لجاجت رئیس‌جمهور‌ آمریکا حتی به قیمت خشم متحدّان

لجاجت رئیس‌جمهور ‌آمریکا حتی به قیمت خشم متحدّان

 

آنچه به قلم «وینر دیوید» در نشریه«بلومبرگ» چاپ«آمریکا» می‌خوانید:

 

دولت آمریکا با پی‌گیری تمدید تحریم‌های جنگ افزاری سازمان ملل علیه ایران که در سال جاری پایان می‌یابد، تنش‌ها با متحدانش را افزایش می‌دهد.

 

این اقدام تهدید از بین رفتن بقایای برجام را به دنبال دارد. به‌رغم پافشاری مقامات آمریکایی از جمله پمپئو و برایان هوک مبنی بر این که واشنگتن به عنوان یکی از طرف‌های برجام حق فعال کردن ساز و کار ماشه را دارد، بسیاری از کشورها از جمله متحدان آمریکا با این تفسیر مخالف هستند.

برخی دیپلمات‌های اروپایی به شرط فاش نشدن نامشان به بلومبرگ گفتند که آمریکا این فرصت (فعال کردن ساز و کار ماشه) را زمانی از دست داد که رئیس‌جمهورش تصمیم گرفت به “مشارکت آمریکا” در برجام پایان دهد. تمدید تحریم جنگ افزاری آسان نخواهد بود. روسیه بارها اعلام کرده که با این کار مخالف است و چین هم به نظر نمی‌رسد که با پیشنهاد آمریکا همراهی کند. هر دو کشور در شورای امنیت حق وتو دارند.

 

متحدان و مخالفان باور دارند که مقامات آمریکا خدا و خرما را باهم می‌خواهند:
هم خارج از توافقی باشند که با آن مخالف هستند و هم زمانی که نیاز دارند از برخی مندرجات آن برای تحت فشار قرار دادن متحدانشان برای خروج از آن استفاده کنند. سنجش دولت آمریکا این است که فروپاشی کامل برجام فشارها علیه ایران را افزایش خواهد داد. اما با توجه به این که تحت تحریم‌‌های سختگیرانه آمریکا توانش سایر کشورها برای تجارت با ایران در حال حاضر محدود است به نظر می‌رسد که تاثیر اقتصادی ساز و کار ماشه بیشتر نمادین باشد. اما تاثیر سیاسی مرگ برجام چشمگیر خواهد بود.

 

مشاجره عمومی پیرامون تمدید تحریم‌ها و ساز و کار ماشه همچنین ناتوانی شورای امنیت-که قرار است قوی‌ترین نهاد سازمان ملل باشد- برای رسیدن به توافق درباره تقریبا هر مساله مناقشه‌آمیزی را بیش از پیش نمایان می‌کند. این شورا اکنون هفته‌هاست که در تصویب قطعنامه‌ای پیرامون همه‌گیری کروناویروس ناتوان مانده و دشمنی بین چین و آمریکا بر سر خاستگاه ویروس، پیشرفت در این زمینه را با مانع روبرو کرده است.

 

مقامات برلین، پاریس و لندن می‌گویند از نگرانی‌های واشنگتن درباره انقضای ممنوعیت تسلیحاتی به خوبی آگاه هستند اما تاکید دارند که نگرانی پیرامون تسلیحات متعارف نباید تلاش‌ها برای حفظ برجام را مختل کند. 

نیسان رفعتی، تحلیلگر مسائل ایران در گروه بین‌المللی بحران می‌گوید: «اروپایی‌ها هنوز در پی نجات برجام هستند. اروپایی‌ها عملا درباره مسائل گوناگونی که به ایران مربوط است با آمریکایی‌ها توافق دارند، اما این دو طرف در زمینه حفظ برجام به عنوان پایه‌ای برای گفتگوها اختلاف نظر دارند.»

 

حتی اگر تحریم‌های تسلیحاتی منقضی بشود هم ایران برای خرید جنگ‌افزار با موانع بسیاری روبروست. مثلا، تحریم‌های ثانویه آمریکا هر کشوری را وادار خواهد کرد که پیش از فروش تسلیحات به ایران درباره این اقدام خود بازنگری کند. اتحادیه اروپا نیز ممنوعیت تسلیحاتی خودش را علیه ایران دارد.

با توجه به این که ممنوعیت تسلیحاتی علیه ایران در اکتبر و تنها چند هفته پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا منقضی می‌شود، این مساله برای ترامپ یک اولویت سیاسی مهم دارد. مشاوران تندروی دولت ترامپ باور دارند که آمریکا حتی نباید زمانش را برای قطعنامه سازمان ملل هدر بدهد و به جای آن باید یک راست به سراغ گزینه ساز و کار ماشه برود.

