسانی پنهانی چهل تعهد به FATF دادند؛ و سپس از بانک‌ها خواستند با افراد و نهادهایی که در فهرست تحریم‌های خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا قرار دارند، همکاری نکنند!؟ سپاه پاسداران و سپاه قدس (سردار سلیمانی) جزو همین تحریم‌شدگان دشمن بودند که گرفتار خودتحریمی ‌داخلی شدند.
 

دشمن وقتی جرأت کرد سپاه پاسداران را تحریم و سردار سلیمانی را هدف قرار دهد که دید کسانی در داخل دولت، سلمان و ابوذر‌های سپاه را به نام دولت با تفنگ (!) از پشت می‌زنند؛ و این در حالی بود که در مضیقه تحریم‌ها، همین سپاه پیشقدم شکستن حصار تحریم شد.
 

دوستان عزیز آمریکا را قدرقدرت ندانیم!
محمدجواد ظریف در بخش دیگری از سخنان خود در مجلس شورای اسلامی، نمایندگان ملت را به ایستادگی در برابر سیاست‌های آمریکا و نترسیدن از آن توصیه کرد و گفت: جمهوری اسلامی ایران باید در برابر سیاست‌های آمریکا بایستد... باید کاری کنیم که آمریکا نتواند از اقدامات ما برای اهداف خودش استفاده کند... دوستان عزیز آمریکا را قدرقدرت ندانیم!
 

این اظهارات وزیر امور خارجه نیز در حالی است که شخص وی برای توجیه مذاکره و توافق با برجام، مردم را از قدرت نظامی آمریکا می‌ترساند وی سال 92 و در یک جمع دانشگاهی و در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان چنین عنوان داشته بود: «آیا فکر کردید آمریکا که می‌تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد از سیستم دفاعی ما می‌ترسد؟ آیا واقعاً به‌خاطر قدرت نظامی ما، آمریکا جلو نمی‌آید؟ بر اساس کدام سند فکر می‌کنید آمریکا نمی‌تواند به اطلاعات نظامی ما دست پیدا کند؟»
 

گرچه باید گفت که جای خوشحالی و امیدواری است که وزیر امور خارجه کشورمان پس از 7 سال مماشات و انفعال در برابر آمریکا از چنین باوری به این نتیجه رسیده است که نباید از آمریکا ‌ترسید و آن را قدرقدرت دانست.
 

وزارت خارجه سیاست‌های کاهش برجامی را اجرا کند
بخش دیگری از جلسه دیروز صحن علنی مجلس به سخنان محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی اختصاص داشت.
 

قالیباف در سخنانی خطاب به ظریف گفت: آنچه امروز مردم و نمایندگان مجلس توقع دارند این است که هزینه اضافی بر آنها وارد نکنیم و در تصمیم‌گیری‌ها چه در سیاست‌های اقتصادی، داخلی و خارجی به‌گونه‌ای عمل کنیم که هزینه بیش از اندازه به مردم وارد نشود.
 

وی تصریح کرد: ما امروز در حوزه سیاست خارجی به این موضوع باور داریم که اگر بخواهیم دستگاه دیپلماسی مسائل سیاست خارجی را پیگیری کرده و تحقق بخشد اولین چیزی که بدان نیاز دارد تولید قدرت است چرا که وقتی قدرت داشته باشیم می‌توانیم در مقابل دشمن بایستیم و موفق شویم و در چرخه چانه‌زنی و فشار آنها قرار نگیریم و عقب‌نشینی و وادادگی پیدا نکنیم.
 

قالیباف تأکید کرد: بخش عمده‌ای از تولید قدرت در کشور در حوزه توان و کار اقتصادی است و همان‌طور که وزیر امور خارجه نیز بدان‌ اشاره کرد وزارت امور خارجه در این مورد می‌تواند نقش کلیدی داشته باشد، کما اینکه در تغییر ساختار و رویکرد در این دولت حوزه معاونت اقتصادی را تشکیل داده‌ایم.
 

وی یادآور شد: البته شاید توقع بنده این بود که وزارت امور خارجه به وزارت امور خارجه و تجارت بین‌الملل تبدیل شود چراکه امروز جنگ ما اقتصادی است و در حوزه مسائل ارزی با وجود تمام سختی‌ها انتظار می‌رود وزارت امور خارجه شرایطی را فراهم کند که اگر نتوانستیم به دلیل مشکلات ناشی از برجام سرمایه‌گذار خارجی وارد کشور کنیم، به‌گونه‌ای اقدام شود که پول مردم که نزد برخی کشورها باقی مانده که سالیان سال در این کشور معاملات اقتصادی را تجارت می‌کردند در این شرایط سخت ارزی انتقال ارز را به کشور با تلاش مضاعف انجام دهد.
 

