اسرائیل نه‌تنها شاهد فاشیسم رو به رشد بلکه شاهد نژاد پرستی شبیه به مراحل آغازین نازیسم است.
اسرائیل نه‌تنها شاهد فاشیسم رو به رشد بلکه شاهد نژاد پرستی شبیه به مراحل آغازین نازیسم است.
زئو استرنهل (Zeev Sternhell) نویسنده هاآرتص نوشت: اغلب از خود می‌پرسم چگونه یک مورخ در 50 یا صد سال آینده، دوره ما را تفسیر خواهد کرد. او سؤال خواهد کرد چه زمانی مردم فهمیدند که قساوت و ارعاب آن‌ها نسبت به سایرین (فلسطینیان یا آفریقایی‌ها) مشروعیت اخلاقی آن‌ها را به‌عنوان یک موجودیت مستقل فاسد کرد.
این مورخ شاید پاسخ خود را در نظرات فاشیستی و نازیستی نمایندگانی نظیر اسموتریخ و زوهر و در لوایحی نظیر لایحه قانون ملی که آیلت شاکد، وزیر دادگستری مطرح کرده است، بیابد؛ لایحه‌ای که گویی بدترین نوع از ملی‌گرایان افراطی اروپایی (فاشیست‌ها و نازیست‌ها) آن را تدوین کرده‌اند.
ما در نظرات این افراد نه‌تنها شاهد فاشیسم رو به رشد اسرائیلی بلکه شاهد نژاد پرستی شبیه به مراحل آغازین نازیسم هستیم. در واقع، امثال اسموتریخ و زوهر خواهان آسیب فیزیکی به فلسطینیان نیستند (البته در شرایطی که آن‌ها علیه اربابانشان قیام نکنند) اما می‌خواهند آن‌ها را از حقوق اساسی خود نظیر حق تعیین سرنوشت در کشور خود و نیز آزاد شدن از سرکوب، محروم کنند.
از نظر این دو نماینده (از اکثریت کنست)، فلسطینیان تا ابد محکوم به زندگی تحت اشغال اسرائیل هستند. استدلال آن‌ها ساده است: عرب‌ها یهودی نیستند و بنابراین نمی‌توانند خواستار مالکیت بر سرزمینی باشند که به یهودیان وعده داده شده بود.
طبق این استدلال، یک یهودی اهل بروکلین که هرگز قدم بر این خاک نگذاشته است، مالک مشروع این سرزمین است در حالی که فلسطینیانی که نسل‌ها در این سرزمین زندگی کرده‌اند تنها به لطف یهودیان می‌توانند در اینجا بمانند.
تحت چنین شرایطی، حتی اگر آن‌ها تغییر مذهب داده و به مطالعه تورات مشغول شوند، وضعیتشان تغییری نخواهد کرد. این همان وضعیتی است که پناه‌جویان سودانی و اریتره‌ای دارند. این همان مشی نازی‌هاست. مرحله بعدی، آپارتاید است و بیشتر اسرائیلی‌ها نگران به نظر نمی‌رسند.