ریچارد گلبرگ، مشاور ارشد بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها که در پیشبرد سیاست‌های تحریم علیه ایران به دولت ترامپ کمک کرده، می‌گوید: «اتلاف وقت برای تلاش در راستای تمدید ممنوعیت تسلیحاتی از طریق قطعنامه‌ای که احتمالا محکوم به شکست است، بی‌فایده می‌باشد. حتی اگر بتوانیم موافقت روس‌ها را جلب کنیم، تنها دستاورد می‌تواند تمدید کوتاه‌مدت ممنوعیت تسلیحاتی باشد.»

 

رأی اعتماد به الکاظمی، پیروزی آمریکا یا مانور هوشمندانه ایران

رأی اعتماد به الکاظمی، پیروزی آمریکا یا مانور هوشمندانه ایران

 

آنچه به قلم «جواد سعد» در روزنامه «رأی‌الیوم» چاپ «انگلستان» می‌خوانید:

زود است نخست وزیر جدید عراق و کابینه وی را ارزیابی کنیم اما ملاحظاتی قابل ذکر وجود دارد:

 

1)  این اولین بار است که نخست وزیر خارج از احزاب مذهبی نامزد می شود ؛ بلکه فراتر از این احزاب و جناح های مذهبی به ویژه طرفداران ایران و اکثریت جریان های بسیج مردمی با او مخالفت کردند.

2) این که در پیشینه الکاظمی پیش از عهده داری مدیریت دستگاه اطلاعات در سال 2016 سابقه ای وجود ندارد که توانمندی های مدیریتی استثنایی وی را ثابت کند بلکه وی به این مسئله شناخته شده است که توانایی راضی کردن همه طرف‌ها به ویژه آمریکا را دارد.

3) نخستین تصمیم های عملی که اتخاذ کرد و باعث آسودگی عراقی ها شد عبارت اند از:

«لغو تصمیم توقف پرداخت حقوق بازنشستگان،: بازگرداندن اعتبار به فرمانده نظامی که نقش زیادی در شکست داعش و آزادسازی موصل داشت ، آزادسازی تظاهرکنندگان و…»

4) او تلاش کرد وزرای جوان و جدید را انتخاب کند که به استتثنای وزیر امور دارایی سابقه وزارتی نداشتند. بلکه فراتر اکثر این وزرای جدید پیشینه درگیر بودن در فساد را ندارند. 

 

برخی اعطای رای اعتماد به الکاظمی را پیروزی آمریکا به ضرر ایران می‌دانند. اما برخی دیگر می‌گویند ایران با زیرکی و هوشمندی عمل کرد ، زمانی که با نامزدی الکاظمی مخالفت نکرد.

 

این افراد دلایل عدم مخالفت ایران را اینگونه بیان می‌کنند:

 

1) تمایل به برانگیختن مشکلات بیشتر با آمریکا را نداشت.

2) این که مطمئن بود هر شخصیتی که به این منصب برسد به حمایت ایران نیاز دارد و چه بسا خود ایران نام الکاظمی را مطرح کرده باشد.

3) برخی دیگر می گویند الکاظمی با هوشمندی به ایران اطمینان داده است که علیه جایگاهش در عراق اقدام نخواهد کرد.

 

اما گروهی هم چنین تحلیل کرده و می‌گویند آمریکا متوجه اشتباه خود در عراق شده و در نتیجه شخصیتی را نخست وزیر کرده است که تلاش می کند اعتبار حکومت عراق را بازگرداند و احتمال رویارویی نظامی ایران و آمریکا وجود دارد. به ویژه پس از این که رئیس جمهور آمریکا موفق شد تصمیم کنگره را درباره حمله به ایران بدون کسب موافقت این نهاد وتو کند.

نجوا: 

هرچند تلاش شده است تا عین مقاله «رأی الیوم» تقدیم مخاطبان گردد اما در ادامه ذکر چند نکته ضروری است:

 

1. به هیچ وجه مصطفی الکاظمی شخصیتی فراجناحی نیست بلکه عنصری کاملا وابسته به آمریکا است.

2. الکاظمی با حمایت و برنامه‌ریزی آمریکا در سیستم عراق رشد کرده‌است.

3. غالبا در تحلیل‌ها، آن افراد و گروه‌هایی که در سمت مخالف آمریکا و منافع غرب «نباشند» را «مستقل» معرفی می‌کنند!

4. یکی از معضلات فعلی سیاست خارجی ایران نظیر دلایل روی کار آمدن مصطفی الکاظمی به‌عنوان نخست‌وزیر عراق را باید در حاکمیت دولت غربگرا در ایران ، عدم توازن در سیاست‌خارجی و منافع ملی ایران جستجو نمود.

فارین پالیسی: برای متوقف کردن جنگ آمریکا با ایران، عراق را فنلاندیزه (یک منطقه بی طرف) کنید.