در مقابل زیاده خواهی آژانس به‌طور جدی خواهیم ایستاد
قالیباف افزود: آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ‌و شورای حکام باید این را بدانند در حوزه سیاست خارجی، جمهوری اسلامی و نمایندگان مجلس هرگز به آژانس اجازه نخواهند داد که دستش باز باشد و بدون محدودیت هرچه می‌خواهد انجام دهد و به‌دنبال این باشد که حلقه‌های اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای متخاصم را تکمیل کند.
 

رئیس مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: ما در مقابل این زیاده‌خواهی آژانس به‌طور جدی خواهیم ایستاد و از وزارت خارجه می‌خواهیم که در این شرایط سیاست‌های کاهش‌دهنده تعهدات برجامی که تصمیم‌گیری شده را اجرا کند و هم زمان با آن همکاری با آژانس را در چارچوب تعهدات ادامه دهیم که حق ملت است.
 

قالیباف با بیان اینکه ان‌شاءالله وزارت خارجه بتواند در حوزه اقتصادی که مهم‌ترین عنصر در تقویت تولید قدرت ملی است، وظیفه خود را به درستی انجام دهد از وزیر امور خارجه برای حضور در این جلسه قدردانی کرد.

دنیا در دور دوم ریاست جمهوری ترامپ چگونه خواهد بود؟

 

ان کتز مارک
ریسپانسیبل استیتکرفت (امریکا)

ترامپ در صورت پیروزی در انتخابات نوامبر 2020 بی‌تردید در دور دوم ریاست جمهوری‌اش همان سیاست‌های خارجی دور اول را پیگیری خواهد کرد. گرچه انتخاب دوباره او می‌تواند تاثیر بسیار ویرانگری بر روابط ایالات متحده با متحدان غربی و سایر متحدان دموکراتیک این کشور داشته باشد.
 

بسیاری از این متحدان در حال حاضر با سیاست‌های خارجی ترامپ از جمله تضعیف ناتو، خروج از توافقات بین‌المللی مانند توافق اقلیمی پاریس و برجام و توقف کمک‌های مالی به سازمان جهانی بهداشت مخالف هستند.

برغم آسیبی که سیاست‌های خارجی ترامپ به منافع کشورهای متحد آمریکا وارد کرده، این کشورها هنوز در پی حفظ روابط خوب با واشنگتن و شخص ترامپ هستند چرا که آنها باور دارند انتخاب او در سال 2016 یک اتفاق تصادفی بود و مردم آمریکا پس از مشاهده رهبری ضعیف ترامپ قطعا در 2020 بار دیگر او را انتخاب نخواهند کرد و رئیس جمهور بعدی- دموکرات یا جمهوریخواه- میانه‌روتر و کسی خواهد بود که رویکرد سنتی ایالات متحده را احیاء خواهد کرد، رویکردی که بر پایه ارزش دادن به و حمایت از متحدان دموکراتیکش شکل گرفته است.

انتخاب دوباره ترامپ، درک متحدان از او را بدتر نخواهد کرد بلکه باور این کشورها به اعتبار و سودمندی ایالات متحده و حتی مردم آمریکا به عنوان یک همپیمان را تضعیف خواهد کرد. چرا که متحدان آمریکا امیدوارند یا باور دارند که تعداد چشمگیری از افرادی که در 2016 میلادی به ترامپ رای دادند، اکنون از این کار پشیمان هستند و انتخاب دوباره او در 2020 با شناخت کامل از خوی بی‌ثبات او و سیاست‌های غیرعاقلانه‌اش به این معنی خواهد بود که رای دهندگان آمریکایی در انتخابات دورهای بعدی نیز افراد مشابهی را انتخاب خواهند کرد.
 

اگر متحدان آمریکا به این باور برسند که ترامپیسم به ویژگی‌ دائمی سیاست‌های خارجی آمریکا تبدیل خواهد شد، در این صورت آنها در روابطشان با واشنگتن بازبینی اساسی انجام خواهند داد. به عبارت دیگر، اگر متحدان دموکرات ایالات متحده امیدشان برای بازگشت آمریکا به شرایط “عادی” را به دلیل انتخاب دوباره ترامپ از دست بدهند، چه بسا آنها در پی محدود کردن آسیب ناشی از پی‌گیری سیاست‌های آسیب‌زای ترامپ برای منافع خودشان برآیند.
 

ناتالی توچی، دبیر موسسه‌ پرنفوذ ایتالیایی ایستیتوتو افری اینترنازیونالی (Istituto Affari Internazionali) نوشت: “با ادامه افزایش رقابت راهبردی بین روسیه و چین، ایالات متحده باید تلاش برای استقلالش را مضاعف کند تا حدی که بتواند با آنها تشکیل یک سه‌ضلعی بدهد به جای این که ناگزیر باشد بین آنها یکی را انتخاب کند یا تسلیم یکی از آنها بشود.”
 

