« مٰاشٖیَح » کلمهٔ عِبری و معادل واژهٔ فارسی مسیحاست. به معنای «مَسح شده»
فلسفه موعودِ یهود
« مٰاشٖیَح » کلمهٔ عِبری و معادل واژهٔ فارسی مسیحاست. به معنای «مَسح
شده». بنی اسرائیل مقداری روغن بر سر پادشاهان میریختند و مسح می کردند،
لذا آن پادشاه را ماشیح میگفتند و اطاعتش را واجب میدانستند. ماشیح، ابتدا
لقبِ پادشاهان بود و کم کم به واژه نجات بخش برای آنها تبدیل شد.
بنی اسرائیل که در اوج گرفتاریها دست به دامن سَموئیل(پیامبر) شدند، او
طالوت را مَسح نمود، و این شد که لفظِ ماشٖیَح برای اولین بار بر «طالوت»
اطلاق شد.
ولی آیا موعود، طالوت بود؟ [ادامه دارد]
منجی در ادیان، شاکری، ص۳۶
سموئیل اول، باب۲۴، آیه۶
_________________________________________________________________
فلسفة الموعود عند الیهود
کلمة ماشیح کلمة عبریة و هی تعنی المسیح فی اللغة الفارسیة . و هی تعنی
المسح . بنی إسرائیل کان یصبون قلیلاً من الزیت على رؤوسهم و یمسحونها لذلک
کانوا یطلقون على ملکهم "ماشیح" و کانوا یعتبرون إطاعته واجباً . ماشیح
کان لقب ملکهم فی البدایة و بالتدریج تبدلت هذه الکلمة وأصبحت کلمة تعبر عن
النجاة بالنسبة لهم .
استجدى بنی اسرائیل بالنبی صموئیل فی أوج مصائبهم ، و قام بالمسح على رأس
طالوت ، و بذلک أطلق لقب ماشیح لأول مرة على " طالوت" . و لکن هل کان
الموعود هو طالوت ؟ [لها بقیة]
المخلص فی الأدیان، شاکری، ص۳۶
صموئیل الأول ، باب ۲۴ ، الآیة ۶
_________________________________________________________________
The literal meaning of the Hebraic term for Messiah is “Anointed”. Israelites used to pour some oil on the Kings’ head and anoint it and therefore referred to the King as “Messiah” and considered obeying him as an obligation. “Messiah” was first the title of the kings and over the time its meaning was changed to the “Savior”
Israelites sought the help of Samuel (the Prophet) during the worst troubles, he anointed King Saul and therefore the term Messiah as “Anointed” was first used for King Saul. But was King Saul really the Messiah (meaning the promised one)? [To be continued]
Savior in the religions, Shakeri, p.36
First Samuel, chapter 24, verse 6