فارین پالیسی: برای متوقف کردن جنگ آمریکا با ایران، عراق را فنلاندیزه (یک منطقه بی طرف) کنید.

 

 

از آنجایی که کرونا سراسر جهان را در بر گرفته و آمریکایی‌ها همچنان به دنبال رفع محدودیت‌ها هستند، به نظر می‌رسد قانونگذاران آمریکایی در یک مسئله متحد هستند: اکثریت قریب به اتفاق اعضای مجلس نمایندگان از هر دو حزب خواهان تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران هستند که در ماه اکتبر به پایان می رسد.

 

در حالی که به نحو غیر قابل انکاری ایران از تروریسم حمایت می کند! و باید دسترسی آن به تسلیحات را محدود کرد، اما کمپین فشار حداکثری دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، خود یک خطر بزرگ به همراه دارد. احتمال دارد دولت ترامپ با این سیاست کشور را درگیر جنگ دیگری در خاورمیانه کند.

 

با اعمال فشار، حمایت از تغییر حکومت و تلاش برای قطع دسترسی تهران به منابع مالی، احتمال حمله ایران به نیروهای آمریکایی وجود دارد. حتی ممکن است رخدادی مانند اتفاقی که در خلیج فارس افتاد و قایق‌های سپاه به یک ناو آمریکایی نزدیک شدند به وقوع بپیوندد و دو کشور را درگیر جنگی ناخواسته کند.

 

آمریکا و ایران می‌توانند با توافق بر سر فنلاندیزه کردن عراق از چنین درگیری‌هایی که به راحتی می‌تواند به جنگ بیانجامد، جلوگیری کنند. عراق به یک کشور بیطرف مانند فنلاند در طول جنگ سرد تبدیل می‌شود و به این شکل دیگر عرصه نفوذ دو کشور نیست.

 

این احتمال وجود دارد که دولت ترامپ از این نگران باشد که ایران سلاح‌های جدیدی به متحدان خود در عراق، سوریه و لبنان بدهد و همزمان برنامه تسلیحاتی هسته‌ای‌اش را هم از سر بگیرد. جلوی نفوذ یک ایران هسته‌ای کاملاً مسلح را گرفتن در منطقه کار اصلا راحتی نیست. البته نباید فراموش کرد که اقتصاد ایران در اثر تحریم‌ها و پایین آمدن قیمت نفت به شدت تضعیف شده و این کشور حتی اگر تحریم برداشته شود هم قادر به خرید تسلیحات جدید نیست. علاوه بر این، در حال حاضر نه تنها تهران از داشتن سلاح هسته‌ای بسیار دور است بلکه همانطور که در پرتاب فضایی اخیر نشان داد، در حال حاضر توانایی اتصال کلاهک هسته‌ای به موشک بالستیک را نیز ندارد.

 

روابط آمریکا و ایران چندین سال است که خصمانه بوده، اما تنش‌ها پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای در ماه مه 2018 و اعمال فشار حداکثری رنگ و بوی جدی‌تری به خود گرفت. تنش‌ها بعد از قتل قاسم سلیمانی در اوایل ژانویه سال 2020 بدتر هم شد. این اقدام باعث افزایش چشمگیر خصومت نیروهای آمریکایی و شبه نظامیان تحت حمایت ایران در عراق شد.

 

بهترین راه برای کاهش تنش در حال حاضر فنلاندیزه کردن عراق است. اندکی پس از آغاز جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی خواستار آن شد که فنلاند مقدار زیادی از قلمرو خود را برای محافظت از لنینگراد به این کشور واگذار کند. با این حال، فنلاندی‌ها از این درخواست امتناع ورزیده و ترجیح دادند وارد جنگ شوند. بعد از این اتفاق شوروی بلافاصله به فنلاند حمله کرد.

 

درگیری کمی بیشتر از سه ماه به طول انجامید و اتحاد جماهیر شوروی تلفات زیادی را متحمل شد. آنها همچنین خواسته‌های خود را در جدول صلح در سال 1940 کاهش دادند. از سال 1948 فنلاند به عنوان کشوری بی طرف به رسمیت شناخته شد. فنلاند و شوروی توافق کردند که فنلاند به هیچ اتحادی نپیوندد و در عوض مسکو نیز متعهد شد که به استقلال و دموکراسی در فنلاند احترام بگذارد. سپس، آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی، انگلیس و فرانسه به توافق رسیدند که در مورد اتریش نیز چنین رویکردی اتخاذ کنند.

 

حالا واشنگتن  و تهران می‌توانند توافق کنند که عراق را به عنوان منطقه‌ای بی‌طرف به رسمیت بشناسند، دقیقاً مانند وقتی که آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی توافق کردند تا در قبال کشورهایی مانند فنلاند و اتریش در طول جنگ سرد چنین رویکردی اتخاذ کنند. چنین تمهیداتی برای آن کشورها و همچنین برای سوئیس و سوئد مفید بوده است. اکنون نیز بسیاری از تحلیلگران پیشنهاد دادند که موافقت نامه‌های مشابهی در مورد مناطقی مثل تایوان اروپای شرقی و قفقاز امضا شود.