به عبارت دیگر، گرچه متحدان دموکرات سنتی ایالات متحده احتمالا اتحادشان با آمریکا را به دلیل انتخاب دوباره ترامپ انکار نخواهند کرد، اما تردیدهایشان نه فقط درباره ترامپ بلکه درباره تعهد افکار عمومی آمریکا نسبت به تامین دفاع و رفاه آنها باعث خواهد شد این کشورها چنین نتیجه‌گیری کنند که باید به تدریج مراقبت از خودشان را افزایش دهند. چه بسا بسیاری از آنها به این نتیجه برسند که این هدف را با سازگاری با یک یا هر دو قدرت بزرگ استبدادی، یعنی روسیه و چین، محقق کنند.
 

به ویژه متحدان استبدادگرای ایالات متحده در خاورمیانه و سایر مناطق در پی همکاری با هر دو کشور روسیه و چین علیه دشمنان منطقه‌ای‌شان خواهند بود. تمام آنها امیدوار خواهند بود که از رقابت چین و روسیه که چه بسا هرگز عملا پدیدار نشود، در راستای منافع خودشان بهره‌برداری کنند.
 

اما حتی اگر ترامپ انتخابات سال جاری را از دست بدهد هم با توجه به آسیب‌های ناشی از سیاست‌های ترامپ، بازسازی روابط با متحدان سنتی ایالات متحده به زمان و تلاش چشمگیری نیاز دارد.

 

مترجم: محمدحسن جعفری سهامیه

تشکر از اینکه هستید پرزیدنت!

 تشکر از اینکه هستید  پرزیدنت!

 

در کشورهای مختلف دنیا، قرنیطنه بعد از مرگ چند نفر ناشی از شیوع ویروس کرونا اِعمال شد؟

 

 

نرم و الزام قرنطینه در جهان بدین شکل بوده است:

1. در چین بعد از مرگ حدودا 30 نفر
2. در ایتالیا پس از فُوت تقریبا 800 نفر
3. در اسپانیا بعد از مرگ حدودا 200 نفر
4. در کره‌‌جنوبی بعد از فُوت تقریبا 10 نفر 
5. در سوئیس پس از فُوت قریب به 20 نفر
6. در فرانسه پس از مرگ حدودا 175 نفر
7. در انگلیس بعد از فُوت تقریبا 335 نفر 
8. در ترکیه پس از فُوت حدودا 100 نفر
9. در روسیه بعد از مرگ تقریبا 17 نفر
10. در آلمان پس از فُوت حدود 15 نفر

 

 

در عراق نیز  پس از مرگ تقریبا 10 نفر قرنطینه در این کشور اعمال گردید. 

 

با این وجود در ایران و با گذشت 45 روز از شیوع ویروس کرونا و جان باختن بیش از 2800 نفر از هموطنان عزیزمان، سیزده فروردین تنها روزی است که تا حدودی قرار شده قرنطینه اجرا گردد!

 

 تشکر از اینکه هستید؛ پرزیدنت!

 

تشکر از اینکه هر روز با گریم و آرایش برای مردم صحبت می‌کنید! تشکر!!!

 

تشکر از اینکه در برابر اجرای راهبرد بهداشتی درمانی قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا سماجت می‌کنید!

 

رضا سراج

هشدار متخصصان ایمونولوژی کشور به رئیس جمهور

 

به عنوان مهمترین سیاست راهبردی، فعالیت غیرضروری ادارات و سطح شهرها متوقف و تردد درون شهری و برون شهری در کشور بدون کوچکترین اغماض، محدود و مدیریت شود.

فروپاشی تمدنی نتیجه بی توجهی به مفهوم امنیت غذایی

 

شکست حتمی در مناسبات سیاسی جهانی بدون خودکفایی در تولید غذا

در جهان امروز، مناسباتِ بین المللی میان کشورها مستقیماً از سطوح توانمندی آنها در حوزه‌های مختلف تاثیر می‌پذیرد. قابلیت‌ نظامی متوازن برای ایجاد بازدارندگی در مقابل تهاجمات یکی از پایه‌ای ترین و البته حداقلی‌ترین شاخصه‌های توامندی است که ملتها همواره در راستای آن تلاش کرده‌اند و در واقع شرط اصلی پیشرفتِ تمدنی در طول تاریخ، امنیت پایدار با تکیه بر توانایی‌های داخلی بوده است. اما قطعاً عقل سلیم در هیچ جای کره زمین نمی‌پذیرد که برای پایان دست‌اندازی‌ها و طمع‌ به یک کشور، قوی شدن صرفاً در حوزه نظامی شرط کافی است. چراکه بودند قدرتهای بزرگ نظامی در جهان که به وابسته ضعف در سایر حوزه‌ها شکست خوردند و محو شدند.

