موازنه دو سر برد برای ایران !!
کسی فکرش را نمی‌کرد که حمله ایران به عین الاسد، گره دیپلماسی انرژی را در اوج تحریم‌ها باز کند. نفتکش‌های ایرانی در بنادر ونزوئلا پهلو می‌گیرند و حیاط‌خلوت آمریکا را شلوغ می‌کنند.
دنیای امروز دنیای گفتمان نیست، دنیای موشک است. تا دیروز نه، اما امروز همه شیرفهم شده‌اند که امریکا را تنها با موشک می‌توان شیرفهم کرد نه با قدم زدن.
امروز معیشت ما به موشک گره خورده است. خط ترانزیت صادرات بنزین ایرانی تحت بیمه موشک‌های خرمشهر و ذوالفقار و زلزال است. مهم نیست که برد موشک‌ها به دریای کارائیب می‌رسد یا نه، به آنجا که باید برسد، می‌رسد. پرچم ایران قبل از بام نفتکش‌ها بر روی موشک‌ها به اهتزاز درآمد.
خط و نشانِ آن پاسدار برای شناورهای آمریکایی در خلیج فارس، اثر پروانه‌ای خود را در جایی نزدیکی خلیج خوک‌ها گذاشته است تا دزدان دریای کارائیب، شجاعت را از ناخداهای باخدای نفتکش‌های ایرانی بیاموزند. زبان بدنِ آن پاسدار به ما آموخت که می‌توان بجای چند سال مذاکره، چند هفته ای به معامله رسید.
کشف بزرگ، راز قوی شدن بود که سلیمانی‌ها و طهرانی مقدم‌ها به ما آموختند نه سرزمینی که کریستوف کلمب در آن لنگر انداخت.
غلط اضافه آمریکا در این ماجرا، خاطره ضربات مغزی ملایم را در ذهن سربازان آنها در خلیج فارس و غرب آسیا زنده خواهد کرد تا همواره نگاهشان به آسمان دوخته باشد.
موازنه قدرت یعنی در ذهن دشمنت جابیندازی که توقیف نفتکش، مساوی است با توقیف ناو جنگی. معامله برد-برد را فراموش کنید، بازی دو سر بُرد برای ایران تازه شروع شده.