 

با این حال، توجه به برخی تفاوت‌ها در عراق کنونی نسبت به فنلاند حائز اهمیت است.

 

عراق نیز مانند فنلاند یک همسایه قدرتمند‌تر از خودش که ایران باشد دارد با این تفاوت که عراق در یک مرحله سخت و پیچیده تری نسبت به فنلاند قرار دارد. عراق، علاوه بر ایران باید ترکیه و عربستان سعودی را نیز در نظر داشته باشد ضمن اینکه با یک دولت ورشکسته به نام سوریه نیز هم مرز است. حاکمیت داخلی عراق، بر خلاف فنلاند در دهه 40، هنوز در حال توسعه است و

ادامه دارد.

 

ایران از شبه نظامیانی مانند واحدهای بسیج مردمی یا همان حشدالشعبی درعراق پشتیبانی می‌کند، در حالی که آمریکا حضور نظامی رسمی در آنجا دارد. ایران حداقل از قرن شانزدهم میلادی، هنگامی که امپراطوری پارسی توسط عثمانی ها از بغداد بیرون رانده شد، نسبت به عراق علاقه خاصی داشته است. آخرین شاه ایران همواره از جاه‌طلبی‌های کردها حمایت و با پیشوایان شیعه نیز ارتباط برقرار می‌کرد تا بدین شکل از ظهور یک رقیب قوی در مرزهای خود جلوگیری کند. پس از سرنگونی صدام، ایران از هرج و مرج موجود استفاده کرد تا از ظهور تهدید امنیتی دیگری در مجاورت خود جلوگیری کند.

 

با توجه به این وضعیت عراق برای تبدیل شدن به فنلاند به یک سری تعهدات نیاز دارد.

 

اول، لازم است که ایران و آمریکا به تمامیت ارضی عراق متعهد باشند. این دولت عراق است که باید در مورد امور داخلی خودش مثل اعطای استقلال نسبی به استان‌ها یا سلب استقلال تصمیم بگیرد و تهران و واشنگتن نباید درگیر این امور مثل ماجرای استقلال کردستان شوند. این امر می‌تواند باعث اطمینان بخشیدن به ترکیه شود، که سال‌هاست با گروه‌های شورشی کرد مثل پ‌ک‌ک می‌جنگد. آنکارا می‌ترسد که یک کردستان مستقل در عراق بتواند منجر به تقویت احساسات تجزیه‌طلبانه کردها در ترکیه شود. البته ایران نیز از بابت استقلال کرد‌ها نگرانی دارد چرا که ممکن است باعث تحریک‌ کرد‌های ایرانی هم بشود.

 

دوم، همانطور که در پیمان بی طرفی دولت اتریش اتفاق افتاد، آمریکا و ایران باید توافق کنند که نیروهای خود را چه به صورت رسمی و چه شبه نظامی از عراق خارج نمایند. همه پایگاه‌های خارجی که در حال حاضر در اختیار نیروهای خارجی است باید به بغداد تحویل داده شده یا از بین بروند.

 

سوم، آمریکا و ایران فقط باید به دولت رسمی عراق برای مبارزه با تروریسم کمک کنند. ایران باید بر شبه نظامیان حشدالشعبی فشار وارد کند تا در درون بقیه نیروهای مسلح عراق ادغام شوند. اگرچه شبه نظامیان حشدالشعبی توسط نخست وزیر هدایت می‌شوند، اما در واقع آنها تا حد زیادی مستقل و تحت نظارت ایران هستند.

 

علاوه بر این، آمریکا و ایران با جدا کردن مسیرهای نیروی دریایی خود، هماهنگی مسیر نیروهای زمینی و همچنین ایجاد خط تماس اضطراری در خلیج فارس از هرگونه اتفاق ناخواسته‌ای پیشگیری کنند.

 

 

تناقض موجود در کمپین فشار حداکثری این است که اقدامات طراحی شده برای ادامه تحریم تسلیحاتی ایران، احتمالا خود باعث درگیر شدن آمریکا در جنگی دیگر شود. با تبدیل عراق به یک منطقه بی طرف و احترام به منافع امنیتی یکدیگر می‌توان تا حدی از این خطر جلوگیری کرد.

 

آلبرت وولف / فارن پالیسی

 

https://foreignpolicy.com/2020/05/11/stop-us-iran-war-neutral-territory-finlandize-iraq/

 

 

#نجوا: تئوری فنلاندیزه کردن؛ سابق بر این نیز در سال 2014 از سوی هنری کسینجر در باب بحران اوکراین مورد استفاده قرار گرفت که در همان بازه زمانی با نقد انستیتو بروکینگز مواجه  و در طی مقاله ای از سوی کلیفورد گادی آن را تخیلی و غیرواقع گرایانه خواند؛ چرا که از بسیاری جهات اوکراین را با فناند متفاوت می دانست.

