بارداری و زایمان در سلامت زنان نقش به سزائی دارد.
بنابر نظر دانشمندان میزان ابتلا به سرطان سینه و رحم در زنان با بارداری
آنها رابطه مستقیم دارد. مطابق این پژوهش ها بروز سرطان سینه در زنانی
بیشتر است که فرزندی ندارند یا اولین بارداری آنها پس از 35سالگی است.
بررسی مبتلایان به برخی از انواع سرطان رحم نشان میدهد که بیشتر آنها یا
مجرد بوده اند یا سابقه ی حاملگی نداشته اند. همچنین افزایش تومورهای
تخمدانی با عدم زایمان رابطه مستقیم دارد.
از سوی دیگر در دوران بارداری به دلیل ترشح هورمونهای این دوران ، قدرت ذهن
و درایت مادر افزایش می یابد. روانشناسان شناختی ادعا میکنند تغییرات
هورمونی لازم برای بارور شدن و حفظ جنین در دوران بارداری، در بخش های
مختلف مغز زن اثراتی را برجا میگذارد که برای کنترل و نظارت بر رفتارها و
بهبود کارکردهای جسمی و روانی مادر ضروری است. در نتیجه ی این تغییرات مغزی
ایجاد شده ، حجم مغز مادران افزایش می یابد تا برای کارزار با ناملایماتی
که بر سر راهشان قرار خواهد گرفت آماده و فعال باشند. همچنین حواس ادراکی
این زنان نیز قوت بیشتری می یابد؛ حس شنوایی و بویایی و میزان کنترل آنها
در محیط بیشتر میگردد.
رابطه ی مادر و فرزندی که از آغاز تشکیل نطفه بوجود می آید آثار ویژه ای را
برای هر دو آنها به دنبال دارد. در این ارتباط دو سویه، مادر در طول
بارداری از روح و روانی لطیف بهره مند میشود و برای مراقبت و پرستاری از
فرزند آمادگی پیدا می کند. هورمون پرولاکتین که در دوران بارداری شروع به
ترشح میکند ، موجب افزایش ظرفیت وی برای ارتباط عاطفی با کودک و نگهداری از
او میگردد.
تعامل ادامه دار با فرزند و ارتباط با او در روح و روان مادر تأثیرات خوبی
داردکه میتوان آن را در ابعاد گوناگون مشاهده کرد؛ در این میان،میتوان به
گرایش کمتر زنان به جرم و جنایت اشاره نمود. در بررسی دلایل تفاوت گرایش زن
و مرد به جرم ، عده ای به اهمیت مسئولیت زن در نگهداری از کودکان تاکید
میکنند. همچنین برقراری پیوند با اعضای خانواده ، علاقه به دیگران ، تعهد
در برابر آنها و مشغولیت و مشارکت دائم که در زندگی یک مادر بسیار وجود
دارد، از عوامل بازدارنده ی جرم شناخته شده اند.
مادر شدن آثار معنوی ویژه ای را نیز برای زن به دنبال دارد.
رسول اکرم(ص) در این باره میفرمایند:
زمانی که زن باردار میشود، خداوند برای او اجر روزه دار نمازگزار را
مینویسد. هنگامی که درد زایمان او را میگیرد، خداوند پاداشی به او میدهد که
کسی جز خودش نمی تواند آن را حساب کند. هنگامی که زایمان میکند و کودکش را
شیر میدهد، خداوند به هر بار شیر دادن او یک حسنه برایش مینویسد و یک گناه
از پرونده ی اعمالش پاک میکند.
منبع:
مادری؛ حقوق و مسئولیتها
نرگس خدامی
