پیامدها و اهمیت حق رای ایران در مجمع عمومی سازمان ملل
آنتونی گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در نامه‌ای به ولکان بوزکر، رئیس هفتاد و پنجمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواستار اجرای ماده 19 منشور ملل متحد در مورد کشورهای جمهوری آفریقای مرکزی، کومور، کنگو، ایران، لیبی، نیجر، سومالی، سودان جنوبی، زیمباوه و سائوتومه و پرنسیپ شد.
بر اساس مفاد منشور ملل متحد و ماده 19 این منشور، هر کشور عضو در صورتی که حق عضویت خود را برای مدت بیش از دو سال پرداخت نکند، حق رای خود را در مجمع عمومی سازمان ملل از دست می‌دهد.
اما با توجه به توضیحات سخنگوی وزارت خارجه درباره پرداخت حق عضویت ایران در سازمان ملل که با محدودیت‌های ناشی از تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده همراه است. پیشنهاد کشورمان در این خصوص تادیه این بدهی از طریق استفاده از منابع مسدود شده در کره جنوبی توسط سازمان ملل با مجوز بانک مرکزی بوده است.
و علی رغم این که جمهوری اسلامی ایران اصرار دارد که به خاطر تعدیات قبلی آمریکا به دارائی‌های بین المللی ایران، سازمان ملل برای انتقال حق عضویت کشورمان از طریق «بانک واسطه» آمریکایی استفاده نکرده و یا این سازمان امنیت مسیر انتقال را تضمین کند.
اما همچنان شاهد زیرپا گذاشتن یک حق بین‌المللی دیگر ایران توسط سازمان ملل هستیم و باید این سوال را از خود پرسید که تا کی باید شاهد این حق خوریها بوده؟
اما این حق رای می‌تواند برای ایران با توجه به شرایط حاد بین‌المللی آمریکا و کاهش نفوذ آمریکا در صحنه‌ای بین‌المللی، اگر از این حق رای به درستی استفاده شود می‌تواند ایران را به عنوان یک عضو تاثیر گذار نشان دهد اما این تصمیم سازمان ملل قطعا با دخالت و سنگ اندازی آمریکای ها بوده تا این تاثیر ایران را خنثی کند.
میلاد اسدی
