در دعای سیزدهم صحیفه‌ی سجادیه چنین آمده است:
(وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى):
وَ تَذْکُرُ حَاجَتَکَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِی سُجُودِکَ: فَضْلُکَ آنَسَنِی، وَ إِحْسَانُکَ دَلَّنِی، فَأَسْأَلُکَ بِکَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ، أَن لَا تَرُدَّنِی خَائِبا.
ترجمه:
دعای امام سجاد علیه السلام در هنگام طلب حاجات از خداوند چنین بود:
و از جمله حاجت و خواسته من اى پروردگار چنین و چنان است و حاجت خود را به یاد می‌آورى. سپس به سجده می‌روى و در سجده می گویى: فضل و بخشش تو مرا آرام نموده، و احسان تو مرا راهنمایى کرده، پس از تو درخواست می‌نمایم به حقّ خودت و به حق محمّد و آل او، درودهاى تو بر ایشان باد، مرا نومید برنگردانى.