البته لازم به توضیح است که انتشار این یادداشت قطعا به معنای تایید تمامی نوشتار نیست و صرفا به جهت افزایش آگاهی مخاطبین از رویکردهای فکری و عملی موجود در قبال منطقه و از جمله ایران صورت می پذیرد. به طور قطع استفاده از عباراتی همچون حمایت غیر قابل انکار ایران از تروریسم وهمیاتی است که رسانه هایی از این دست درصددند به خورد مخاطبین جهانی دهند و حال آنکه مصداق عینی تروریسم، ارتش خونریز و جلاد آمریکایی و همپیمانان اویند که در منطقه به سفاکی اشتغال داشته و در خاک کشور عراق به ترور ناجوانمردانه شهیدان سلیمانی و ابومهدی المهندس و همراهان ایشان دست می زنند که برخلاف تمامی پروتکل های بین المللی به حساب می آید...

بررسی چرائی عدم‌شفافیت دولت انگلیس در بحران کرونا

بررسی چرائی عدم‌شفافیت دولت انگلیس در بحران کرونا

آنچه در روزنامه «گاردین» چاپ «انگلستان» می‌خوانید:

 

 برخی ممکن است تصور کنند زمانی که یک بحران رخ می‌دهد، مهم است که کشور‌ها اطلاعات را باز‌گو نکنند. اما قطعاً در جریان در‌گیری با مسئله مرگ و زندگی، اولویت با مؤثر‌ بودن و عملگرا بودن است.

 

 در شرایطی که موضوع مرگ و زندگی مطرح است، شفافیت مانند یک وسیله تجملاتی است که ما نمی‌توانیم آن را خریداری کنیم. اما شفافیت، نباید مانند یک وسیله تجملاتی یا یک اصل که مانع پاسخ به نیاز‌های مردم باشد، در نظر گرفته شود. در واقع، شفافیت، عامل اساسی در تلاش برای شکست یک بیماری، (به خصوص بیماری کرونا) است. اما به دلایل متعددی، یک کشور‌ این شفافیت‌ را قدر نمی‌داند.

 

 اساسی‌ترین این دلایل، مربوط به برداشتی از یک بحث روانشناسی است. یک دیدگاه دیرینه وجود دارد مبنی بر اینکه مردم از نظر روانی، شکننده هستند. اما این استدلال، با غرض همراه است و بیان می‌کند که این مردم نمی‌توانند پیچیدگی را درک کنند و آنها نمی‌توانند با تهدید مقابله کنند. بنابراین در یک بحران، آنها شکست می‌خورند. این دیدگاه در فیلم‌های فاجعه‌بار هالیوودی نشان داده می‌شود که مردم قبل از اینکه به پایان ترسناک فیلم برسند، از خطر فرار می‌کنند.

 

این نگرش بیان می‌کند از آنجایی که مردم مانند کودک هستند و نمی‌توانند از خود مراقبت کنند، آنها به یک نظام آقابالاسری نیاز دارند تا حقایق را از آنها مخفی و آنها را به دنیای خطرناکی هدایت کنند. جای تعجب نیست که این نگرش را دولت‌های مختلف جذب می‌کنند.

 

اما مردم در زمان بحران، عموماً آرام هستند، ما در بحران بیماری کرونا مشاهده کردیم که افراد در کنار یکدیگر آمدند و از یکدیگر در زمان‌های سخت حمایت کردند. اما این قدر‌ها هم آسان نبوده است. بسیاری از مردم در این جریان آسیب دیده‌اند و برخی دیگر همچنان در خانه‌های خود مانده‌اند.

دلیل اینکه مردم از دستور‌العمل‌های مقامات اطاعت می‌کنند این نیست که آنها از مجازات می‌ترسند، بلکه به این دلیل است که آنها بر این باورند که مقامات از خودشان هستند و برای آنها عمل می‌کنند. مردم زمانی تمایل دارند از مقامات پیروی کنند که احساس کنند به طور یکسان با آنها بر‌خورده شده است.

اینکه دولت تمایلی نداشته باشد برای ارائه اطلاعات به مردم اعتماد کند، این عدالت را زیر سؤال می‌برد و در عوض دولت را از مردم دور می‌کند و موجب می‌شود مردم به سیاست‌های آن، مانند اجرای تعطیلی‌ها، گوش فرا ندهند و از آن اطاعات نکنند. به همین دلیل شفافیت در تلاش‌های دولت برای شکست کرونا مهم است.