کشوری که نتواند غذای مورد نیاز آحاد ملت خود را در هر زمان و مکان و با کیفیت و کمّیت مطلوب فراهم سازد، محکوم به فنا و نابودی است چراکه مناسباتِ بین‌المللیِ فعلیِ جهان تنها بر پایه زورمندی پایه‌ زیری شده و حتی اخلاق و حقوقِ بشر نیز نمی‌تواند ضامنی برای جلوگیری از فروپاشی ِتمدنی به دست بیگانگان باشد. شاهد مثال این ادعا در دوران معاصر قابل بیان است. مواردی از قبیل تحریم دارو و غذا، هدف قرارگرفتن مراکز تولید غذا و یا حملات زیستی برای تخریب منابع پایه‌ای تولید تنها گوشه‌ای از مواردی است که نشان می‌دهد بی‌اخلاقی و پیروزی به هر قیمتی در دنیای امروز به دکترین پذیرفته شده‌ای برای برخی قدرتهای جهانی تبدیل شده است. برای مثال اتحاد جماهیر شوروری به عنوان یکی از دو ابرقدرت چند دهه پیش انبوهی از تجهیزات پیشرفته نظامی از جمله زیردریایی، سلاح های هسته‌ای و انواع موشک را در اختیار داشت اما در اوج تنش ها با آمریکا به واردات گندم وابسته بود و در نهایت نیز تسلیم شد.

یکی از نمودهای بارز آسیب پذیری در حوزه اقتصادی، وابستگی یک کشور به صادرات ذخایر و ثروت‌های خود به شکل خام و واردات محصولات نهایی بخصوص غذای اساسی است. واردات غذای اساسی طی سالها ضمن نابودی بخش کشاورزی، از بین رفتن مشاغل پایدار و تخریب محیط زیست اثر مهم دیگری نیز دارد و آنهم آسیب پذیری کشورها در مقابل تکانه‌ای بین المللیِ اقتصادی و سیاسی است. امروزه بزرگترین قدرتهای حوزه کشاورزی و تولید غذای اساسی از قبیل گروه محصولات کربوهیدرات، پروتئین، قند و چربی کشورهایی از قبیل آمریکا، روسیه، چین، آلمان، فرانسه و انگلستان هستند که با محاسبه نسبت تولید به جمعیت آنها مشخص می شود، هر کدام چند برابر نیاز مردم خود غذا تولید می کنند. این کار نه تنها اتلاف منابع بلکه ایجاد یک دست برتر برای اعمال نفوذ در بازارهای جهانی و به تبع آن افزایش چانه زنی سیاسی در مقابل کشورهایی است که با سیاست های آنها هم سو نیستند. برای مثال در اتفاقات پس از توافق بین المللی برجام و محقق نشدن خواسته‌ای دولت ایران، طرف اروپایی پیشنهاد داد با استفاده از یک سازوکار مشخص (اینستکس)، ایران در ازای پول بلوکه شده در کشورهای خریدار نفت او، اقدام به واردات غذا کند. یعنی عملاً ایران به دلیل آسیب پذیری اقتصاد خود نمی‌تواند در چانه زنی های سیاسی دست برتری داشته باشد و این طرف مقابل است که در این حوزه قدرت‌نمایی می کند. جالب آنجاست که پیشنهاد اینستکس به جای افزایش قدرت ایران منجر به وابسته تر شدن این کشور نیز خواهد شد.

اهمیت رسیدن به امنیت غذایی مبتنی بر خودکفایی در تولید تمامی محصولات اساسی به ویژه گندم در داخل کشور، از اهمیت تولید موشک های بالستیک نقطه زن کمتر نیست. ایران پس از انقلاب از یک کشور وابسته‌ی صرف به واردات فاصله گرفته اما تا رسیدن به یک قدرت جهانی در صادرات محصولات و دانش کشاورزی راه زیادی مانده است. در حال حاضر مشکلات ساختاری در نظام تصمیم گیری در زنجیره ارزش کشاورزی ایران، منجر به بروز اختلالات جدی در تولید و بازرگانی این بخش شده که حل آنها با توجه شرایط خاص سیاسی کشور حباتی به نظر می رسد. ایران باید با حل این مشکلات تبدیل به الگویی مطلوب در مدیریت واحد تولید و بازرگانی ذیل نهاد متولی شود و باید بتواند در افق نه چندان دور، دانش فنی تولید غذا و همینطور تجارب نهادی در بخش کشاورزی با کشورهای متحد منطقه‌ای خود به اشتراک بگذارد. بدین ترتیب آنها نیز از اسب تروای واردات و وابستگی در امان خواهند شد و عملاً بازارهای مصرف میان کشورهای اسلامی و ضد استکباری تقسیم شده و این ملت ها نسبت به سوء نیت ها و دشمنی ها ایمن تر می شوند.