قلمروی اجتماعی (حریم شخصی)
-نیاز به خلوت، فضای شخصی و قلمروپایی در انسان عمومیت دارد و به ارضای نیازهای دیگری چون امنیت، خودشکوفایی و عزت نفس مرتبط است.
-خانه مکانی است که اولین تجربه های بی واسطه با فضا، در انزوا و جمع بودن، در آن صورت می‌گیرد و "خلوت" با خود، همسر، و فرزندان با والدین، خواهر، برادر و دیگران همه و همه، بی تعرض غیر، در آن ممکن می گردد.
-خلوت در مسکن از ضروریات هر محیط مناسب برای زیستن انسان به شمار می رود. ایجاد تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی امری ضروری است. فرد یا گروه، گاهی نیازِ با دیگران بودن دارد و گاهی نیاز به جدا بودن از دیگران.
-آموس راپاپورت خلوت را توانایی کنترل تعامل اجتماعی، حق انتخاب و امکان تعامل اجتماعی دلخواه فرد، تعریف کرده است.
-فضای شخصی ناحیه ای است با پیوندهای نامرئی، که بدن شخص را احاطه کرده است، تا امکان ورود عنصری مزاحم وجود نداشته باشد. اگر شخص دیگری وارد این فضا شود، فرد احساس مزاحمت می کند و عدم رضایت خود را نشان می‌دهد، حتی اگر علائم بیرونی عدم رضایت پنهان بماند.
-کنترل قلمروی مکانی، در معماری اهمیت ویژه ای دارد، زیرا بعضی از نیازهای اساسی انسانِ استفاده کننده از فضای معماری، از قبیل هویتِ انگیزش امنیت و خلوت، از این طریق قابل ارضا است.
-ازدحام بیش از حد، یکی از شاخص‌های مسکن نامناسب است و خطر سلامتی برای سنین مختلف را دارد. ازدحام بیش از حد، مشکلی است که در شهرهای بزرگ وجود دارد و به طور عمده در گروه‌های مهاجر دیده می‌شود. مهاجران فقیر و جمعیت پناهندگان با بسیاری از مردم، یک آپارتمان را تشکیل می دهند تا هزینه های زندگی را تقسیم کنند. ازدحام بیش از حد به فقر مرتبط است.
-ازدحام، و مفاهیم وابسته به آن یعنی انزوای اجتماعی، نتیجه شکست فرد در دستیابی به سطح مطلوب خلوت است. ازدحام، به دلیل ارتباط مستقیم با "فشار اجتماعی"، موجب رفتارهای منفی می‌شود. علت نامطبوع بودن احساس ازدحام، کاهش "کنترل شخصی" است.