 

دولت (انگلیس) نباید مانند کودک با مردم بر‌خورد کند. دولت باید به توانایی مردم در درک و اذعان حقایق تلخ، احترام بگذارد.

 دولت انگلیس باید با مردم مانند شریکانی در هر مرحله از مقابله با ویروس کرونا برخورد کند و در ایجاد یک رابطه سازنده، هیچ کدام از این اتفاقات بدون شفافیت از سوی دولت، محقق نخواهند شد.

 

کرونا و بی کفایتی بوریس جانسون

کرونا و بی کفایتی بوریس جانسون

 

آنچه به قلم «روتنبرگ کاترین» در وبگاه «الجزیره‌قطر» می‌خوانید:

 

از همان آغاز شیوع کرونا ، یک دستور کار ملی‌گرایانه‌ی کوته‌نگر مشخصه روش برخورد دولت انگلیس با  کووید 19 بوده است . 

دولت جانسون نه تنها از همکاری با اتحادیه اروپا برای کسب تجهیزات پزشکی لازم امتناع کرد، بلکه ماهیت عالم گیر بودن این بیماری را نیز نپذیرفت.

 

بوریس جانسون کفایت لازم را در خلال این بحران از خود نشان نداده  و با وعده های غیرقانونی  در انجام آزمایش های عمومی کوتاهی کرده و مردم را در مورد شمار واقعی تلفات گمراه ساخته است.

 

به کارگیری اصطلاح «پیش‌ پا‌ افتادگی شر»  شاید بتواند مساله را روشن سازد. هانا آرنت زمانی این اصطلاح را ابداع کرد که اخبار محاکمه آلدلف ایشمن را در اورشلیم برای نشریه نیویورکر پوشش می داد . او با این اصطلاح می‌خواست نشان دهد که چگونه این عضو حزب نازی وظایف اداری خود را بدون پرسش در مورد اهداف آنها انجام می داد.

 

آن چه که ما از انگلیس کرونا زده درک می کنیم این است که پیش پاافتادگی شر نه تنها از طریق اجرای وظایف دقیق اداری افراد بلکه از طریق اجرای این وظایف در یک شیوه ناکارآمد روی می دهد.

 

هنگامی که اهداف ملی خاصی در اولویت قرار گیرند ولی سازوکار رسیدن به آنها با بی کفایتی همراه و به فلاکت انسانی و تلفات وسیع منجر شود ، این هم می‌تواند پیش پا افتادگی شر باشد.

 

درواقع، حداقل برخی از اعضای دولت انگلیس که برای اجرای برگزیت اقدام کرده‌اند و اکنون در پشت گفتمان های ملی گرایانه مخفی شده اند تا بی مسئولیتی خود را در قبال علم و دانش توجیه کنند، در همین مقوله قرار می‌گیرند.

 

می‌دانیم که بسیاری از این تلفات انسانی قابل پیشگیری بود، زیرا در کشورهای بهتر تدارک شده نرخ تلفات اندک بوده است.

 

بی کفایتی و غفلت مدت زمانی است که ویژگی چشم انداز سیاسی انگلیس شده  و این مساله با سال‌ها «سیاست‌های ریاضتی نولیبرالیستی» مرتبط است که طی آن قسمت بزرگی از بخش عمومی و خصوصی از منابع خالی شده اند.

 

بی کفایتی های مکرر دولت جانسون را نیز درست مانند  پیش پا افتادگی شر مورد نظر آرنت، می‌توان  شر در نظر گرفت .

روسیه و نوستالژی گذشته

 روسیه و نوستالژی گذشته

 

روسیه هفتاد و پنجمین سالگرد پیروزی مقابل آلمان نازی در جنگ جهانی دوم را علیرغم لغو رژه های نظامی به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار کرد. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در مراسمی کم سر و صدا بر بنای یادبود شعله ابدی گل رز گذاشت.

 

این مراسم که معمولا در سطح گسترده برگزار می شود یکی از روزهای مهم در تقویم کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق است که در مجموع حدود 26 میلیون در جنگ جهانی دوم کشته دادند. روز شنبه جنگنده ها بر فراز مسکو به پرواز در آمدند و پرچم روسیه را با دود رنگی در آسمان نقش کردند و صفی از سربازان در برابر پوتین در کنار دیوارهای کرملین رژه رفتند.

 

تلویزیون دولتی روسیه تصاویر رژه سال پیش در میدان سرخ مسکو را پخش کرد. پوتین ماه پیش رژه بزرگ روز پیروزی را که معمولا با رژه ستون هایی از نظامیان، سربازان سابق، وسایل نقلیه تاریخی ارتش سرخ و تجهیزات مدرن نظامی در میدان سرخ برگزار می شود لغو کرد.

 

وی روز شنبه در نطقی تلویزیونی گفت: "کهنه سربازان ما برای پیروزی زندگی بر مرگ جنگیدند و اتحاد و استقامت آنها میراث همیشگی آنها برای ما خواهد بود. می دانیم و اعتقاد راسخ داریم که وقتی در کنار هم می ایستیم شکست ناپذیر هستیم."

 

همانگونه که در بخش های پیشین هم بدان اشاره کردیم در زمان یلتسین و همین طور دهه نخست ریاست جمهوری پوتین، روس ها برای پذیرفته شدن از جانب غربی ها سعی در زدودن گذشته خود داشتند تا به عنوان یک کشور غربی در جامعه بین الملل پذیرفته شوند.

 

 اما دو دهه طول کشید تا روس ها دریابند که نه تنها از سوی کشورهای غربی پذیرفته نشده اند بلکه همچنان به دید یک دشمن به آنها نگریسته می شود از آنجایی که هویت سیاسی و حتا فرهنگی یک روس به عنوان پرچم دار مارکسیسم از میان رفته بود سران کرملین به فکر احیای یک هویت مستقل برای روسیه شدند.

 

بازگشت به تاریخ تزارها و جنگ سرد و نیرومند نمودن کلیسای ارتدکس از این دست سیاست های روسیه برای ایجاد یک هویت برای ایجاد یک روسیه نوین است که از مهمترین سیاست های مسکو و شخص پوتین از سال 2010 به این سواست، هرچند همچنان هویت غربی دوران پسا شوروی بر روسیه حاکم است.

 

محمد وفاپور

تقابل آمریکا، اروپا و روسیه پس‌از غلبه بر کرونا

تقابل آمریکا، اروپا و روسیه پس‌از غلبه بر کرونا

آنچه به قلم «شفیق منیر» در وبگاه «عربی21» می‌خوانید:

هرگونه رویارویی آمریکا و چین مانند جدال دو بوکسور در رینگ است و دیگر کشورها تماشاچیِ بی‌طرف یا طرفدار یکی از آنها هستند. مناقشات منطقه بین کشورهای عربی و ایران و ترکیه هیچ ارتباطی با این دو بوکسور ندارد و این ها (آمریکا و چین) بر سر و روی یکدیگر می کوبند. دیگر کشمکش های منطقه ای هم همینطور است.

 

جنگ جهانی بین آمریکا و چین هنوز از نظر نظامی و از نظر مقدمات راهبردی و تاکتیکی و از نظر ایجاد ائتلاف ها و آماده سازی جبهه ها، آغاز نشده است. سئوال این است که آیا پس از کرونا تهیه مقدمات راهبردی و تاکتیکی برای چنین جنگی و تشکیل ائتلاف ها و آماده سازی جبهه ها آغاز خواهد شد یا این که دوطرف مانند دو بوکسور روی رینگ به مبارزه به تنهایی ادامه خواهند داد؟

 

آمریکا با در افتادن با چین و فشار آوردن بر اروپا و باج خواهی از کشورهای عربی خلیج (فارس) به دنبال آن است که اوضاع اقتصادی داخلی آمریکا را بهبود بخشد تا هدف اصلی اش یعنی انتخاب مجدد به ریاست جمهوری تضمین شود. 
 

اما نکته اینجاست که آمریکا در دوره زمامداری ترامپ هیچ دوستی بجز نتانیاهو برای خودش در جهان باقی نگذاشته است.
 

 مشکل واقعی سیاست ترامپ، رفتار متناقض او در راهبرد جنگ با چین است که نیازمند تشکیل گسترده ترین ائتلاف در جهان علیه پکن است. عامل این مشکل، شعار «نخست آمریکا» که موجب باج خواهی اقتصادی از دوستان آمریکا شده و شعار «نخست ترامپ» به معنای اولویت داشتن انتخاب مجدد او است.
 

باج خواهی های مالی و اقتصادی آمریکا برای تضمین موفقیتش در انتخابات آینده، به علت شیوع کرونا و مدیریت ناموفق این بحران، بر باد رفت و اکنون ترامپ در وحشت از ناکامی در انتخابات به سر می برد.

 

اگر ترامپ در انتخابات آینده ریاست جمهوری شکست بخورد نمی تواند این شکست را بپذیرد و حامیان متعصب و نژادپرست و مسلح او آمریکا را با معضلی مواجه خواهند کرد که دموکراسی آمریکا تاکنون تجربه نکرده است. با این حال اگر رئیس جمهور آینده آمریکا یک دموکرات هم باشد به راهبرد مقابله با چین به عنوان دشمن شماره 1 ادامه خواهد داد چرا که آمریکا نمی تواند بپذیرد چین بر این کشور برتری یابد.

 

اگر ترامپ در انتخابات آینده ریاست جمهوری پیروز شود، از زیر فشاری که اکنون برای انتخاب مجدد متحمل می شود رها خواهد شد و فرصت خواهد داشت روابط آمریکا را با اروپا و ژاپن و هند و شماری از کشورها جهان سوم به منظور رویارویی با چین تقویت کند. اما این کار برای او بدون هزینه نخواهد بود و با ذهنیتی که تاکنون از ترامپ سراغ داریم او تمایلی به پرداخت چنین هزینه ای نخواهد داشت.
 

به طور خلاصه، روابط آمریکا با اروپا و روسیه است که سرنوشت توازن قوای بین المللی بین آمریکا و چین را رقم خواهد زد.

ماهی‌گیری مدیریت شهری از آب گل‌آلود کرونایی/ شهرداری تهران نحوه توزیع ماسک‌های اهدایی دیگر کشورها را شفاف‌سازی کند!

مدیریت شهری که این روزها از دریافت کمک دولت به‌دلیل هزینه‌های ناشی از شیوع کرونا و کاهش درآمدش ناامید شده در گوشه و کنار به‌دنبال آن است تا به هر شکلی که شده هر چند ناچیز به کسب درآمد بپردازد که فروش ماسک در مترو نیز از این قاعده مستثنی نیست.

احتمال وقوع جنگ سایبری در پس حمله به ناوچه کنارک

احتمال وقوع جنگ سایبری در پس حمله به ناوچه کنارک

 

آنچه «نجاح محمد علی» در گفتگو با «الحوار» مطرح نموده است:

 

 در زمینه اخبار حادثه ناوچه ایرانی خبر جدیدی نیست مگر اینکه فرماندهی ارتش ایران بیانیه ای صادر و اعلام کرد که این حادثه نتیجه اشتباه انسانی بوده و چیز دیگری نبوده است و تحقیقات هم اکنون در حال انجام است. 

 

ولی من به احتمال وقوع جنگ سایبری اعتقاد دارم و این اعتقاد من در رسانه ها مطرح نشده است. من بر این باورم که احتمال دارد جنگ سایبری بین ایران و آمریکا باشد زیرا دو روز قبل گزارشی را از جمهوری اسلامی ایران دیدم که تاکید می کند ایرانی ها حمله سایبری بسیار قوی ضد پایگاه های آمریکا انجام داده اند اما آن را اعلام نکردند. از این رو بعید نیست که آمریکا نیز  با روش های مختلفی پاسخ این حملات سایبری را داده باشد؛ زیرا شک و تردید همچنان درباره هواپیمای اوکراین وجود دارد که احتمال حمله سایبری آمریکا در این زمینه نیز وجود دارد .

 

حتی اگر این حادثه حمله سایبری آمریکا باشد به معنی ضعف تجهیزات نظامی ایران در این حملات نیست، زیرا این جنگی بین دو طرف است زمانی که پایگاه های آمریکا هدف حملات سایبری قرار می گیرد تجهیزات نظامی ایران نیز می تواند هدف حملات سایبری آمریکا قرار بگیرد در این صورت می توان تجهیزات آمریکایی را که هک می شوند نیز زیر سئوال برد. 
 

این در حالی است که این حملات سایبری توان دفاعی ایران در رزمایش های خود درسطح بین الملل را نشان می دهد.  

 

قرار است 5ماه دیگر تحریم فروش سلاح به ایران برداشته شود امروز محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در نشستی پشت در های بسته در کمیسیون امنیتی در مجلس شورای اسلامی ایران فاش کرد که نامه 9 صفحه ای به شورای امنیت تقدیم کرده است. این نامه درباره برداشتن تحریم های تسلیحاتی است. تحریم های تسلیحاتی به حوادث زیادی حتی در زمینه سقوط هواپیماهای مسافربری منجر می شود. تحریم خرید قطعات هواپیما که ایران برای ناوگان هوایی خود نیاز دارد از آن جمله است . گفته می شود شورای امنیت به جز آمریکا در این زمینه دید مثبت دارد. آنطور که من فهمیدم در اینجا آمریکا حق استفاده از وتو را هم  ندارد؛ از این‌رو احتمال برداشتن این تحریم در اکتبر وجود دارد و ایران می تواند از این مسئله برای  افزایش توان دفاعی خود استفاده کند.

 

در نهایت باید گفت که حوادث انسانی و اشتباه انسانی در همه کشورهای بزرگ نیز اتفاق می افتد بسیاری از هواپیماهای آموزشی و نظامی  آمریکایی نیز روزانه سقوط می کند اما هرگز هیاهوی رسانه ای در این زمینه ایجاد نمی‌شود.

ابتلای ۱۱۸ نفر از کارکنان اتوبوسرانی تهران به کرونا

مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران:

60 درصد اتوبوس های پایتخت فرسوده است.
118 نفر از کارکنان اتوبوسرانی تهران به کرونا مبتلا شده اند و تا امروز 116 نفر از آنها بهبود یافته و متأسفانه 2 نفر از همکاران جان خود را ازدست دادند.